Soms hoor je gamers van de oude garde wel eens zeggen dat de ontwikkelaars totaal geen niet meer weten wat innovatie is. Iedereen kopieert van elkaar, en niks is origineel. Misschien is deze uitspraak wat overdreven, maar toch kwam hij in me op tijdens het spelen van de budgetgame Taxi 3. Af en toe moest ik echt even naar het doosje van de game kijken, want ik zou zweren dat ik Need for Speed: Underground aan het spelen was. Officieel borduurt Taxi 3 voort op het concept van Shanghai Street Racing, ook van Team 6, maar aangezien er vrij weinig mensen zullen zijn die dat spel kennen zal ik EA’s straatracer als vergelijkingsmateriaal gebruiken, die weldegelijk een grote inspiratiebron voor Taxi 3 is geweest.
Taxi gestolen
De game begint met een openingsfilmpje die op z’n zachtst gezegd nogal vreemd is. Je ziet een of ander duister figuur in je Taxi stappen en ermee wegrijden. Natuurlijk wil je je taxi terug hebben, en besluit te gaan straatracen. Jazeker, straatracen om je taxi terug te krijgen. Is het niet gewoon veel logischer om naar de verzekering te stappen, en met het verzekeringsgeld een nieuwe taxi te kopen in plaats van je leven te riskeren door met hoge snelheden door de straat rond te rijden? Nou goed, het is een racegame, dus over het verhaal zal ik me niet verder druk maken.
Om je taxi terug te krijgen zul je enkele hoge heren in het straatracecircuit moeten aanspreken. Dit zal je alleen lukken als je voldoende geld en aanzien hebt. Je begint op 0, en naarmate je meer races wint zul je meer geld en aanzien verdienen. De gamemodes waarin je je ei kwijt kunt zijn vrij standaard. Een straatrace, een dragrace, een klein toernooitje, een time-trial; we hebben het allemaal al eens gezien. Nadat je een van deze modes geselecteerd hebt kun je beginnen met racen in een leuke, sportief uitziende bolide.
Bij racegames draait het om snelheid. Ik wil de wind door mijn haren voelen en in mijn stoel weggedrukt worden door de G-krachten. Helaas heb ik dit gevoel geen moment gekregen tijdens het spelen van Taxi 3. Ik had meer het gevoel naar een slakkenrace te kijken, dan een racegame met hoge snelheden te spelen. Ook de AI tilt de speelervaring niet omhoog. Tegenstanders hebben een vaste rijlijn gekregen, en wijken daar nooit ofte nimmer van af. Zelfs als er duidelijk een frontale botsing tussen twee van je concurrenten zal plaatsvinden rijden, rijden ze allebei gewoon vrolijk op volle snelheid tegen elkaar aan. Op een gegeven moment zag ik een auto na een frontale botsing meters de lucht in vliegen en uit het speelveld verdwijnen. Deze auto kwam niet meer terug, met als gevolg dat ik met een straatlengte voorsprong op die persoon eindigde. Als je zulke dingen ziet dan weet je meteen dat er iets niet goed zit. Ook tegenliggers, muren en zelfs eenvoudige lantaarnpalen zijn blijkbaar te moeilijk te ontwijken. Doordat je tegenstanders continue fouten maken heb je nooit het gevoel dat je een perfecte race moet rijden om als winnaar over de streep te komen, waardoor de echte uitdaging ontbreekt. Een ander puntje dat mijn wenkbrauwen deed fronsen was de richting waarin het verkeer reed. Het spel speelt zich af in Londen, waar links gereden wordt. Het verkeer doet dit ook keurig, maar je concurrenten vinden het leuk om eigenwijs te zijn en gewoon rechts te rijden. Gevolg: talloze botsingen, crashes en dat soort dingen die gewoon voorkomen hadden kunnen worden.
Taxi 3 heeft, in tegenstelling tot NFSU, wél een schademodel. Auto’s lopen zichtbaar schade op in de vorm van ingedeukte deuren tot openstaande motorkappen. Dit is erg leuk, alleen je wordt nooit gestraft voor een botsing. Een compleet ingedeukte auto stuurt niet anders dan een auto die net uit de fabriek komt. Je kunt dus gewoon tegen alles en iedereen aanrijden zonder dat je daarvoor gestraft wordt in de vorm van een slecht bestuurbare auto, en dat is een gemiste kans. De enige straf die je krijgt is een wat belemmerd zicht. Als je namelijk botst, gaat geregeld de motorkap van de auto omhoog. Dit zorgt ervoor dat je zicht dusdanig wordt belemmerd dat je enkele seconden met oogkleppen stuurt. En verwacht nu niet dat de motorkap bij hoge snelheden wegvliegt, nee, op een willekeurig moment zakt hij weer zodat je je zicht weer terug hebt. Ook komt het nogal eens voor dat je na een frontale botsing schade oploopt aan de achterkant of aan de zijdeuren. Je kunt je afvragen of Team 6 niet wat beter zijn best had kunnen doen op dit soort onderdelen. Als je al een schademodel toevoegt aan het spel moet je het natuurlijk wel goed doen.
Helaas
Zijn er dan echt helemaal geen positieve punten te noemen? Die zijn er wel. Als je je eerste race rijdt heb je toch het idee dat je nog best wat plezier aan dit spel zou kunnen beleven. Jammer genoeg verdwijnt dit idee nadat je een van de vele fouten of onlogische dingen in het spel bent tegengekomen, en geloof mij, die zul je tegenkomen als je dit spel speelt. Dat is erg jammer, want als die fouten er niet in zaten dan was Taxi 3 best een aardig spel geweest. Geen topper, daarvoor mist het onder andere de originaliteit, maar gewoon een leuk spel om af en toe in je PC te stoppen. Helaas heeft Team 6 nagelaten om de fouten er ook daadwerkelijk uit te halen. Hierdoor is Taxi 3 maar een heel matig product geworden dat, niet geheel onterecht, voor een budgetprijs in de winkels ligt. Dit spel is misschien leuk voor je kleine broertje die nog nooit een game heeft gespeeld en ook niet zulke hoge eisen aan een spel stelt. De gamers die dat wel doen, en ook per se een straatracegame willen spelen, raad ik aan om een Need for Speed of een Midnight Club in huis te halen. Daar zul je veel meer plezier aan beleven dan aan Taxi 3.
