Mashed is een party-racegame à la Mario Kart, maar het is toch weer net anders…
Toen ik Mashed op mijn bureau zag liggen had ik geen enkel idee wat voor game het nou was. Althans, ik wist dat Engelse mensen graag mashed potatoes eten… Vertaald naar het Nederlands betekent dit dan aardappelpuree. Had ik dan te maken met een eetsimulator? Een reclamestunt van de Boeren Genootschap van Aardappelen? Een grap? Of al het voorgaande?
Maar nee, dit bleek een serieuze game te zijn. ‘Echt?’ Echt!
C.A.M.E.R.A.
Laat ik maar gelijk de taart aansnijden: Mashed is gemaakt voor de multiplayer, de singleplayer is niet amuserend en alleen gemaakt voor unlockable content. Speel je dus veelal in je eentje een spelletje of heb je geen gamevrienden of vriendinnetjes, dan zul je aan deze game niet veel plezier beleven. Dus stop dan maar met lezen en ga je maar lekker in een hoekje zitten schamen, zielig pak vla! Zo, hebben we dat ook weer gehad.
Mashed is, zoals in de eerste regel te lezen is, een party-racegame à la Mario Kart, maar dan toch nog effe anders. Ik noem bijvoorbeeld de camera: heb je in Mario Kart de camera op een vast punt achter je zitten, bij Mashed wisselt de camera constant van punt. Het standpunt van de camera wordt bepaald door de afstand die er tussen de verschillende autootjes ontstaat. In wezen is dit leuk verzonnen, maar hiermee heb ik ook gelijk het grootste kritiekpunt aangesneden. Doordat het standpunt van de camera veel verandert zie je vaak geen bocht aankomen, of je ziet een landmijn niet liggen… Vervolgens ga je in de fout, die er uiteindelijk voor kunnen zorgen dat je doodgaat of verliest. En dat is rot.
Met mijn minpunten over de camera heb ik eigenlijk gelijk de grootste rottigheid over deze game gemeld. Verder is het eigenlijk gewoon allemaal wel lekker. Ok, de graphics zijn niet van een Gran Turismo-niveau, evenals de gameplay, maar de game straalt gewoon één en al fun uit. De grote hoeveelheid fun levert ook een game op met een groot verslavingsgehalte, vooral in de multiplayer.
Gezellige chaos
Op een verjaardag is Mashed een absolute topper; dankzij de ‘lekker-eens-even-een-spelletje-spelen-met-plezier’ gameplay. Met de ene knop geef je gas, met de ander schiet je en weer een andere leent zich voor het remmen. Je krijgt geen irritante of vervelende combo’s voor je kiezen, en diepgravende simulatie-achtige bewegingen zijn ook niet aanwezig. Da’s best fijn, vooral als je naar niks anders zoekt dan een lekker speelbaar spelletje.
Voor een race kun je ook je soort van auto kiezen, wisselend van Smart-achtige tot buggy’s etcetera. Ze zien er alleen qua uiterlijk echt anders uit, terwijl ze qua gameplay allemaal precies hetzelfde zijn. Jammer, in principe. Nu heb je toch wel het idee dat je het na een tijdje wel gezien hebt met die autootjes – en dat je echt graag met auto’s wil rijden die echt anders zijn. Monstertrucks ofzo, dat was wel heel cool geweest!
De dertien verschillende tracks zorgen ook voor het nodige amusement. Ze wisselen van sneeuwachtige circuits tot drukke highways. Al die tracks hebben ook weer de nodige obstakels, denk hierbij bijvoorbeeld aan vrachtwagens of ander onraad. Deze obstakels zorgen voor de nodige spanning in de – veelal korte – races. Het zweet zal niet van je handen afdruipen (al weet je dat nooit helemaal zeker), maar het nodige vocht zal weldegelijk uit de poriën sijpelen.
Eigenlijk heb ik nu wel alles verteld over Mashed. Dus? De conclusie dan maar!
Punselie
Zoals eerder gezegd is Mashed vooral in de multiplayer de moeite waard. Medegamers is dus een must voor deze game, alleen dan haal je het volle uit de game. Houd er verder ook rekening mee dat de races vaak niet langer zijn dan 10 seconden, voor sommigen zou dit een reden kunnen zijn om de game niet te spelen. Overigens zullen de unlockable modi wel wat langere races bevatten.
Afsluitend kan ik zeggen dat Mashed is als een Punselie-koekje uit Gouda: kort, krachtig, maar erg lekker. En die koekjes zijn wel heel erg lekker, hoor!
