Archer Maclean’s Mercury

Ik word van iets wakker en zit gelijk recht op in mijn bedje. Ik sla mijn dikke Ajax-dekbed opzij en kijk nog net even wat voor weer het is. Het sneeuwt een klein beetje, maar het blijft niet liggen. Ik kleed mij direct om; ik had namelijk afgesproken met mijn buurjongetje. Vorige week had hij zo’n ontzettend mooi ding gekregen voor Sinterklaas. ‘Nintendo Entertainment System’, stond erop. Met een loodgietertje en dan een aap die tonnen naar beneden pleurde. Of een of ander vechtspel op straat, wat eigenlijk alleen voor de oudere broer bestemd was en niet door ons bespeeld mocht worden. Nee, ook vandaag zouden we weer spelen totdat de hoeken van de NES-controller in onze knuistjes stonden. Ik ben de eerste treden van de trap nog niet af, als mijn moeder zegt: ‘Waar gaat dat heen, meneer? Het is zondag en dan gaan we naar opa en oma.’ ‘Maar maaaahaam’ ‘Geen gemaar, je gaat daarna maar spelen op dat ding. Bovendien hebben opa en oma ook spelletjes.’

En dat laatste was het hem nou juist. Ze hadden van die dingen waar ik absoluut niet tegen kon. Zo’n grote doos bijvoorbeeld die je heen en weer moest bewegen om een balletje in een gaatje te krijgen. Bloedhekel had ik aan die dingen. ‘Op de NES heb je dat soort stomme spelletjes niet’, dacht ik.

Terug in 2005 brengt Awesome Studios de schrik van de verveling van zondag uit op uitgerekend de recentste console/handheld, de PSP. Toen ik de boxart zag, moest ik echt even slikken. De boxart oogt namelijk als een ongelofelijke budgetgame. ‘Kon ik nog wel objectief zijn?’, gonsde door mijn hoofd. Echter, toen ik de disc in mijn PSP legde, was ik stapelverliefd.

Archer who?

De titel van de game is Archer Maclean’s Mercury, maar wie is die Archer Maclean nou? Kenners zullen weten dat hij, net als bijvoorbeeld Geoff Crammond (Grand Prix), games totaal in zijn eentje heeft gemaakt, van het grafische tot het audiodeel. Zijn nieuwste game is gemaakt door zijn eigen ontwikkelbedrijf Awesome Studios (waar hij ondertussen al weer weg is wegens zijn uitgesproken mening) en ontwikkelde het briljante idee van Mercury. Het idee is doodeenvoudig, maar o zo innovatief. Dit keer bespeel je niet een character, dan wel een object, maar heb je de controle over alleen het speelveld. Het doet een beetje denken aan deze spelletjes die je oma, zie intro, had waarmee je een knikker zover mogelijk in een gat moest laten komen om zoveel mogelijk punten te vergaren.

Echter, in dit spel is het geen knikker, maar een vloeibare kwak van de stof ‘Mercury’. Als je dacht dat deze titel dus iets met Queen te maken had, kun je maar beter weer de ‘Best of Queen’ cd aan zetten. Het mooie hier aan is dat het kwakkie zich kan splitten, bijvoorbeeld wanneer er een hoek wordt geraakt of er delen over de rand vliegen. Deze delen vallen dan naar beneden en je bonk Mercury wordt dan steeds kleiner. Losse delen kunnen weer door tactisch het speelveld te bewegen verenigd worden tot een kluit. Het doel van het spel is om met zoveel mogelijk Mercury in een zo kort mogelijke tijd op een bepaalde plaats aan te komen. Verlies je Mercury van je kwak, dan verlies je punten aan het eind.

Uiteraard wordt het je niet makkelijk gemaakt. Verschillende objecten die jou van het speelveld af proberen te duwen, Mercury-etende monsters en Mercury stampers zijn nog maar enkele dingen die het jou moeilijk proberen te maken. Je moet over randjes, wordt geteleporteerd, noem de hele mikmak maar op. De variatie in de levels is groot en een absolute pluim voor de creativiteit die de makers in het leveldesign hebben gestopt. De Mercury bal kan ‘n soort lak krijgen waardoor het bijvoorbeeld een rode kleur krijgt. Een rode Mercury bal kan dan alleen door rode poortjes, waardoor de makers je kunnen dwingen de juiste volgorde zien te achterhalen. Als een rode deel Mercury bal zich mengt met een blauw deel, ontstaat er een paarse bal. Met bijvoorbeeld kleuren wordt Mercury niet alleen een spel waar handigheid bij komt kijken, maar ook inzicht in bepaalde situaties. Pas over de helft van het spel komen de hersenkrakers, hoewel je geen Einstein hoeft te zijn om ze op te lossen.

Groovy electro funky house
Eigenlijk is het vooral klassieke muziek dan wel rock muziek wat veelal gebruikt wordt in games. Aangezien de makers door hadden dat klassieke muziek geestdodend zou zijn en rock muziek nou ook niet bepaald het ideale puzzelmuziekje zou zijn, is er gekozen voor diepe underground dance muziek. Als freak zou ik de style van de pingeltjes in Mercury omschrijven als groovy electro funky house met af en toe een progressive, bijna trance-achtige melodie. Met andere woorden: van alles. De typische beat blijft echt altijd hetzelfde, welke tevens een ‘solo’ maakt wanneer de game gepauzeerd is of de Mecury blob van het speelveld is gevallen. Je spel heeft invloed op de muziek, wat buitengewoon knap is gedaan. De muziek is zelfs zo goed dat ik mijn Sony MDR-V700DJ koptelefoon in mijn PSP heb geplugd en de soundeffecten heb gemute. Heerlijk ontspannen loungy house muziek was het gevolg. Hoewel de geluidseffecten irritant hetzelfde klinken, is de muziek dus perfect gekozen en past uitstekend bij de futuristische omgeving.

Conclusie

Ik weet niet of het nou komt doordat het mijn eerste spel is op de PSP, maar ik ben ontzettend enthousiast over de game Mercury. De keus om niet een character of een ding te bespelen, maar een compleet speelveld maakt het spel innovatief en uniek. Grotere minpunten zoals camera’s die niet lekker meedraaien bij een level met verschillende etages zijn er niet. Ook dit laatste is trouwens geen groot probleem omdat de vier camerastandpunten, enkele hoeken en als laatste ook de hoogte kan worden geregeld. Een ander minpunt is dat de game redelijk kort is en het plezier in de game aan het begin groter is dan aan het eind. Verklaren kan ik het niet, maar aan het begin van het spel kon ik het niet wegleggen, terwijl ik later een puzzel soms zat werd.

Tegen deze minuscule puntjes weegt het echter niet op dat ik met heel veel plezier Mercury heb gespeeld. Nogmaals, de gameplay is uniek, de muziek is lekker en het leveldesign is top. Mercury is innovatief en eens iets anders dan we van de meeste puzzelgames gewend zijn. Wie niet van puzzelgames houdt, a la mij, moet Mercury eens proberen. Ik kroon Mercury bij deze tot koning van de puzzelgames én… ideale travelmate.