Microsoft heeft ons lang in onzekerheid laten zitten over het feit of onze Xbox-games straks op de Xbox 360 gespeeld kunnen worden. Zo langzamerhand komt de waarheid steeds meer boven water en zoals altijd zullen er winnaars en verliezers zijn. Maar is de gekozen strategie van Microsoft wel de goede?
Vreugde of verdriet…noodzaak of niet belangrijk
Als ik om me heen kijk op plaatsen waar een Xbox onder de tv of op de kamer staat, merk ik dat er twee soorten gamers zijn. Een soort gamer is heel erg zuinig op zijn console en games en de andere maakt het allemaal niet zoveel uit en laat zijn zilveren schijfjes los rond slingeren zonder doosje en laat een dikke laag stof op de zwarte doos ontstaan. Ik behoor (gelukkig) tot de eerste groep en dat kwam pas bij de Free Record Shop tot uiting toen de verkoper mijn ingeleverde games in het kader van die fantastische inruilactie controleerde op krassen en vette vingers. Hij constateerde dat er werkelijk niets aan mankeerde en informeerde zelfs wantrouwig of de spellen nog nieuw waren. Niet dus, terwijl ze toch echt intensief gespeeld zijn. Had hij nog niet eerder meegemaakt. Gelukkig zijn er best wel meer mensen zoals ik. Gamers die erg zuinig op hun spullen zijn en die hun verzameling games als het ware vereren en met alle zorg behandelen, ja, die er zelfs ongelooflijk trots op zijn. Die groep gamers, waar ik dus ook toe behoor, moet dus wel met angst en beven de backwards compatibility-discussie, met alle onzekerheden van dien, hebben gevolgd. Tot de laatste weken, waarin er met enige regelmaat steeds meer duidelijkheid kwam over het wel of niet kunnen afspelen van de ‘oude’ Xbox games op de Xbox 360, met als de spreekwoordelijke druppel die bij mij de emmer deed overlopen, een artikel in mijn favoriete gamesmagazine, waarin de pijnlijke waarheid (althans voor mij) duidelijk werd.
Ik vraag mijzelf bij dit soort vraagstukken dan altijd af: ‘Had dat nou al niet eerder bekend kunnen zijn?’ Ik bedoel, ik heb best verstand van games en consoles en ik geef het eerlijk toe, in mindere mate van computers, maar had Microsoft nou niet eerder hierover uitsluitsel kunnen geven? Ik ga er van uit dat ze een goede reden hebben gehad om er zo lang geheimzinnig over te doen. Aan de andere kant zou het ook goed kunnen dat ze heel lang weten dat het een hot issue is voor veel Xbox-eigenaren. En dat de uiteindelijke uitkomst zoals die nu op tafel ligt heel veel gamers helemaal niet zou gaan bevallen. Het ging zelfs zo ver dat er een groot aantal protest ‘handtekeningen’ op internet werd verzameld en voorzien van commentaar in de richting van de Xbox-afdeling van Microsoft werd afgevuurd. Natuurlijk zullen er best gamers zijn die zeggen: ‘Ach wat kan mij het ook schelen, die Xbox 360 is toch veel beter en krachtiger en wie gaat er nu nog die oude games van die Xbox 1 spelen, als je ook kunt kiezen voor games als Gears of War en Project Gotham Racing 3…’ en ‘Zoveel games heb ik niet voor mijn Xbox, waar zal ik mij druk om maken…’.
Ook die gamers hebben uiteindelijk gelijk gekregen. Want de Xbox 360 wordt wel degelijk ‘backwards compatible’. Daar liet het Xbox-team van Microsoft tijdens de meest recente E3 geen twijfel over bestaan. Het grote ‘maar’ is echter dat dat alleen voor de meest populaire (lees: ‘bestsellers’, ‘mainstream’ gaat misschien iets te ver) titels geldt. De technische verklaring voor deze uitkomst is dat de Xbox 360 een IBM-processor en ATi-chips onder de motorkap heeft zitten en onze ouderwetse Xbox is uitgerust met zijn neefje van Intel en voorzien is van Nvidea-chips. Het zal wel. Voor ons betekent het alleen maar dat de rij spellen die we in de kast hebben staan, voor het merendeel niet kan worden afgespeeld op de Xbox 360. Met uitzondering van een enkele kaskraker. Schrale troost is dat er geruchten circuleren dat we toch rustig kunnen gaan slapen omdat de multimediamachine, wat de Xbox 360 moet gaan worden, patches kan downloaden die er voor moeten zorgen dat de oude meuk toch kan worden gespeeld. Hoe Microsoft een en ander technisch in het vat gaat gieten is nog altijd niet duidelijk.
Rest nog steeds de vraag waarom we toch onze Xbox games op de nieuwe Microsoft-console willen laten draaien. Welnu, het is heel simpel, en persoonlijk denk ik dat Microsoft dat een beetje heeft onderschat. We weten allemaal dat onze Xbox niet het eeuwige leven heeft. Voorbeelden te over. Menig Xbox heeft zijn weg binnen de garantieperiode naar Microsoft terug gevonden. Overigens naar volle tevredenheid, want over de (snelle) service niets dan lof. Zelfs over de termijn van 2 jaar werd bij twijfel niet moeilijk gedaan. Maar er komt een tijd dat onze geliefde console de geest geeft en als je dan zoals in mijn geval zo’n 70 games op een rij hebt staan en dan je rekenmachine er eens bij pakt, wordt het opeens heel aantrekkelijk als je toekomstige 360 diezelfde games gewoon af kan spelen. Zie het maar als een beloning voor je trouw om Xbox-games te kopen. Dat vertrouwen heeft Microsoft in mijn ogen nu een beetje beschaamd. Een oplossing is ‘gewoon’ een verse Xbox 1 aanschaffen, maar dat kan nooit de bedoeling zijn van de makers van het apparaat waar wij, Xbox-spelers, zo dol op zijn. Natuurlijk, de games-industrie is commercieel, ontwikkelen kost geld, Microsoft wil winst maken, het is niet alleen de liefde voor techniek en games. Maar toch, naarmate het nieuws definitiever werd en er steeds meer duidelijkheid werd verschaft, maakte bezorgdheid steeds meer plaats voor boosheid. Voor mij persoonlijk te weinig om aan de Playstation 3 te denken, maar ik betrap mij er steeds meer op dat een vergelijking heel aantrekkelijk wordt. En is het daar niet allemaal om te doen?