Als er 64 mensen online in één server in een gigantische map met allerlei wapens en voertuig elkaar te lijf gaan. Als daar nog eens een aantal nieuwe gameplay elementen daaraan worden toegevoegd, heb je dan de formule voor de beste shooter van het jaar?
Ter introductie
Het opzichzelfstaande Battlefield 1942 was een ware multiplayer revolutie. Volgens sommigen ging door deze massale gevechten over grote maps de intensiviteit van het genre FPS verloren, terwijl andere het grotere schiet- en vliegwerk meer dan te pruimen vonden. Daarna volgde nog een hele rits aan add-ons en tevens een add-on die EA een sequel durfde te noemen, Battlefield Vietnam. Ondanks deze teleurstelling zou ik me niet voor een tweede keer laten gek maken, dat had ik mij tenminste voorgenomen. Niks bleek minder waar. Na het lezen van persinformatie en het zien van enkele trailers en het geweldige introductiefilmpje, werd ik toch weer verliefd. Ik begon toch weer te hunkeren en hoopte dat mijn verlangens nu eindelijk eens wél werden waargemaakt.
Voor degene die de afgelopen jaar in coma hebben gelegen of in een grot verbleven, nog een keer het principe van Battlefield 2. Je kan met heel, heel veel mensen in een hele, hele grote map gaan zitten en er een leuk verhaal omheen verzinnen. Vervolgens ga je aan de slag met de meest geavanceerde mensenverslinders met een bloedbad tot gevolg en dan heb je Battlefield singleplayer. Laat je het verhaal weg maar ga je met dezelfde wapentuigen via internet een potje knallen, dan heet het Battlefield multiplayer. In Battlefield draait alles om het veroveren van vijandelijke, dan wel neutrale basissen. Deze worden veroverd wanneer men in de nabijheid van het kamp verblijft. Hoe meer mannen, hoe sneller je het kamp verovert. Wanneer je zo’n strategisch gelegen kamp hebt veroverd staan er vervolgens allerlei moordmachines tot je beschikking. Denk daarbij, aangezien Battlefield 2 zich dit maal in deze tijd afspeelt, aan straaljagers, choppers, tanks, jeeps, artillerie en nog meer explosief wapentuig.
Online schiettent
Ik zou van deze recensie bijna een betoog willen maken om de lezers er van te over tuigen waarom deze game zo goed is. Om te beginnen krijgt Digital Illusions wederom een pluim voor de ruimte in de servers. Eerst werd ons nog beloofd dat we met meer dan 100 man in een map konden gaan knallen, toch werden dat er ‘helaas maar’ 64. Dit is echter ruim voldoende voor een geweldige veldslag, waarbij de explosies je om de oren vliegen. Waar je je bij Battlefield 1942 of Vietnam je nog een slag in de rondte liep wanneer er maar weinig spelers in een server waren, is daar nu een handig systeem op bedacht. De grootte van de map neemt toe, naarmate het spelersaantal ook toeneemt. Dit heeft tot gevolg dat je geen eindeloze avondvierdaagse hoeft te lopen; je word nu al gelijk door je kop geknald.
En dat is nou juist wat Battlefield zo sterk maakt. Battlefield 1942 was gewoon vaak te groot voor het aantal spelers die er in de servers zaten. Wanneer je in Battlefield 2 je respawnpunt kiest, heb je hoe dan ook volk om je heen. Vijandig of niet, er zit meer leven in, mijn grootste kritiekpunt op Battlefield 1942. Nu kun je al na 100 meter de loop van een tank in je vizier zien en geloof me, dan schijt je in je broek. Extreem cool is ook om te zien hoe een soldaat wordt geraakt op zijn flank door een tank. De gast vliegt echt weg, verder dan je ooit met Onur Air zal komen. Wederom een verbetering ten opzichte van Battlefield 1942, waar getroffen soldaten vaak rare, onnatuurlijke bewegingen maakten wanneer ze getroffen werden.
Een van de beste nieuw toegevoegde gameplayelementen van Battlefield 2 is de commander mode. Wanneer je een bepaalde score weet te halen in een server, kun je jezelf aanstellen als commander. Dit doe je doormiddel van een vote, waarna je teamleden toestemmen of jou als commander afwijzen. Ben je dan vervolgens commander, dan staan er een aantal extra opties tot je beschikking waarmee je, mits je je middelen goed gebruikt, gigantische schade kan aanrichten. Zo heb je bevoegdheid tot artillerie waarmee je echt elk levend organisme uit het leven schiet. Een goede commander gebruikt dus pas zijn artillerie als er een vlag wordt overgenomen waar toevallig geen teamgenoten in de buurt zijn. Zijn jouw teamgenoten nou niet tevreden over jouw functioneren als commander, dan kun je worden weggestemd. Functies die de commander heeft zoals radar, verkenningsvliegtuigjes en artillerieondersteuning kunnen echter ook door de tegenpartij worden vernietigd. Digital Illusions heeft met de commander-optie een extra gameplayelement toegevoegd waar ik over te spreken ben. Dat is nadenken over hoe je een game onderscheidt van de rest en dat is weer iets wat ik zo vaak mis als ik een game speel.
Battlefield 2 speelt zich af in, wat we aannemen, Irak. In het Midden Oosten is er weer mot om olie tussen de Amerikanen, China en de locale coalitie. Uiteraard heeft iedereen zijn eigen sterke- en zwakke punten, maar dit overheerst niet. Het is niet zo dat als je de Amerikanen bent, je automatisch wint. Digital Illusions heeft de perfecte balans gevonden, waarin teamwork loont. Teamwork loont ten opzichte van rambo-knallen en dat is toch iets wat we niet vaak zien.
For the record, Battlefield 2 telt 12 maps, maar dit aantal zal ongetwijfeld worden uitgebreid met een aantal custom maps. In deze map kunnen 16, 32 of 64 spelers knallen, aanvankelijk van het voorafgestelde limiet of het aantal gamers. De servers laden wat langzaam, maar dat is misschien werk voor de patchers. Evenals de stabiliteit en de mogelijkheden van servers verbeteren.
Op de vraag of er dan nog minpunten zijn, moest ik lang nadenken. De servers zijn niet altijd je van het, het besturen van een chopper of straaljager is nog altijd even lastig als Teun wegslepen uit een Bavariabar en de systeemeisen zijn voor de mainstreamers misschien wat hoog gegrepen, maar dan houdt het ook echt op. Ik ga niet miepen over kleine schoonheidsfoutjes, want daar ontkom je niet aan in van die gigantische maps. Battlefield 2 is gewoon af en heeft alles wat ik in voorgaande delen miste.
Een hele grote veer
Battlefield 2 is waarschijnlijk nog maar een begin, maar zoals ze in Irak zouden zeggen: de kop is eraf. De vorige expansions van EA waren voor het grootste gedeelte zakenvullerij. Nu is er echter een totaal nieuwe game neergezet en Digital Illusions en EA hebben alles waar gemaakt wat ik van de game had gehoopt. Dat was al een tijdje niet meer gebeurd en ik zou bijna de Battlefield-franchise hebben opgegeven. Maar als Digital Illusions zulke actie weet te maken, een spel zo weet te ontwikkelen dat teamwork tot meer succes leidt, een server met zoveel man vloeiend kan laten lopen en features zoals de ‘commander mode’ toevoegt, dan kun je me wegdragen. Ik heb dat met al die spellen, zo ook met Joint Operations. Gigantische maps en dan een basis verdedigen terwijl er uit alle hoeken en gaten mannetjes op je afstormen. Battlefield 2 dwingt teamwork af, op een hele gezonde manier. Dat is een hele grote veer, die EA in samenwerking met Digital Illusions in hun reet mogen steken. Ik durf dit nu al de beste (grote) online shooter van 2005 te noemen. En wat mij betreft dingt deze titel gewoon mee voor GotY (Game of the Year).
Electrionic Arts is voor mij niet langer het E-woord. Waar ik dacht dat EA te mainstream werd, verrassen ze me met een opvallend fris concept en een dijk van titel. En dat heet klasse.