Ace Combat: Squadron Leader

Ik zit achter een F-18 aan, maar hij lastig om te volgen. Hij draait weg, maar ik duik achter hem aan. Het systeem piept…. Lock! Ik schiet een raket af en volg het witte spoor. Een explosie in de lucht verblindt me. Het volgende ogenblik zie ik stukken metaal uit de lucht vallen. Ha! Ik heb hem!

De wereld van Ace Combat heeft inmiddels een hele geschiedenis achter zich. Namco heeft deel vijf in de winkels weten te krijgen die de subtitel Squadron Leader draagt. Een gepaste titel die slaat op een nieuwe functie in het spel. Je hebt je eigen squadron onder je hoede, dat je door middel van verschillende commando’s kunt aansturen. Op die commando’s kom ik later nog even terug. Het squadron bestaat uit vier jets, waarvan je er zelf ook een bestuurt.

Een nieuwe ervaring
Je wingman (je vliegt altijd per twee in strijd) is een charmante vrouw, Nagase, die zo met haar eigen problemen lijkt te zitten. Door een nieuwe oorlog is jouw squadron van ‘nuggets’ snel gepromoveerd naar de veteranenstatus. Door het tekort aan piloten vlieg je met veel onervaren mensen die tegen jou opkijken. Het is dus van groot belang ze zo min mogelijk in de strijd te mengen. Werk aan de winkel dus!

De oorlog die ontstaat is in dezelfde wereld als die van Ace Combat: Distant Thunder (deel vier), alleen een aantal jaren daarna. De vrede tussen de ‘Ocean Federation’ en ‘Yuktobania’ is van korte tijd geweest en rebellenlegers willen graag weer aan de macht komen. Een reporter is op de basis aanwezig terwijl de eerste gevechten ontstaan. Deze reporter vertelt zijn verhaal voor iedere missie, zodat er een verhaallijn gecreëerd wordt. Een verhaal over onzekere vliegers, nieuwkomers en macht. Spannend! Sinds Distant Thunder zijn er filmpjes te zien tussen de missies door. Er wordt meer dan een uur aan beeldmateriaal beloofd door Namco. De karakters zien er redelijk geloofwaardig uit, maar zijn niet van de allerhoogste kwaliteit.

Split S
Nu is het natuurlijk handig om iets te weten van het vliegen met jets voordat je de strijd in duikt. Daarom is er een tutorial aan het spel toegevoegd die je alles uitlegt. Van het simpel klimmen en dalen, tot aan een ‘Split S’. Handig om te weten, zeker als je nog niet zoveel ervaring hebt met Ace Combat. Er stoorde mij wel iets in de tutorial. Tijdens de tests moet je door ringen (die in de lucht hangen) heenvliegen. Je ziet er steeds een aantal voor je. Als je dan aan het einde van zo’n set ringen komt, verschijnen er een paar nieuwe, die je dan weer moet volgen. Mijn probleem was dat als ik flink gas gaf tijdens de ‘moves’ de ringen te laat verschenen. Dan zag je ze in het meest positieve geval net naast je oplichten. Te laat! Vervelend, want je moet dan opnieuw beginnen. Het spel is op zich weinig realistisch qua besturing, maar dat komt de lol alleen maar ten goede. De missies zitten vol actie, dus daar kun je je dan volledig op richten.

De missies zijn veelzijdig, ook al zijn ze niet heel veel anders dan in deel vier. Het blijft moeilijk om nieuwe dingen te verzinnen natuurlijk. Ik heb me prima weten te vermaken met de nieuwe Ace Combat. Soms zijn de missies wat onduidelijk bij de uitleg, maar in de praktijk lijkt dat altijd mee te vallen. De samenvatting van de ‘objectives’ zijn altijd nog te bekijken door het spel te pauzeren.

Interactieve spelomgeving
Je vliegt met een squadron, dat bestaat uit vier vliegtuigen. Na een paar missies krijg je het commando over je eigen squadron. Jij moet ze aansturen om het beste resultaat te krijgen. Door verschillende commando’s kun je vertellen wat je wilt. Zo kun je kiezen uit ‘Attack’ om je vliegers een aanval te laten doen op de doelen voor je. ‘Cover’ doet eigenlijk het tegenovergestelde. De rest van het team beschermt jou bij een aanval van achter bijvoorbeeld. Dit commando wordt vaak gebruikt als je niet onder vuur ligt. Het team is dan alleen alert op aanvallen. Verder kun je bij een grote veldslag ook ‘Disperse’ gebruiken om het team op te laten splitsen. Iedereen gaat dan achter zijn eigen doel aan. Handig om veel doelen tegelijk te raken, maar niemand let meer op je natuurlijk. Als laatste is er de mogelijkheid om de ‘special weapons’ in te zetten. De anderen gebruiken deze wapens alleen als jij daar toestemming voor geeft.
Het systeem werkt vrij goed. Als je vergeet om een commando te geven in een bepaalde situatie willen je collega’s ook wel eens een voorstel doen om van commando te veranderen. Verder is het spel een stuk interactiever geworden. Er worden je in de lucht ook allerlei vragen gesteld die je kan beantwoorden. Soms heeft het antwoord invloed op het verloop van het spel.

Verder is de keuze van je vliegtuig natuurlijk ook van belang. De specialiteiten van een bepaalde jet kunnen een positieve invloed hebben op het verloop van de missie. Het mooie is dat je niet alleen je eigen, maar alle vliegtuigen van het squadron kiest. Hierbij kun je je eigen mix samentellen voor het gewenste resultaat. Door punten te scoren, krijg je credits om nieuwe vliegmachines aan te schaffen. Verveel je je na een tijdje? Dan zijn ze ook weer te verkopen. Successen die je boekt worden, naast credits, ook geëerd door je medailles uit te reiken. Deze zijn in het menu later weer op te zoeken.

Je kunt kiezen uit drie verschillende camerastandpunten. De HUD (Head Up Display) is de meest gangbare. Je kunt hier alles op zien, terwijl je beeld volledig gevuld is met luchtruim. Op de HUD vind je basisweetjes als hoogte, snelheid en koers, maar bijvoorbeeld ook de hoeveelheid raketten die je nog over hebt. Je kunt er trouwens veel meer meenemen dan in het echt mogelijk is, maar dat is om de actie te garanderen en de speelduur per missie niet te beperken tot 5 minuten.
Als alternatief is er het gezichtspunt vanuit de cockpit. Deze view vond ik erg onhandig, ja ziet heel weinig door alle raamstijlen en instrumenten die het beeld blokkeren. Als je om je heen kijkt (door middel van de rechter analoge stick) ziet het vliegtuig er wel erg mooi uit op deze manier.
Als laatste is er nog de ‘third person mode’, waarin de camera achter het vliegtuig hangt als optie. Deze vond ik niet echt handig, maar dat is denk ik meer persoonlijk. Het is eigenlijk net als racespellen: sommigen zien liever het gehele voertuig, anderen gebruiken de ‘bumpercam’.

Niet online
Wat wel erg jammer is, is de afwezigheid van een online speelmogelijkheid. Wat zou er leuker zijn dan met je eigen squadron de strijd aanbinden met een ander team? Op zich is het een volwaardig spel, maar het zou in de volgende Ace Combat zeker niet misstaan. Zeker nu de PlayStation 2 al een tijdje online is.

Grafisch is Ace Combat ietsjes vooruit gekropen, maar veel verschil met het voorgaande deel kon ik niet ontdekken. De filmpjes tussendoor zijn echt nieuw, zoals ik al eerder vertelde, maar hebben in de actie weinig invloed natuurlijk. De menu’s zijn van een andere opzet, maar zijn in basis hetzelfde gebleven. Op zich valt er ook weinig te verbeteren, want het spel ziet er grafisch weer fantastisch uit. Landschappen komen overtuigend over, weerspiegelingen over het water zien er erg goed uit. Als je heel dicht bij de grond komt, zie je wel dat de doelen enigszins afsteken tegen het vlakke terrein, maar dit is niet erg storend.

Dus…
Al met al staat er weer een prima titel in de schappen. Voor de fans een leuke nieuwe uitdaging, voor de nieuwkomers een goede aankoop. De online functie mis ik wel, evenals grote nieuwe veranderingen. De graphics zitten toch wel op zijn plafond sinds het vorige deel en zijn ook niet veel beter meer te krijgen. Vond je Ace Combat 4 wel ok, laat deze titel dan staan. Maar ben je gek van zijn voorganger, heb je aan Squadron Leader een waardig vervolg.