Pokémon visualiseerde zich als eerst op de Gameboy en al snel volgden er meerdere versies. Op de Nintendo 64 manifesteerde de wezens zich voor het eerst in 3D. Een volgend deel kon niet uitblijven maar kwam niet op de Nintendo 64. Nu de Gamecube al ruim twee jaar op de markt verkrijgbaar is werd het tijd voor nog een Pokémon avontuur. In tegenstelling tot Pokémon Stadium (N64) bevat het nieuwe deel Pokémon Colosseum wat meer opties.
Om te beginnen blijft Pokémon nog altijd razend populair onder de wat jongere generatie kinderen. De kaartjes vlogen altijd de winkels uit en ook de verschillende merchandise was niet aan te slepen. Is deze game dan alleen voor kleine kinderen, zou je je dan afvragen. Dat is naar mijn mening voor iedereen anders. Sommigen zullen na het lezen van het woord ‘Pokémon’ de doos alweer terug in de schappen leggen, anderen daarentegen zullen toch de moeite nemen om deze game is aan de tand te voelen. Als je het spel opstart zie je meteen al het verschil met de vorige versie. Je kunt het nu niet alleen tegen elkaar opnemen maar ook in single player de adventure mode spelen.
De adventure mode zit hetzelfde in elkaar als de bekende avonturen op de Gameboy maar dan in een 3D-jasje. Je kunt van de ene plaats naar de andere op de motorfiets het tegen je vijanden opnemen en eventueel uitschakelen. Onderweg ontmoet je een meisje die je helpt bij je avontuur. Je moet proberen zoveel mogelijk Pokémon met een zwarte aura te pakken zien te krijgen en met de gestolen Snatch machine ga je alle Shadow Pokémon in de wereld vangen en ontschaduwen. Deze Pokémon zijn in dienst van trainers die je tijdens gevechten met een Poke Ball kunt vangen. In het begin krijg je de beschikking over twee Pokémon waarna je verder in het avontuur meer kunt vangen en in level kunt laten groeien met experience points. Deze krijg je wanneer je Pokémon een andere Pokémon uitschakelt.Het ziet er allemaal niet erg bijzonder uit maar het is allemaal net overzichtelijk genoeg om jezelf te verplaatsen. De camera wil af en toe wat problemen geven maar deze belemmering zal op zichzelf het avontuur niet af doen. Wat als nadeel gezien mag worden is het feit dat dit Gamecube avontuur van kortere duur is ten opzichte van de Gameboy avonturen.
Naast de adventure mode is er dan ook nog de battlemode voor 1 of meerdere spelers. Hier kun je het tegen elkaar opnemen door zelf je Pokémon te kiezen en een bijbehorend stadion. Maar om dit met meerdere spelers te kunnen spelen heb je wel een Gameboy Advance nodig met een bijbehorende linkcable.
Beeld
Het was al gelijk te zien dat deze game maar een klein gedeelte van de Gamecube gebruikt qua graphics. Het ziet er allemaal wat blokkig uit en het oogt een beetje naar Nintendo 64-graphics. In de battles zien de graphics er wel aardig uit en die verdienen dan ook wel een dikke voldoende. Misschien nog wel een grote teleurstelling is dat de Pokémon tijdens de gevechten elkaar niet echt raken. Dit gebeurt meestal door een aanvalsgolf of een animatie van bijvoorbeeld een ‘bite’ van een Pokémon. Je ziet dan de aanval overvliegen van de ene Pokémon naar de andere. Er is dus geen sprake van fysiek contact. Dit is toch wel jammer want in RPG’s zie je vaak genoeg dat dit niet zo heel moeilijk is om te maken maar het de game gelijk wel een stuk interessanter maakt. Ik hoop bij een mogelijk volgend deel dat ze deze punten verbeteren zodat dit spel meer klasse verdient dan het nu krijgt.
Geluid
Het geluid is niet bepaald om van naar huis te schrijven. Je hoort wat monotone geluiden die je het gevoel geven achter je handheld te zitten. Ze hadden beter wat meer geluiden van de animatieserie zelf erin kunnen doen. Dit had er voor gezorgd dat je beter het Pokémon gevoel binnen krijgt. De soundtracks van de game doen het geheel niet echt opleven en zijn niet meer dan van hetzelfde. Toch is het niet allemaal onaardig want sommige battle deuntjes zijn wel aardig te doen. Ik had eigenlijk wat meer verwacht aangezien de animatieserie veel leuke deuntjes bevat zoals de o zo beroemde Poké Rap.
Gameplay
Nu komen we op het sterke punt van de game, de gameplay. Dit soort spellen moet het altijd hebben van de gameplay en die is dit keer ook best goed. De handige gameplay zorgt voor vele uren verslavingsplezier. Echter is er wel een puntje waar je over moet beschikken. Namelijk een Gameboy Advance en Pokémon Ruby of Sapphire. Met deze hardware kun je Pokémon van je Gameboy Advance oversluizen naar je Gamecube zodat je er nog meer kunt bespelen. Zonder dit kun je alleen de adventure mode uitspelen en dan met slechts enkele tientallen Pokémon vechten terwijl er honderden Pokémon te vangen zijn. Maar met de hardware erbij kun je natuurlijk aardig uit de voeten in de battle mode waar je kunt deelnemen aan de verschillende toernooien. Er zijn toernooien voor Pokémon van lagere en van hogere levels. Wil je dus meedoen aan een toernooi van level 50 en je level is bijvoorbeeld 51 of wat hoger mag je niet deelnemen. Je zult je Pokémon dan verder moeten trainen tot een hoger toernooi je weer tegemoet komt.
Conclusie
De nieuwe adventure mode is een aardig geslaagd idee geweest. Hij was dan wel snel uit te spelen maar ik kan niet ontkennen dat ik er geen plezier in heb gehad. Het is eigenlijk gewoon een serie battles die je, naarmate ze gewonnen worden, je verder vordert in het avontuur.
Dit is eigenlijk een heel goed concept wat een betere uitwerking verdient. Vooral de adventure mode was toch wel een goed begin en vraagt naar meer. Verder adviseer ik Nintendo om meer geluiden en moves van de animatieserie erin te gooien. Nintendo heeft de licenties ervoor maar de uitvoering ontbreekt alleen nog. Voordat ik deze review afsluit wil ik nog even zeggen dat Pokémon Colosseum zeker geen slechte game is en een must-have is voor de Pokémon fans. Geef je niet veel om Pokémon en ben je op zoek naar meer kwaliteiten raad ik je aan om wat anders te proberen. Nog een keer voor de fans: Gotta catch’em all!