Midnight Club 3: DUB Edition

Dat hele verhaaltje dat the Fast and the Furious straatracen in de schijnwerpers heeft gezet, met een reeks spellen en zelfs televisieseries tot gevolg, kennen we nou wel. Inmiddels behoort straatracen (nog) meer tot het straatbeeld en vliegen de Freeflow uitlaatjes, vinyl stickers en carbon/chrome onderdelen je om de oren. Vaak worden Golfjes, Sunny’s of Astra’s opgekieteld en opgeleukt. In Midnight Club 3: DUB Edition gaat men voor het duurdere werk.

Ter vergelijking

Daarin zijn namelijk vijf categorieën vertegenwoordigd: luxe sedan, muscle cars, motoren, race monsters en bijna-vrachtwagens (Hummers). Daarmee zijn we gelijk beland bij het grootste irritatiepunt van het spel. Een getunede (?) Hummer (lees: 3.1 ton in gewicht) trekt net zo snel op als een Nissan 350Z. De bruutst getuned Hummer in de wereld is op het moment van schrijven van het Duitste bedrijf Geiger. Naast een 600pk (!) versie, hebben ze ooit een Corvette motor overgeplaatst waarmee de topsnelheid 250 km/u bedroeg en een sprint van 0 naar 100 verliep in 6,5 seconden (voor een Hummer is dit extra extreem). Olijk detail: de Hummer kostte 250.000 euro. De foto zie je hier onder.

En dan nu de 350Z, één van Nissan’s paradepaardjes. Standaard, dus niet getuned, gaat de auto van 0 naar 100 in 5.9 seconde. Dát is al sneller. De maximum snelheid zal 250 zijn, maar dat komt omdat ‘ie begrensd is. Een standaard Nissan is dus al sneller dan een met 2.5 ton getunede Hummer. Deze vertekende werkelijkheid komt echter niet alleen bij de Hummer voor. Ook een Volkswagen Jetta, een verschrikkelijk oude Volkswagen, gaat moeiteloos van 0 naar 100 in 2 seconde.

De game kan dus arcade genoemd worden, al kijk je alleen maar naar het accelererend vermogen van de auto’s. Voor de besturing geldt echter precies hetzelfde. De auto heeft extreem veel grip, wat op zich wel lekker rijdt, maar er zijn bochten mogelijk waarbij je in het echt tien keer over de kop zou gaan. Tevens zit er een functie op waarmee je op je twee linker- of rechterwielen kan rijden. Toen had ik even: ‘waar gaat dit heen?’

Tunen

Het belangrijkste (zou je zeggen) is om je wagen te tunen. Ondanks de vier andere categorieën, vind ik persoonlijk racing nog altijd het leukste. Rockstar mag zichzelf op de borst kloppen als je kijkt naar het aantal merknamen die er in de game vertegenwoordigt zijn. Voor het motorische tunen zijn godenmerken als HKS en AEM, terwijl voor de body het beruchte merk Boomex veel verantwoordelijkheid op zich neemt. Bij uiterlijk is respectievelijk weinig keus en is het vooral Boomex dat de kroon spant, maar daar hoor je mij niet over klagen aangezien dat een van mijn favoriete merken is.

Mijn vetste auto is mijn 350Z AEM geweest. Alle onderdelen van AEM gekocht, een lichte body job gedaan, vette metallic lak, diepe velgen met schroeven en een big ass spoiler achterop. Op de zijkanten had ik wat stickers van AEM geplakt; het kon zo een promotiebak zijn. Diezelfde auto had ik echter ook zwart kunnen spuiten, ramen blinderen, gouden velgen en met chromen onderdelen kunnen maken. Ondanks dat je vrijwel alle kanten uit kunt is het tunen niet echt noodzakelijk. Neem je een grote spoiler, dan heeft dit geen invloed op je downforce/grip. Van het tunen krijg je ook geen reputatie, zoals dat bij NFS het geval is. Zo kost het geintje om je auto ‘leuk’ te maken dus een hoop duiten, maar doe je het eigenlijk voor Jan Drol. Toch moet ik zeggen dat het tunen bij NFS meer detail en mogelijkheden biedt, Midnight DUB heeft niet meer dan nodig en biedt het minimale.

Phunky

Waarschijnlijk het sterkste punt van de game is de ongelofelijk sterke line-up van artiesten die hun nootje uitbrullen. Vooral de urban/rap/r&b kant is waanzinnig vertegenwoordigt met Fabolous, Lil Wayne, Petey Pablo – Freek-A-Leek (tmf tune), Ying Yang Twins, Sean Paul, 50 cent feat. The Game en last but not least Fat Joe. Rockers moeten het doen met Jimmy Eat World, Queen of Stone Age en Marilyn Manson, ook niet onaardig dacht ik zo. Verder zit er in de game ook nog wat underground techno verwerkt, met ontzettend lekkere snerpe tunes. Ik kende de namen niet, wel wat melodieën, desondanks een leuke variatie en prettig om aan te horen, wat overigens voor vrijwel alle tracks geldt. Eigenlijk zou je bijna het geluid van je brulmonster uitzetten en naar de muziek luisteren. Maar ja, ik blijf auto liefhebber.
Tijdens het spelen zie je onderin de artiest met zijn nummer staan. Via de pijltjes toetsen kun je het nummer skippen of nog een keer beluisteren. Erg handig aangezien ik die Drums n Bass af en toe wel zat werd. Verder kan je favoriete music stijl worden uitgefilterd, zodat je bijvoorbeeld uitsluitend techno hoort.

Beter dan?

Een vergelijking met Need for Speed is onvermijdbaar, aangezien de hamvraag is: welke is beter? De gameplay van DUB Edition is erg arcade, wat op zich erg lekker rijdt. Ook het verkeer gedraagt zich veel realistischer dan in NFSU2. Het tunen is echter meer op pimpen dan op racen gericht en bovendien niet echt van belang. Dit in contrast met Need for Speed Underground 2, waar tot aan het ventieldopje kan worden getuned en uiterlijk meedingt voor je reputatie.

Midnight Club 3: DUB Edition is zeker een vermakelijke game. Wie echter NFSU2 al in zijn of haar bezit heeft, is niet verplicht tot aankoop. Op een paar puntjes wint Need for Speed het, terwijl in een aantal andere dingen Midnight Club weer beter uit de verf komt. Heb je beide games niet, dan zou ik ze eerst allebei even uitchecken en daarna wikken en wegen. Neemt niet weg dat Midnight Club 3: DUB Edition ongeveer een half jaar te laat komt, waardoor het dingen bevat waar we al een beetje op zijn uitgekeken.