Full Spectrum Warrior

Een tank, een vrachtwagen, wat kleinere voertuigen en soldaten die naast diezelfde voertuigen lopen. Dat is het scenario voor het introductie filmpje. De makers, Pandemic, hebben bij het maken van het filmpje goed gekeken naar de film Black Hawk Down. In een iets andere setting wordt een konvooi belaagd door een groep strijders die de Amerikanen liever zien gaan dan komen. Het konvooi wordt onder vuur genomen en jij als leider dient het zooitje in veiligheid te brengen en de tegenstanders te neutraliseren.

Als simulator?

Voorafgaand aan dit drama worden de teamleden voorgesteld. Dit uiteraard met de kenmerkende sadistische humor waarover menig Amerikaans soldaat de beschikking heeft. Ik probeer de namen te onthouden van een aantal soldaten, maar gaande weg het spel ben ik ze vergeten. Niet dat dat erg is, want in Full Spectrum Warrior draait het niet echt om de personen die in het leger zitten. Het spel werd door THQ en Pandemic voorafgaand aan de release nog een simulator genoemd. Full Spec is gebaseerd op een trainingssimulator van het Amerikaanse leger, die soldaten moeten leren om te gaan met onverwachte situaties. Dus je zou een game verwachten met veel afwisseling. Dat valt wat tegen. Vrijwel elke missie is ‘bevrijd dit belangrijke mannetje’, ‘kom daar heen’ of ‘schakel dit uit’. Ondanks dat Full Spec al niet een al te lange game is, zijn de missies anders, maar blijft het doel hetzelfde. Dat gaat vervelen, terwijl dit genre best mogelijkheden biedt om te variëren.

Toch schetst Full Spec een uitstekende Arabische sfeer. De game speelt zich af in Zekistan (zoekt en gij zult niet vinden) waar een haatcultuur tegen de Amerikanen de boventoon voert in de maatschappij. Wanneer je door de straten loopt met je teams, heb je echt het idee alsof er uit ieder luikje, achter iedere zandhoop of achter elke muur een terrorist met RPG zit. Je voelt je met je team echt kwetsbaar, wat je ook bent indien je niet goed samenwerkt. In Full Spec heb je twee squads bestaande uit een Rifleman, Automatic Rifleman, Granademan en een Teamleider. Probeer je met één team a la Rambo de vijand te veroveren, dan zul je eindigen als kattenvoer. Het andere team is niet zoals de mannen van ABBA voor de sier. Via rugdekking en het onder schot houden van vijanden win je meters. Je lost elkaar af en geeft elkaar om de beurt dekking. Wanneer je op het goede moment switcht, werkt dit perfect. Voordat je het gevoel van switchen hebt, ben je wel even aan het spelen. Daarna wil je niet anders meer. Het rennen, vijand onder druk zetten, rennen, rugdekking geven en weer grond veroveren werkt heerlijk. De game steekt zo in elkaar dat je dit systeem wel moet hanteren, anders kom je niet ver.

In formatie

Het geven van commando’s gaat eenvoudig en snel. In het begin ben je nog wel geneigd om in paniek te raken, waardoor het geven van commando’s chaotisch verloopt. Nadat je ongeveer alles weet te vinden verdwijnt dit. Het wissellen van mannetjes gaat evenals op de Xbox met de pijltjes. Elke richting is een ander character, zodat je zonder menu’s of andere drama direct het mannetje bent die jij wilt hebben. Je team beschikt over een GPS, waarop de positie en objectives staan aangeduid. Erg handig, maar niet in elke situatie aangezien het veel tijd kost om te pakken. Verder zijn er nog enkele coole modes zoals een optie om het gezichtsveld van je team te showen. Wat buiten je gezichtsveld valt is grijs en blurry, leuk gemaakt, maar je maakt er in een combat weinig gebruik van.

Het verplaatsen van je team gaat eveneens heel soepel na een Training Mode en wat ervaring. Het team neemt zelf de formatie aan, met de beste dekking en het grootste gezichtsveld. Wanneer je het team naar een hoek van een straat wijst, zullen ze op een rij met hun rug tegen de muur alles in de gaten houden. Het verplaatsen gaat met de linker analoge stick. Als je je team verplaatst, staan ze op de locatie automatisch in formatie en zoeken dekking indien nodig of mogelijk. Het verplaatsen van je troepen gaat goed, alleen het op gang komen met rennen duurt soms te lang in een levensbedreigende situatie. Misschien is dit wel realistisch (en dus het doel van de game) maar het haalt wel de vaart uit het spel. Ook de richting aangeven gaat vrij langzaam; de cursor beweegt zich uitermate traag over het gebied waardoor je niet snel je team dekking kan laten zoeken. Daarvoor is een oplossing bedacht. Een aparte commando zorgt ervoor de je teamleden op ‘de beste manier’ dekking zoeken. Toen ik deze functie in de training leerde dacht ik: ‘als dat maar goed gaat’. En ja, dat gaat goed. Je teamleden realiseren vanaf welke kant er wordt geschoten en zoeken daarna de beste cover en maken zich klein. Deze optie werkt perfect als je onverwachts onder vuur wordt genomen en je even niet meer weet wat je moet doen.

Conclusie

Full Spectrum Warrior heeft een aantal hele coole eigenschappen zoals het camerastandpunt. Je speelt in de derde persoon en bij het rennen van de een naar de andere positie ‘schommelt’ de camera mee, zodat het net lijkt alsof je mee rent. Ontzettend tof als je door een smoke grenade rent. Verder is het systeem van rugdekking verlenen aan je teamgenoten goed uitgewerkt. Met de dood van je andere team kun je maar beter restarten, want een level dan uitspelen is een hopeloze zaak.

Full Spectrum Warrior is zeker een bijzondere titel, maar biedt weinig vernieuwing in vergelijking met de Xbox versie. Ondanks dat de twee versies nagenoeg hetzelfde zijn, hebben Playstation-bezitters er toch een goede titel bij. Heb jij geen ‘über aim’ maar wel een tactisch oog? Hou je van pittige games en actie? Hou je van Amerika? Dan is dit jouw natte droom.