Fallout: Brotherhood of Steel

Fallout was één van de beste games van het jaar 1997. Het was een rasechte RPG met turnbased gameplay. Veel gamers waren dan ook teleurgesteld toen bekend werd dat Fallout 3 werd gecanceld… om even later weer aangekondigd te worden. Hierdoor waren zij blij te horen dat er Fallout: Brotherhood of Steel zou komen. Maar die gamers zouden voor een verrassing komen staan. Wat voor verrassing? Lees dat in de onderstaande review.

Het verhaal
Na een kernoorlog is de helft van de wereldbevolking uitgestorven. De mensen en dieren die nog leven zijn door de straling veranderd in mutanten of zogenaamde ‘ghouls’. Zo zie je bijvoorbeeld een koe met 2 hoofden en moet je in je allereerste missie gigantische, radioactieve schorpioenen verslaan. Natuurlijk probeert allerlei tuig hier hun slaatje uit te slaan… het moment dat jij je ermee gaat bemoeien is aangekomen. Je speelt als de intelligente Nadia, de ghoul Cain of de dubbelgespierde Cyrus.
Voor het verhaal maakt het niets uit welk personage je kiest. Deze personen zijn allen lid van de Brotherhood of Steel, deze hebben gezworen de wereld van mogelijke dreigingen te bevrijden. Natuurlijk doe je dit niet alleen, maar je moet je kameraden nog wel even zien te vinden. Dat is zo’n beetje waar het spel over gaat.

Gameplay
De vorige delen van Fallout kwamen allen uit op de pc, hier ging het meest om klikken en turnbased gevechten. De fans (en dat waren er heel wat) keken dan ook uit naar de PlayStation2 en Xbox versie, het was immers verrassend om te zien hoe de game was zonder klikken. Ikzelf heb Fallout ook eens gespeeld en meteen vielen mij een aantal dingen op. Zo bekijk je het hele spel van bovenaf en bestuur je de personage met één simpel knuppeltje. De gevechten zijn daarentegen niet bepaald interessant te noemen, gewoon hack ’n slash is ’t namelijk.
De game is dus het best te vergelijken met Baldur’s Gate: Dark Alliance. Wel heb je een grote keuze uit wapens, van metalen bokshandschoenen met scherpe pinnen erop tot zelfgemaakte uzi’s. Een echte selectie uit armor en wapens heb je echter niet, ze worden namelijk vanzelf beter… dus pak je de beste.

Van de originele Fallout gameplay is dus weinig overgebleven. Wat is er dan nog wel overgebleven van het succesvolle eerste deel? De humor, gelukkig!
Ik loop de stad rond en ontdek daar een prostituee die haar ketting kwijt is geraakt. Blijkbaar haar grootste zorg in tijden van een radioactieve ramp… Terwijl ik naar haar toeloop zie ik naast me een ruziënd stelletje: “Where you staring at that hooker?”, “I wasn’t staring at her, I was just looking at her titts”. Ziehier het tweede kenmerk van de originele Fallout: de grofgebekte personages. Dit blijkt ook weer als ik de vriendelijke burgemeester aanspreek: “Please, could you please save us from those radscorpions?” “Shut up, f*cker. I want to ask some questions, first”. Sarcastische humor ontbreekt dus niet. Ook de grauwe omgevingen zijn nog steeds present.

Ook zijn de nodige RPG elementen nog aanwezig. Zo krijg je meer experience (ervaring) na het verslaan van vijanden, dit zorgt ervoor dat je bepaalde vaardigheden nog eens extra kunt opschroeven. Door dezelfde vijanden te verslaan kun je ook nog eens wapens ophalen en geld verdienen, waarmee je weer eens betere wapens en armor kunt kopen.
Ook zul je zo’n beetje met alle personages moeten praten (wanneer dat mogelijk is). Deze dialogen zijn echter niet echt boeiend. Vaak vertellen de personages iets onzinnigs en worden ze door jou weer afgebekt. Je zult helaas alle vragen moeten stellen…

Dit alles neemt niet weg dat de game saai is. Ja, meer als hakken, schieten, voorwerpen zoeken en eindbazen verslaan is het niet, maar de game kon mij op de een of andere manier toch bezig houden.

Met z’n tweetjes
Naast de singleplayer mode is er nog de optie om het spel te spelen met een andere persoon. Die persoon moet echter wel achter dezelfde PlayStation zitten. Je verwacht dan misschien een splitscreen, maar nee: je speelt met z’n tweetjes in hetzelfde scherm. Dit zorgt voor onoverzichtelijkheid, want de karakters zijn niet helemaal te onderscheiden in de duistere werelden van Brotherhood of Steel. Dat buitengesloten is het nog eens behoorlijk irritant dat wanneer speler 1 naar links gaat, dat speler 2 dat ook moet doen. Anders blijft het scherm gewoon tussen de beide spelers in hangen en zul je achter de ander aan moeten gaan, die ondertussen misschien wel neergeschoten wordt door een gemuteerde schorpioen die zich buiten het beeld bevind. Behoorlijk chaotisch dus.

Verder verschilt de multiplayer mode echt helemaal niets van de singleplayer. Je speelt precies dezelfde levels en verslaat dezelfde vijanden. Het spel wordt er wel een beetje makkelijker door, maar dat is te verhelpen door het niveau een tandje hoger te zetten. Misschien ligt de makkelijkheidsgraad ook wel aan de snel wendbare besturing, die natuurlijk voor een goede eerste indruk zorgt.

De multiplayer mode is dus ook al niet echt speciaal. Toch kon deze mode ervoor zorgen dat ik de game nóg leuker ging vinden. Is het dan toch het gevoel van ‘dit is een Fallout’ game?

Graphics & sound
Jammer, maar helaas waren de graphics niet hoogstaand. Echte details zijn niet te herkennen en alles ziet er maar matigjes uit. Het is niet heel slecht maar als je het met andere spellen van deze tijd vergelijkt kan het zo veel beter. Af en toe hebben ze er bij Avalon Interactive wel werk van gemaakt, wat bijvoorbeeld bij het water te zien is wanneer je er doorheen loopt.
Daarnaast zijn de levels behoorlijk duister en grauw, maar dat hoort toch echt bij het goeie ouwe Fallout concept en vult de game dan ook aan.

Wat het geluid betreft, ronduit teleurstellend. De geluiden die er voortkomen bij melee aanvallen zijn altijd hetzelfde, evenals de geluiden die stervende en aanvallende vijanden produceren. Verder is er niet echt te spreken van muziek. Af en toe, als de gemoederen hoog oplopen, komt er een hard dreunend muziekje de hoek om kijken wat de spanning laat stijgen, maar veel zien we niet terug van de muziek die bands als Slipknot aan de game verleend hebben.

Conclusie
Fallout: Brotherhood of Steel is een vernieuwend spel ten opzichte van de vorige delen. De snelle gameplay en de overstap naar Actie/RPG zorgen er toch voor dat de game blijft boeien. Ook de besturing is prettig en de omgevingen zijn vertrouwd, maar konden beter. Helaas komen het geluid en de muziek in de game niet goed tot hun recht, jammer.

Al met al is Fallout: Brotherhood of Steel geen waardige opvolger voor de originele Fallout reeks, maar de vraag is of dat ook wel de bedoeling is geweest…