Black & White was, toen het uitkwam, een van de orgineelste en verfrissendste spellen van dat moment. En zoals al bij veel series is gebeurd, valt het tweede deel na een geweldige eerste game vaak tegen. Is dat ook zo bij Black & White 2, of is deze God-game echt zo goddelijk?
O jeetje, meneer/mevrouw de almachtige God. Die kleine onderkruipsels op Eden zitten weer in de shit en wie kan het gaan oplossen? Juist, wij Goden. In Black & White 2 worden we wederom uitgenodigd om dit hopeloze volk te besturen en te regeren, om ze welvarend en machtig te maken en om uiteindelijk het volk met de meeste en beste onderdanen van Eden onder je hoede te hebben. Oh, je hebt nog helemaal geen godenervaring? Nou dan neem ik je toch mee in deze Godentutorial v2.0.0.5? We beginnen bij het begin, in den beginne, het begin der alles: de Schepping.
De Schepping
Het eerste wat je moet doen in je nieuwe reïncarnatie als God (wat voor goeds heb jij in hemelsnaam in je vorige leven gedaan, helemaal niet gerukt ofzo?) is een nieuwe wereld scheppen waar die kleine opdondertjes op kunnen wonen. De Dag en de Nacht hebben de Oppergoden a.k.a. Lionheart Studios al voor je gedaan, evenals de hemel en de aarde. De eerste twee dagen heb je dus nog vrij. De derde dag moet je echter wel aan de bak, er moet namelijk landmassa gemaakt worden. Daarna heb je weer een dagje pauze, want de Zon en Maan zijn ook al voorgedaan. Dan moeten er echter levende wezens gemaakt worden. Vissen? Check. Vogels? Check. Dieren? Check. Mensen? Check. En vergeet ze vooral niet te zegenen… Ach wat, die domme dingen hebben je hulp uiteindelijk toch wel nodig. De zevende dag heb je net zoals de OpperOpperGod, rust, om met een biertje (dat is in jouw geloof immers één van de Tien Geboden; ‘Gij zult zich helemaal de laplazerus drinken’) van je eigen werk te genieten.
De Hand van God
Maar nee, die domme ventjes hebben je al meteen na hun schepping nodig. Je controleert ze met je Hand van God. En nee, niet dezelfde hand die Maradona’s bal op het WK van 1986 het doel inroste of degene uit die Versatel-reclame, maar je eigen hand van vlees en bloed, waarmee je je muis bedient. Daarmee kun je tevens ook stenen oppakken of gebouwen laten bouwen, om met een klein dorpje te beginnen. Wanneer je een grotere mensenkudde rond wilt hebben lopen stop je een mannetje en een vrouwtje in een huisje en verrek, ze komen er even later met hun dreumes weer uitlopen. Er komen blijkbaar dus geen ooievaars aan te pas. Hè, ik dacht dat dit een realistisch spel was!
Wanneer er genoeg mysterieuze dingen in het huisje gebeurd zijn, zodat je populatie flink opge’krikt’ is, zul je merken dat je niet genoeg eten meer hebt om iedereen te eten te geven. Dus laat je meer akkers aanbouwen, waar je je kersverse bevolking op laat werken (Ik dacht dat dat kinderarbeid was?) en zo groeit en groeit je bevolking. Je dorpje groeit uit tot een stad, die groter en groter wordt en uiteindelijk is het een reusachtige metropool geworden, met handelscentrum en vestingwerken. Oh, en omdat jij hun God bent zal er natuurlijk ook een reusachtige tempel voor je gebouwd worden. En zo niet, dan zullen ze dat geweten hebben, *gnagna*.
Huisdieren
Ook in Black & White 2 mag je als God weer een beest kiezen om op te voeden. Je kunt onder meer kiezen uit een koe, tijger of aap en in het begin wat met hem spelen. Je zult hem echter ook op moeten voeden. Wanneer je beest namelijk de neiging heeft om over je dorpsbewoners heen te schijten, kunt je hem een rotschop geven of hem liefkozend aaien. Wanneer je hem ervoor straft, zal hij het hopelijk voortaan in de bosjes doen, maar wanneer je hem ervoor prijst zal hij het vaker en vaker gaan doen. In het begin is dit natuurlijk wel grappig, maar dan is je beest ook nog maar ongeveer dubbel zo groot als een willekeurig mensje. Je beest kan echter ook uitgroeien tot de omvang van een hele stad, en dan is het natuurlijk niet zo handig als hij moet schijten…
Nadat je hem naar jouw wensen opgevoed hebt, kun je hem tot bijvoorbeeld arbeider of soldaat maken. Een arbeidersbeest zal je geweldig helpen op de akkers, dus voor veel rijkdom zorgen, maar met een gigantisch soldaatbeest kun je bijna elke stad veroveren. Steden veroveren is nodig om jouw eigen stad te laten groeien. Wanneer je een andere stad verovert en leegplundert, groeit je rijkdom maar zullen de bewoners ook in jouw stad komen wonen. Als het geweldig goed in je metropool gaat, zullen andere mensen echter ook wel uit zichzelf naar je stad verhuizen.
Ying of Yang?
In Black & White 2 gaat het er ook weer om of je een goede of slechte God bent. Dat is niet zo oppervlakkig dat het er alleen maar om gaat of je je bevolking goed of slecht behandelt, je kunt ook een grote, welvarende stad met een tevreden bevolking hebben en toch een slechte God zijn. Zo maakt het ook uit of je de mensen vrijwillig naar je stad laat komen, of dat je ze ertoe dwingt met je verwoestende en plunderende leger. Jouw goede of slechte daden zullen zich na een tijdje ook gaan reflecteren in het gedrag van je beest. Hij aapt, tijgert of koe’t immers zijn baasje lekker na en als jij als zinnige tijdsbesteding het gooien met mensen uitkiest, zal hij dat na verloop van tijd ook wel gaan doen.
Je hebt echter niet zoveel tijd over om een zinnige tijdsbesteding uit te kiezen, want op een gegeven moment wordt het spel gewoon té gecompliceerd om nog volledige controle over je stad te hebben. Dingen beginnen uit de hand te lopen; je beest haalt weer allerlei dingen uit; je bevolking verhongert en wordt ontevreden; je wordt misschien wel aangevallen etcetera, etcetera. Het lijkt er een beetje op dat Peter Molyneux iets té ambitieus was met Black & White 2. Het spel is veel- en veel te lang in ontwikkeling geweest en er zijn spellen waarop we minder lang hebben moeten wachten, die toch het moeite van het wachten meer waard waren (denk daar maar eens over na met je mensenhersentjes).
Black & White, of uhm… Pracht & Praal
Hoewel de game dus al bijna/dik 5 jaar in ontwikkeling is geweest, is de game grafisch nog lang niet door de tijd ingehaald. Je kan heerlijk ver in- en uitzoomen, sommige effecten zijn adembenenemd en je stad is heerlijk om naar te kijken. Ik heb mezelf erop betrapt soms m’n tijd te verdoen door me te vermaken door te kijken naar hoe je dorpsbewonertjes op de akkers werken of hoe m’n Goddelijke Wezen zich even lekker aan zijn Goddelijke Reet krabt. Ook qua geluid is het spel dik in orde, hoewel de muziek soms een beetje saai over kan komen.
Conclusie
Black & White 2 is een topspel voor iedereen die van de gameplay van het eerste deel genoten heeft. Verder zijn er namelijk niet zoveel vernieuwingen doorgevoerd dus is dit spel meer voor de fans van het orgineel dan voor mensen die iets nieuws zoeken. Als je veel actie in een strategiespel wilt zou ik voor een RTS gaan, en wil je meer rust dan kun je terecht bij een simgame. Zoek je echter de gouden middenweg, de gouden middenweg die Black & White 2 heet, dan moet je daar ook zijn. Vond je het eerste deel al niks, dan zou ik deze echter liever laten liggen, want Black & White 2 is meer van hetzelfde, maar dan beter en mooier.