Another Code: Two Memories

Een point and click adventure op de handheld hadden we nog niet. Maar met de touch-screen mogelijkheden van de Nintendo DS doet ook dit genre zijn intreden in de handheld wereld. Cing is de eerste die de stap zet met Another Code: Two Memories. Is dit Another matig probeersel of hebben we te maken met een leuke innovatieve game?

In de PC-wereld waar nu shooters en rts-games overheersen waren vroeger point and click games razend populair. In point and click adventures gaat het niet om de reactiesnelheid en je vaardigheid in de besturing maar is het de bedoeling om op je gemak raadsels op te lossen, puzzels te ontrafelen en verborgen items te vinden. Dit alles in een verhaal gestopt wat meestal draait om de moord of de verdwijning van een persoon. Full Throttle en Sam and Max zijn bekenden uit dat tijdperk die Lucas Arts weer nieuw leven in probeerde te blazen maar vreemd genoeg heeft Lucas Arts beide games zelf gecancelled.

Point and Click adventures zijn er trouwens nog wel, de Myst serie van Ubisoft is een van de bekendste point and click games. Games uit de serie zijn naast het PC-platform ook voor de Xbox verschenen. Niemand is echter nog met een Point and Click adventure voor de handheld gekomen, simpelweg omdat dit niet kon. Maar dankzij de Nintendo DS doet ook dit genre zijn intrede op de handheld met Another Code: Two Memories.

In Another Code speel je Ashley Robins, dochter van wetenschappers Sayoko en Richard Robins. Toen je drie was overleden je ouders en werd je ondergebracht bij Jesicca, een goede vriendin van je ouders. Een dag voor Ashley’s 14e verjaardag ontvangt ze een pakketje met een DAS apparaat die heel wat weg heeft van een DS en een brief. De brief is van haar vader, die dus nog blijkt te leven. Richard Robins vraagt Ashley om met de DAS naar Blood Edward Island te komen, het eiland waar haar ouders elf jaar geleden wetenschappelijk onderzoek deden over het geheugen.

Het spel begint op de veerboot naar het eiland. Je bent daar met Jesicca en direct begin je een dialoog. Je kunt zelf de vragen willekeurig kiezen, maar het spel springt pas verder wanneer je alle vragen hebt gesteld. Veel keus is er dus niet in deze en de volgende dialogen in het spel en zo lijkt het meer op een lange lap tekst die je helaas elke keer moet doorscrollen. Op het eiland aangekomen is je vader nergens te bekennen. Jessica besluit om hem te gaan zoeken, maar Ashley zou Ashley niet zijn als ze na een half uur ook besluit om op onderzoek te gaan. Gelijk bij het eerste obstakel, een brug waar ze langs moet, komen we weer de unieke mogelijkheden van de Nintendo DS tegen.

Om langs de openstaande ophaalbrug te komen moet je de brug dicht draaien door ronde bewegingen te maken met je stylus. Over heel het spel zijn deze obstakels te vinden en is het meestal niet al te moeilijk om hier voorbij te komen. Het is veelal wrijven, draaien of tikken met je stylus, maar ook de ingebouwde microfoon en zelfs nóg een mogelijkheid van de Dual Screen komen aan bod. Niet alleen de minigames worden bestuurd met behulp van het touchscreen, ook het besturen van Ashley gaat met de stylus. Another Code maakt handig gebruik van de twee schermen, het onderste scherm kijkt van bovenaf op de spelwereld (bird view) en hiervandaan wijs je Ashley naar een punt waar ze heen moet lopen. Het bovenste scherm geeft het beeld via de ogen van Ashley weer, als je door een bos loopt zie je dus op het bovenste scherm het pad voor je met aan weerszijden bomen. Hoewel het niet om bewegende beelden gaat, dat zou veel te veel vragen van de DS, geeft het toch een goed sfeerbeeld. Wil je wat dieper gaan kijken naar de omgeving dan springt het bovenste beeld naar het onderste scherm en kun je objecten aanklikken om hier meer informatie over te krijgen. Dit is eigelijk de basis van het spel, het spel is opgebouwd uit deze triggers die een nieuwe opdracht inleiden. Wanneer je op een bepaald object klikt wat als trigger is ingesteld dan pas kun je de oplossing vinden. Zo kan het bijvoorbeeld voorkomen dat je een hamer bent tegengekomen, maar deze nog niet in je rugzak kon stoppen. Wanneer je echter bij de fles aan komt die je kapot moet slaan met een hamer ben je dus genoodzaakt om weer terug naar de plaats te gaan waar de hamer lag. Dit verlengt natuurlijk de duur van het spel, maar het kan misschien ook de reden zijn dat jij het spel laat liggen.

Natuurlijk heeft het spel ook positieve punten, met het apparaatje wat Ashley van haar vader kreeg zijn foto’s mee te maken. Niet zo heel boeiend zullen velen denken, maar het leuke ervan is dat je verschillende foto’s op elkaar moet leggen om voorbij obstakels te komen. Daarnaast is het nemen van foto’s ook gewoon handig om symbolen en dergelijke te onthouden. De DAS kan ook speciale kaartjes afspelen, in kledingkasten of achter bankstellen zijn deze kaartjes verspreid over het spel en geven een, niet noodzakelijk, fragment dat je vader schreef. De makers zorgen er wel voor dat je aandacht aan het verhaal gaat geven, want als inleiding op een nieuw hoofdstuk ondervraag je jezelf doormiddel van het aanklikken van het juiste antwoord of je alles nog kan herinneren. Eindelijk een feature om die gamers die rushen door een spel aan te pakken.

Het is trouwens aan te raden om op het verhaal te letten. Another Code is gevorm rond een ietwat cliché maar toch leuk en boeiend verhaaltje. Want je wordt niet alleen bezig gehouden met je vader en Jessica, er duikt namelijk ook een spook genaamd ‘D’ op die zijn geheugen terugkrijgt dankzij jou maar ook een vreemd verleden heeft. Hoewel er dus twee mysteries op te lossen zijn vind ik het spel tamelijk aan de korte kant. Another Code is uit te spelen in 6 uur en veel van die tijd steek je in de noodgedwongen dialogen, het terugwandelen om bijvoorbeeld de hamer te halen of het minutenlang zoeken naar het volgende object, de volgende trigger. Of dit typerend is voor een point and click adventure, geen idee, mijn historie met point and click adventures is niet noemenswaardig. Wat ik wel weet is dat Nintendo DS discjes een redelijke opslagcapaciteit hebben en dat de korte tijdsduur niet te wijten is aan onvoldoende ruimte. Broers Mario en vrienden in Super Mario 64 DS houden je namelijk uren bezig op de DS.

Grafisch is de game prima, het is echter niet spectaculair. Het zicht van bovenaf is leuk gedaan, maar als je heel soms bij een verschuiving van het camerastandpunt op het onderste scherm ziet dat alles in 3D is dan vraag je je af waarom ze je niet alles vanaf dat mooiere standpunt laten spelen. Wel zijn de makers creatief geweest met de visuele omgang. De beelden in het landhuis, waar de game zich grotendeels in afspeelt, hebben vaak zo’n lekker grimmig sfeertje en de achtergrond muziek zorgt dan nog voor een versterking van het effect. Er zit trouwens geen gesproken dialoog in maar je hoort wel vaak de schrik-, verbazings- of de opluchtingsgeluidjes voorbij komen. Ik moet er echter op terug komen dat vanwege de kortere speelduur Another Code een verplichte koop is. De game is te liniair om nog een tweede, laat staan een derde keer te gaan spelen. Wel kan ik zeggen dat de missie, het succesvol overzetten van een point and click adventure naar een handheld, geslaagd is. De game laat je net als in point and click adventures puzzels oplossen, schakels vinden en minuten lang zoeken en voegt daaraan wat leuke minigames die het genre zelfs nog nieuw leven inblazen. Voor fans van de point and click dus aan te raden, anderen moeten beslissen of ze bovenstaande genoeg vinden om tot aankoop over te gaan.