Operation Flashpoint… hee… kennen we die niet ergens van? Inderdaad, in een grijs verleden kwam deze shooter al eens uit op de PC. Hebben we te maken met een poort? Simpel antwoord: ja. Hebben we ook te maken met iets nieuws? Ja! Lees verder waarom Operation Flashpoint Elite meer is dan een simpele overzetting.
Waarom
Na het spelen van Operation Flashpoint Elite weet ik weer waarom ik een Xbox in huis heb gehaald. Niet alleen omdat ik geen liefhebber ben van PC-games, maar vooral omdat er op de Xbox altijd wel iets speciaals uit komt. Operation Flashpoint Elite is zoiets bijzonders, ook al hebben we toch echt te maken met een poort van zijn PC-broertje van een paar jaar geleden. Jaren geleden speelde ik deze game al eens en het was destijds een van de beste oorlogssims die er was. ‘Cold War Crisis’ was destijds de subtitel en daar gaat het dus nu ook om. Niet alleen het verhaal is hetzelfde, vrijwel alle onderdelen zijn identiek aan de PC-versie. De wapens, de omgevingen, de voertuigen, bij alles wat je ziet moet je haast wel denken dat je dit allemaal al eens gezien hebt. En dat is geen straf! Want wat is er nou lekkerder dan een van dé games van 2001 te spelen op je Xbox. En de Xbox zou de Xbox niet zijn als er niet een paar lekkere extra’s bij zitten. Naast de originele campaign met dito gameplay kun je, als je in het bezit bent van een zwarte doos van ome Bill, een verse campaign spelen, ‘Resistance’ geheten.
Laten we bij het begin beginnen. Het verhaal. Dat speelt zich af, zoals gezegd, in het tijdperk van de Koude Oorlog, ruim voor de val van de Berlijnse Muur dus. Jij bent een Amerikaanse soldaat die ingezet wordt op een eiland dat is bezet door de Russische troepen naar aanleiding van interne onrust binnen het leger. Deze Russische vrienden hebben echter een probleem. Ze hebben niet alleen een conflict met Moskou maar ze worden nu ook nog eens geconfronteerd met jou als soldaat, tankcommandant, piloot en special-ops agent.
Operation Flashpoint Elite is geen doorsnee game. Verwacht geen zinderende vuurgevechten, geen epische muziekstukken met bijbehorend kippenvel en al helemaal geen super graphics. Deze zaken zijn voorbehouden aan andere games, maar die bieden jou dan ook geen spel dat in real-time gespeeld wordt, geen authentiek karakter en geen realisme dat je doet beseffen dat je écht in een oorlog verzeild bent geraakt omdat je veelvuldig het idee krijgt dat niets van datgene wat je op dat moment aan het doen bent van invloed is op de netelige situatie waarin je je bevindt.
Oorlog met een hoofdletter O
Alle missies spelen zich af op een flink groot gebied van circa honderd vierkante kilometer. Ook het aantal missies is groot te noemen. Was Operation Flashpoint op de PC al een groot spel, in Operation Flashpoint Elite kun je je uitleven in dertig campaignmissies, aangevuld met flink wat solomissies én de Resistance-missies, die je uiteraard wel vrij moet spelen. Het spel krijgt juist met die extra 15 missies een extra waarde, dus echt waar voor je geld. Zoals gezegd heb je bij het spelen van Operation Flashpoint Elite steeds het gevoel dat je in een echte oorlog terecht bent gekomen. De handelingen die je verricht zijn dus spreekwoordelijk een druppel op een gloeiende plaat. Hoewel wij zelf nooit een oorlog hebben meegemaakt kan ik mij voorstellen dat de manier zoals die in Operation Flashpoint wordt voorgesteld, de meest realistische is. Dus verwacht geen eindeloze maaipartijen en soldaten die bij bosjes omgelegd worden. Nee, in Operation Flashpoint Elite draait het om jezelf verbergen, kijken, tactiek bepalen, schieten, nog een keer kijken, rennen, dekking zoeken en áf en toe een soldaat omleggen.
Geen hersenloos geknal dus. Het was even afwachten of dit soort games ook zou werken op de Xbox. In een tijdperk waarin ook een aantal ‘Serious Sam’s’ hun opwachting maakt, moet je dus maar afwachten of een game met een dergelijke gameplay ook wel aanslaat. Niet iedereen zal gecharmeerd zijn van de gameplay van Operation Flashpoint Elite, dat mag duidelijk zijn. De realistische aanpak in de game zal echter de meest notoire anti-tactiek gamer overstag doen gaan. Juist die realistische manier van spelen, die er voor zorgt dat je af en toe de controller laat belanden waar deze niet thuis hoort, maakt in combinatie met de realtime invloeden in het spel dat je eindelijk weer eens een game speelt waarin je jezelf kan verliezen en het idee hebt dat je midden in het spel zit. Wat mij persoonlijk wel echt stoorde en mij regelmatig de controller deed neerleggen, was de manier waarop je loopt en rent. Iedere oneffenheid lijk je te voelen. Uitermate realistisch, misschien wel té realistisch. Toegegeven, het lijkt in veel shooters wel of de hoofdrolspeler over een magnetische rail loopt, maar dit is echt te veel van het goede.
Nacht en dag
Deze (toch wel ingewikkelde) gameplay heeft dus de eigenschap dat je door het spel loopt terwijl om je heen de omgeving net zoals in het echte leven met je mee leeft. Ziedaar eb en vloed, dag en nacht, veranderende weersomstandigheden en medesoldaten die jou exact aangeven waar een vijand zich bevindt. En met exact bedoel ik exact, ook als de vijand zich ondertussen weer even verplaatst heeft. Realisme ten top dus. Al deze details maken echter wel dat het spel grafisch geen topper is. De levels zijn zó uitgestrekt dat er op details duidelijk (gedwongen?) bezuinigd is. De manier echter waarop je de oorlog beleeft, maakt dat je niet zo zeer op de graphics gaat letten. Daar heb je het namelijk veel te druk voor. Je moet namelijk nogal wat in de gaten houden. Je tegenstander is namelijk niet van het type dat nooit oplette in de klas. De schoten van de vijand zijn vrijwel altijd raak te noemen en daarbij beschikken ze ook nog eens over een goed stel hersens. Jij mag dan wel weer met een aantal medesoldaten beschikken over een helikopter, jeeps en tanks en gelukkig maar. Het is ook wel prettig dat jij niet alleen de commando’s geeft maar dat een ander dit af en toe eens over neemt. Rustpuntje in de game zeg maar…
Meer!
Maar er is meer. Op het doosje prijkt het Live-logo en dat betekent dat de game online speelbaar is. Misschien wel het beste onderdeel van het spel. Meer dan 50 missies, met 8 man tegelijk, maar op het moment dat ik het speelde érg druk dús veel last van kleine storende ongemakken. De online mogelijkheden vallen niet echt op door originaliteit dus verwacht de standaard modussen. De game bevat voor de liefhebbers van voertuigen en wapens een heel scala aan originele legervoertuigen en circa 30 authentieke wapens. Juist die extra’s maken van deze al zeer realistische shooter dat hij ten opzichte van anderen in dit genre zo opvalt.
Conclusie
Maar die cijfers dan, zul je zeggen. Waarom prijken er bovenaan deze review dan geen achten en negens? Operation Flashpoint Elite is namelijk, ondanks dat de game op vrijwel alle fronten geen fouten maakt, toch geen game die écht geschikt is voor de Xbox. Waarom is moeilijk te zeggen. Mischien omdat het de PC-oorlogsgame bij uitstek was, in ieder geval in 2001. Daarom sluit ik af met wijze woorden. Voor degenen die helemaal lijp zijn van oorlogssims is dit een game die niet gemist mag worden. Degenen die helemaal los gaan van graphics en doorlopende actie doe je met dit spel geen plezier. Wat rest is een game die naar mijn mening zeker een plaatsje verdient in je Xbox-collectie, zeker omdat Codemasters en Bohemia Interactive Studios er, ondanks dat het een poort is, veel werk in gestoken hebben om hier toch iets bijzonders van te maken. Realisme-fetisjisten: kopen die hap, al was het alleen maar om de prijs: € 39,95.
