Backyard Wrestling 2

Vorig jaar beloonde ik Backyard Wrestling: Don’t Try This At Home met een majusteuze 5.3. Achteraf bekeken misschien iets te hoog, gezien de hele game eigenlijk aan alle kanten erg slecht was. Nu heeft Paradox een vervolg gemaakt… Zal Paradox wat geleerd hebben van de kritiek?

Ik heb die eerste achtertuin-worstelen ervaring zo snel mogelijk uit mijn hoofd proberen te verbannen. Helaas, er wordt wel eens gezegd dat de meest traumatische ervaringen je sterker maken voor de toekomst. Gelukkig maar, want dit tweede deel is eigenlijk niet veel beter.
Om een beter beeld te krijgen heb ik mijn review van vorig jaar erbij gepakt. En die was kritisch. ‘De graphics zijn echt van het laagste niveau die ik in tijden heb gezien’, ‘het worstelen is gewoon slecht’; dit waren slechts een paar van de kritische punten die ik leverde op het origineel.

Overbodig
Na het spelen van Backyard Wrestling 2: There Goes The Neigborhood kan ik zeggen dat ik mij totaal overbodig voel. Er is namelijk totaal niet geluisterd naar de kritieken, en geloof mij als ik zeg dat ik niet de enige was die de game helemaal niks vond. Waarschijnlijk hebben ze op een van hun Achtertuinworstel knalfuifbarbecue’s alle negatieve recensies gewoon op de BBQ gemikt. Als je in de reclassering werkt zul je dit ongetwijfeld een nieuwe start noemen, maar als je deeltje 2 gespeeld hebt kun je concluderen dat ze na deel 1 hadden moeten stoppen. Deel 2 is namelijk slecht, sterker nog: deel 2 is zelfs slechter dan het origineel.

Het zou me niks verbazen dat toen Eidos ze vroeg om een vervolg te maken de hele crew de middelvinger opstook, voor die studio is deze negatieve reclame natuurlijk ook niks. De mensen die wel wisten hoe een game moest worden gemaakt werden ontslagen, en de rest van het team werd opgeroepen om een jaartje uit hun neus te vreten, veel amateuristisch worstelen te beoefenen en films voor volwassenen te kijken. Dit verklaart dan ook gelijk waarom er twee ‘adult-pornstars’ te vinden zijn in de game. Die twee ‘sterren’ zijn slechts enkelen van de vele ‘sterren’ in deze game; we zien onze helden (waarvan ik de namen ben vergeten) allemaal weer terugkeren in hun favoriete rollen. Je kunt daarnaast ook je eigen worstelaartje maken, maar dit is niet erg uitgebreid: een paar hoofdjes, buikjes, haartjes en daar blijft het bij.

Deze ga je dan gebruiken in de meest saaie career mode ooit. Je selecteert je personage en gaat vervolgens worstelen, zonder ook maar enig idee te hebben waarom of waarvoor je dit doet. En het blijft helaas niet bij een of twee tegenstanders, ze blijven maar komen als een stelletje kudde schapen. ’t Is dat ik redelijk sterk in mijn schoenen sta anders zou ik echt helemaal gek zijn geworden en had ik de buurt inderdaad aan puinpoeier geslagen.

Ook de achtertuinen zijn niet divers. Ze lijken allemaal op elkaar en bieden geen afwisseling. Wat wel leuk is is dat je allerlei voorwerpen op kan pakken in zo’n tuin, maar ook hier wordt niet optimaal gebruik van gemaakt doordat ze niks toevoegen aan je kracht en je net zo goed met je blote vuisten kan vechten. De levels zijn wel redelijk interactief en je kunt je tegenstanders door hekjes, ramen en tuinbankjes slaan maar om nou te zeggen dat de hele buurt eraan gaat (There Goes the Neighbourhood), nou nee.

Cocktail
Laatst vroeg iemand aan mij: ‘Hoe zou jij Backyard Wrestling 2 omschrijven?’ Ik zei: ‘als een cocktail van WWE, Prince of Persia, ketchup en Pikmin die zeer slecht in elkaar zit’. Natuurlijk, je zou de game beter kunnen omschrijven als dikke stront door een trechter maar het was nog vroeg in dag en ik had geen zin om de hele dag gezeur aan m’n hoofd te hebben over mijn opmerking.

In tegenstelling tot bijvoorbeeld de WWE games zijn de physics om te huilen. Je hoeft niet eens in de buurt te staan van de tegenstander om hem behoorlijk goed te raken. Maar het meest irritante van allemaal is dat als je op de grond ligt, je helemaal kapot wordt geslagen en met geen mogelijkheid weer op kunt staan. Op zo’n manier verlies je enorm veel leven en het plezier (voorzover die aanwezig was) vloeit langzaam uit je ziel. Dit soort dingetjes komen veel te vaak voor; ze lijken meer regel dan uitzondering te zijn.

Het klinkt misschien als een grap maar er zijn serieus dingen verbeterd. De graphics lijken enigszins strakker te zijn geworden. Kan je echter geen speelplezier beleven dankzij de slechte gameplay dan zullen de graphics je zeker niet overhalen tot een aanschaf van de game.

Slechter?
Backyard Wrestling 2 is slechter dan het orgineel, zoals ik al vermelde in de review. Dit komt omdat de game ten opzichte van deel 1 op hetzelfde niveau is gebleven, terwijl de standaard door bijvoorbeeld de nieuwe Def Jam of WWE toch weer een stuk omhoog is getild. Backyard Wrestling 2 is als dat jongetje in de klas die na de gehele basisschool te hebben doorlopen nog steeds grote moeite heeft om kunnen, kennen en kannen uit elkaar te houden. Hij probeert het wel, maar het totale gebrek aan talent is funest voor dat jongetje en dus ook voor Backyard Wrestling 2. De game kan enkel leuk zijn als ‘4-vrienden-dronken-op-de-bank’ multiplayergame.