Drie knalroze cd’s krijg ik op zaterdagochtend in mijn brievenbus. Het blijkt Playboy: The Mansion te zijn, zo verklaart de zilveren titel op het doosje. In het installatie menu zie ik al enkele welgevormde dames in onhandige houdingen poseren; kan dit nog een goede game worden?
Van je vrienden moet je het hebben
Al direct vanaf het eerste moment zul je de vergelijking maken met The Sims. Het speelt hetzelfde, het lijkt hetzelfde en is ook bijna hetzelfde. Een belangrijk verschil is echter dat je in The Sims je behoeften moet bevredigen, maar dat is bij Playboy: The Mansion niet het geval. Het gaat om de verkopen van je blad en om die te doen stijgen moet je feestjes geven. Op deze feestjes moet je sociale contacten opbouwen, die bijvoorbeeld zakenpartner kunnen worden, of gewoon je chick.
Uiteraard zit daar nog een enige vorm van strategie in. Je moet de vrouwtjes eerst inpakken met je gladde praatjes en niet meteen over werk beginnen. Toch komen deze relaties snel tot stand, waardoor je dus binnen de kortste keren een behoorlijke vriendenkring hebt opgebouwd.
Naast vrienden is ook je personeel van groot belang. Deze moet je zorgvuldig selecteren op basis van kwaliteiten en reputatie. Een goede fotograaf verhoogt bijvoorbeeld de interesse voor het blad. Uiteraard begin je met behoorlijk slechte fotografen, maar gaande weg het spel leer je mensen kennen met betere kwaliteiten. Als er op een van je feestjes bijvoorbeeld een beroemde fotograaf rond loopt, moet je hem aanspreken en zien te strikken. Met een betere fotograaf is de fotoshoot automatisch een succes.
Er staan echter niet alleen rondingen van dames met lange benen in. Ook interviews en artikelen vullen je blad. Jij bepaalt welk onderwerp ze hebben en wie ze schrijft. Hier geldt wederom dat je via contact op onder andere feestjes contact moet leggen met goede schrijvers. Daarnaast moet je ook nog leuke mensen kennen voor bijvoorbeeld een interview. De artikelen gaan over echte mannen dingen zoals sport, auto’s, seks en… mode.
Afstemmen
Wanneer de cover is uitgekozen, de artikelen zijn goed gekeurd door Heff himself (jij dus) lijkt alles klaar. Nog even wat afstellingen zoals de hoeveelheid reclame, maar dat is het dan ook. En wat doe je als je blad klaar is voor verkoop? Je maakt een nieuwe. Uiteraard voel je aan je water dat dit zich veel herhaalt en weinig kan boeien. Elk blad publiceren is in principe hetzelfde, alleen met steeds beter materiaal. De game verveelt al snel en kon mij niet uren achter elkaar boeien. Ook de wil om verder te spelen ontbrak, enkel alleen om het feit dat het unlocken gaat vervelen. Gelukkig is de ‘Freeform Play’ er nog, maar als je de game daarvoor koopt, kun je beter The Sims 2 kopen.
Prijs, advertenties en onderwerpen zijn bepalend voor de verkopen.
Conclusie
Het viel me nog mee hoe snel Playboy: The Mansion mij ging vervelen. Een aantal dingen waren best leuk, zoals foto’s maken of vrouwen versieren, maar de herhaling die de game in zich heeft kan mij niet genoeg boeien. De game viel me nog mee, ik had erger verwacht, maar Ubisoft kan veel beter. Ubisoft, toch een van mijn favoriete uitgevers, stelt mij enigszins teleur zich te verlagen tot het blote tieten-niveau. Ubisoft heeft dit niet nodig.