Ongeveer een jaar geleden sloeg de Delta Force-serie met Black Hawk Down een hele andere weg in dan voorheen. Nu krijgen we een uitbreiding voor de kiezen die verder gaat met het verleggen van grenzen. Gaat het de goede kant op, of moeten we vrezen voor wat een volgend deel gaat brengen?
Delta Force 1, 2 en 3
Delta Force 1 en 2 werden gekenmerkt door de voxelengine, meerdere campagnes per game die als achtergrond enkele fictieve doch realistische verhaallijnen hadden en een gameplay waarbij sluipen vaker werd beloond dan in het wildeweg alles kapot schieten. Voor Delta Force Land Warrior (deel 3) verbeterde NovaLogic de grafische engine en dat leidde ons weg van de voxels, die de game nogal traag maakten. Ook kreeg je nog maar één enkele single playercampaign te spelen. Dit laatste gold ook voor Task Force Dagger, de stand-alone-uitbreiding voor Land Warrior. Task Force Dagger was de eerste expansion voor een Delta Force game ooit en werd ontwikkeld door Zombie en dus niet door NovaLogic, zoals alle voorgaande Delta Force-delen. Tevens was Task Force Dagger de eerste Delta Force-game waarin een echte gebeurtenis als achtergrond voor de game werd gebruikt.
Delta Force: Black Hawk Down
Delta Force: Black Hawk Down ging nog veel verder: enkele missies waren directe afbeeldingen van de strijd in Somalië, voor zover dat technisch mogelijk was natuurlijk. Ook werd voor deze game speciaal de engine van Comanche 4 ingezet en dat leverde stukken betere beelden op, waarin detail voor het eerst echt aanwezig was en waar wapens echte 3D-objecten waren, een klein detail waar fans desondanks al jaren op zaten te wachten. Verder werd de AI flink aangepakt, als we NovaLogic moesten geloven tenminste. In de praktijk viel dit bijzonder tegen en was het verschil met voorgaande delen alleen dat tegenstanders veel makkelijker raak konden schieten en dat ze totaal niet meer te besluipen waren. Ook waren ze in grotere aantallen aanwezig, waardoor het stealth-element van de voorgaande delen verdween en een meer actiegerichte first person shooter ontstond.
Back to the roots
Black Hawk Down moest ook een expansion krijgen volgens NovaLogic en dus zetten ze weer een andere ontwikkelaar aan het werk om nog eens wat meer geld uit de Black Hawk Down-fans te persen. Ritual Entertainment was de gelukkige en die besloot met de uitbreiding, die Team Sabre gedoopt werd, weer wat richting de Delta Forceroots te gaan. Team Sabre bestaat bijvoorbeeld weer uit twee campagnes, die ieder een fictief doch realistisch klinkend verhaal hebben. In de ene campagne mag je een Colombiaanse drugsbaron en zijn bende onschadelijk maken, in de andere mag je in Iran ontdoen van een op eigen houtje opererende generaal, die met geweld en terrorisme allerlei zaken gedaan wil krijgen. Op zich niet verkeerd, zou je denken.
Team Sabre, starring Chuck Norris
Helaas lijkt het erop dat de heren van Ritual erg graag kijken naar één-sterren-actiefilms met superkrijgers en een mega bad guy die over massa’s slechte handlangers beschikt en dat zij het nodig vonden om dat soort actie maar in Team Sabre te stoppen. De uitbreiding lijkt daardoor meer op een Chuck-Norris-in-vijandig-gebied-simulatie, waarbij helaas blijkt dat jij niet over de superkrachten beschikt, waarmee Chuck wel alles en iedereen op tijd dood krijgt. Blijkbaar was Ritual vergeten dat Black Hawk Down nog altijd een quasi-tactische shooter was en heeft zij daardoor van Team Sabre een onnodig moeilijke en frustrerende game gemaakt.
On a train to death
In de meeste missies van Team Sabre zit je namelijk op een treintje, dat verschillende malen gedurende de missies wordt overvallen door een bende van tachtig of meer rovers. Treintje moet je hier niet helemaal letterlijk nemen, meestal loop je namelijk. Dwaal je echter meer dan drie meter van het aangegeven pad (of spoor, ligt eraan hoe je het wilt zien) af, dan is het gelijk ‘mission failed’. Elk voordeel dat je dacht te halen uit goed gelegen sniperspots of een dekking iets verderop wordt dus gelijk afgestraft. Het spoor dat je moet volgen, leidt natuurlijk langs de meest gevaarlijke plaatsen in map.
RPG’s in golven
Die plaatsen zijn zo gevaarlijk, omdat het feitelijk steeds hinderlagen zijn. Om elk hoekje kan namelijk een .50 machinegun staan en in Team Sabre zijn die uitgerust met een instant-headshot-functie. Met andere woorden: zodra het figuurtje erachter je ziet ben je dood. Nou kun je natuurlijk gaan sluipen en om elk hoekje voorzichtig heen kijken, maar door het al genoemde Chuck Norris-gevoel (dat door de voiceovers en muziek versterkt wordt) lijkt keiharde over-the-topactie eigenlijk meer op z’n plek, met alle nare gevolgen van dien. En alsof dat nog niet genoeg was, blijken de tegenstanders met de slogan ‘elke tweede aanmelding krijgt een RPG’ gerekruteerd te zijn en dus wordt je vrijwel constant van alle kanten door rondvliegende granaten bestookt. Net als in BHD zijn RPG-granaten direct dodelijk en dus kun je elke tien seconden een savegame laden. Zijn we er dan al qua vervelende aanvalspatronen? Nee, helaas nog niet. Als je even terug leest, dan zie je dat de mega bad guy over een massa’s handlangers beschikt en dat laat hij weten ook. Zo komt het meer dan eens voor dat je ineens door een overmacht van 50 tegen 1 wordt overrompeld. 50 tegen 1…met 1 RPG per 2…dat is dus 25 granaten per golf…
De andere extra’s
De single playermissies zijn wat mij betreft dus niet echt een reden om Team Sabre te spelen, maar dat hoeft ook niet. Op de NovaLogic-forums wachtte men ook niet echt op Team Sabre om deze missies, maar om de uitbreidingen die multiplayer nog beter zouden maken. In mijn Black Hawk Down-review heb ik ten onrechte beweerd dat de multiplayerkant van die game niet erg interessant zou zijn en daar wil ik graag even op terugkomen: de multiplayer van Black Hawk Down is vet! Ik wil dus niet hier weer de fout maken door te zeggen dat de uitbreidingen van Team Sabre niet echt interessant zijn en daarom houd ik het maar gewoon bij een opsomming: Team Sabre bevat nieuwe skins (SAS), nieuwe wapens (G3A3, G36E en PSG1), nieuwe voertuigen (Pavelow IV helicopter en RHIB Rigid Hull Inflatable Boat) en vijf nieuwe gebieden.
Conclusie
Delta Force: Black Hawk Down was op verschillende plaatsen in de single playercampagne al een behoorlijk frustrerende game, maar Ritual lukt het om daar ruimschoots overheen te gaan, door waarschijnlijk een verkeerde inschatting van wat voor een soort games er in de Delta Force-serie thuishoren en waar de engine van Black Hawk Down voor bedoeld was. Bereid je maar voor op een paar flinke scheldpartijen of misschien wel een gebroken muis, samen met een paar bezoekjes aan een therapeut, mocht je ze toch willen spelen. Ga je net als de meeste mensen voor de uitbreidingen op multiplayergebied, vraag je dan wel even af of een handjevol nieuwe maps en uitbreidingen die in feite lichtelijk gewijzigde kopieën van dingen die al in BHD aanwezig waren echt wel de prijs (op het moment gemiddeld dertig euro) waard zijn. Als echte fan weet je overigens dat het antwoord ‘ja’ is.