Het moet niet veel gekker worden. Alweer een game met een kat in de hoofdrol, ditmaal op de Playstation 2. Een PS2-exclusieve game nog wel. Dat vraagt om een diepgaand onderzoek waarbij de vergelijking met andere platformgames van de laatste tijd natuurlijk onontkoombaar is. Lees snel verder om te weten te komen of ook dit katje niet voor de poes is.
Weer een kat
De games met katten vliegen je de laatste tijd om de oren. Vorige maand deed Blinx zijn stinkende best en nu heeft ontwikkelaar Neon Studios alles uit de kast gehaald om wederom een behoorlijke kattengame ten tonele te brengen.
Neon Studios, van Duitse komaf, maakte met Legend of Kay zijn eerste Playstation 2 game en heeft dat zeer behoorlijk gedaan.
In het platform-wereldje van de laatste maanden zal Legend of Kay echter nooit aan de top komen te staan. Laat ik daar alvast maar mee beginnen. Het niveau van Jak III, Ratchet & Clank 3 of zelfs Blinx 2 zal de game nooit halen. En toch…hebben we hier te maken met een uitzonderlijk spelletje. Het zijn niet de graphics of de gameplay, nee, het is voornamelijk de sfeer die de game zo bijzonder maakt. De game ademt een Oosterse sfeer uit en dat komt terug in bijna alle onderdelen van het spel. De huizen, de kleding die de karakters dragen, de muziek en, wat het belangrijkste in dit spel is, de diepere gedachte achter het spel zelf. Het spel draait namelijk om een eiland, genaamd Yenching, geheel bevolkt door katten, konijnen, kikkers en zwijnen. Een ieder leeft op dat eiland volgens grondregels, welke er op neer komen dat een ieder harmonieus met elkaar leeft en zo vredig mogelijk met elkaar omgaat. Dat wordt anders op het moment dat een bende gorilla’s het eiland binnenvalt en van alle dieren slaven worden gemaakt, waarbij alle principes die men had overboord moeten worden gegooid. Door zijn vriendin word Kay vervolgens overgehaald om de strijd aan te gaan met de gorillaleider en gaat Kay zich bekwamen in de Oosterse vechtsport. Dat is HET moment waarop je beseft dat deze game zoveel meer in zich heeft als je op het eerste gezicht zou denken.
Je vermoedt namelijk dat je na het opstarten van de game met een nogal kinderachtig spelletje te maken hebt, maar daar kom je wel van terug als je de uitgebreide vecht-tutorial hebt doorlopen. Dan kom je er achter dat deze onschuldig uitziende kat van vele markten thuis is en waarmee je met een gerust hart de rest van het avontuur tegemoet kan gaan.
Op avontuur
Dat avontuur bestaat uit een groot aantal levels die ook nog eens lekker lang zijn. Tussen de levels door wordt het verhaal verteld door middel van een stripverhaal en dat is natuurlijk al eens eerder vertoond maar het doet erg origineel aan en daar gaat het tenslotte om. Ik moet zeggen dat de verhaallijn en de daar uit voortvloeiende opdrachten niet de hoofdprijs in de categorie originaliteit gaan winnen. Veelal draait het om een sleuteltje zoeken, deurtje open maken, platformpje springen en itempje zoeken. De vijanden die Kay tegenkomt vormen daarentegen de werkelijke bron van plezier in dit spel.
Vechten geblazen
Aan het begin van het spel beschikt Kay over een uit de kluiten gewassen zwaard en nadat hij door zijn leermeester is onderwezen in de zwaardvechtkunst zul je dit zwaard op een flink aantal manieren kunnen gebruiken. Leuk is dat het niet tegen alle vijanden kan worden gebruikt. Verder op in het spel zul je daar vanzelf achter komen, nadat je ook de beschikking hebt gekregen over onder andere een moker en een paar flink scherpe klauwen. Het is dus aan de gamer om uit te zoeken bij welke vijand welke wapens het beste kunnen worden ingezet. Zo zul je de zogenaamde aardewerken-vijanden tegen gaan komen en die zijn onmogelijk met een zwaard te vernietigen. Je zwaard wordt er alleen maar botter van en het heeft geen enkele uitwerking. De moker brengt hier de oplossing, terwijl je de kale vijanden die geen bescherming bij zich dragen het beste met je vlijmscherpe klauwen uiteen kunt rijten. Zoals een goed platformer tegenwoordig betaamt kunnen deze wapens natuurlijk ook nog eens ge-upgrade worden middels power-ups en bonussen.
Kay van Grunsven…
Het vechten wordt trouwens prima afgewisseld met zoektochten naar allerhande voorwerpen zodat je niet alleen maar aan het hakken en zagen bent maar je ook nog eens met rasecht platformwerk bezig bent. De game wisselt het standaard loopwerk goed af met andere wijzen van voortbewegen, waaronder het verplaatsen middels kabelbanen. In de game komen meerdere malen katrollen (what’s in a name) voor, waarmee onoverbrugbaar lijkende afstanden, een makkie worden. Hoogtepunt is het zeer op je lachspieren werkende ‘paardrijden’ op de rug van een soort wrattenzwijn, waarmee je bonussen en power-ups moet verzamelen, maar waarmee je ook gewoon een afstand kan overbruggen. Deze ritjes zijn in de vorm van time-trials gegoten, zodat ook in dit element ook nog enige uitdaging zit. Je zult je in de loop van het spel ook nog eens moeten verplaatsen per boot of per hagedis, dus van een gebrek aan afwisseling kun je het spel moeilijk beschuldigen.
En de sound ’n graphics dan???
Legend of Kay doet op visueel gebied een beetje kinderlijk aan. Dat komt niet alleen door het kleurenpalet maar ook door bijvoorbeeld het uiterlijk van Kay, iets waar Blinx ook een beetje last van had. Daar komt nog bij dat het stemgeluid van Kay nogal hoog is en een beetje kinderachtig overkomt. Kay is natuurlijk geen bejaarde kater, maar een iets volwassener stem had toch wat beter overgekomen. Op de graphics is verder weinig aan te merken. Met name bij de vecht-scenes zijn de effecten ruim voldoende tot goed te noemen en bieden meer dan genoeg afwisseling om steeds weer verrast te worden. Wat wel opviel is dat het in de game constant waait. Je wordt helemaal gestoord van de als maar bewegende blaadjes, takken, planten en bomen. Het wordt erg mooi weergegeven, maar het is niet realistisch omdat het maar niet ophoudt. Kay beweegt dan wel weer erg natuurgetrouw en de besturing laat niets te wensen over. Daarbij zijn de acrobatische vaardigheden van Kay ook erg mooi vormgegeven. De soundtrack is geheel in de sfeer van het spel, maar op sommige momenten ook weer iets te Oosters.
Conclusie
Het mag duidelijk zijn: Legend of Kay is een zeer vermakelijke platformer die het met name moet hebben van de sfeer en het solide vechtsysteem. Het regent cliche’s gedurende het spel (had ik de ijs- en vuurlevels al vermeld??), maar dat mag de pret (lees:humor) niet drukken. Gamers die dit spel aanschaffen doen zeker geen miskoop en kopen een game die qua afwisseling hoog scoort, maar die het niet haalt bij zijn grotere broers.
