Tron 2.0

Geen real-time schaduw.
Geen ultra realistische Rag Doll effecten.
Geen complete gunstore aan wapens.
Geen realistische wapens met een hoog polygonen count, noch extreem realistisch klinkende salvo’s die dergelijke wapens toebehoren.
Wel een van de beste shooters van dit moment.

Tron 2.0

Nou “shooter”? De game kent ook veel platform elementen aardige puzzeltjes en een beetje naar RPG neigend upgrade systeem. Ook de gameplay verschilt van menig shooter. Gun blazing rondrennen is niet mogelijk omdat er A geen “te gunblazen”wapens ter beschikking zijn en B omdat dit weinig zin zou hebben. Als Tron 2.0 in hokjes moet worden geplaatst. Zou het een 1st person platform-shooter-adventure, 1st person adventure-platform-shooter of iets dergelijks zijn. Ik hoop dat je aan de hand van deze review je een beter beeld van deze game kan vormen (hetgeen waar reviews voor bedoeld zijn).

Wow, mooi man!

Toen ik na de lange installatie (meer dan 2 gig!!) het spel eindelijk kon spelen genoot ik met volle teugen. Het was zo mooi als op de plaatjes, wellicht zelfs iets mooier. Sfeervolle neon kleuren flitsten voorbij. En bij het zien van het schijnend blauw, roze, groen en geel kreeg ik haast zin om te dansen op disco hits uit de 70er jaren. Het leek wel kermis Las Vegas zo’n vage sex shop… Toen viel ik dood op de grond. Genietend van de kleuren, had een ICP mij van mijn doel bewust gemaakt: Dit is een game en die behoor je te spelen.

En ook na gewend te zijn aan de funky graphics vermaakte ik mij nog opperbest. Het spel heeft meer om het lijf dan mooie plaatjes. De gameplay is ook goed erg goed en vooral leuk. Hoewel fans van actie ala serious sam wellicht van een koude kermis thuis zullen komen vanwege het gebrek aan schietschijven, er zijn ook civiele karakters maar als deze in een woeste shoot out om het leven komen is het einde verhaal. Kijk dus uit waar je je disk gooit, ontdoe je het verkeerde lijf van dito hoofd zal dit je direct naar het menu terug brengen. Een menu wat trouwens vrij regelmatig zal verschijnen omdat de dood altijd dicht bij is in de vorm van of een sterke vijand, een gapend gat of een van de vele andere mogelijke oorzaken. Saven is van levensbelang!

Alpha, Beta, Gold

In het spel baan je je een weg door PC, palmtop, modem en meer pc onderdelen en behulpzaamheden. Tijdens deze lange reis zal je hulp nodig hebben om zonder al te veel kleerscheuren het eind te bereiken. Deze komt in de vorm van hulpjes zoals de kleine byte “byte” en de aantrekkelijke (voor een program dan hè) “Mercury”, en ook in de vorm van wapens en utillity’s. Deze verschillen van betere disks, schilden, geweren en tal van andere handigheden. Je hebt maar beperkte ruimte voor wapens die je direct kan gebruiken. Je kiest deze door de gewenste voorwerpen uit je inventaris te pakken en deze in een van de slots te plaatsen. Je zult dus de goed moeten bedenken wat de situatie van je vraagt. Als je je vijanden sneaky om moet leggen kan je het beste je shock sticks en je sluip utillity kiezen. In grote ruimtes is zoom een erg handige functie. Om maar wat voorbeelden te noemen.

Van alle wapens en utillity’s bestaat een alpha, beta en een gold versie. Waarbij gold het beste is. Zo zal de alpha versie van de zoomfunctie 1 keer kunnen inzoomen met de beta kan je nog een keer zo ver kijken en bij de gold versie zal bij wijze van spreke de verste verte minder dan een meter ver weg lijken. Ook zal de ruimte die de opties innemen in het inventaris menu slinken waarbij de gold versie nog maar 1 slot vereist. Ruimtemakend voor andere opties.

En je zult ze nodig hebben in de strijd, want hoe verder je in de game komt hoe meer vijanden je erbij krijgt. Waar in het begin alleen ICP’s (dit zijn inbreukbeveiliginsprogramma’s)je lastigvallen. Zullen al snel de Z-Lots hun intrede maken. Deze vijanden waren ooit gewone programs maar zijn door de rector scripts van Thorne (1 van de main baddy’s in deze game) tot gewetenloze moordmachines, die als een epidemie om zich heen slaan en andere programs ziek maken, gemaakt. Ook zijn er nog de mysterieuze data wraiths. Echte mensen die in de computer zijn gezet om belangrijke documenten uit de computer te stelen voor het bedrijf fCon. Hetzelfde bedrijf dat, zoals je al snel ontdekt, je vader heeft ontvoerd. Nu is het natuurlijk de zaak er zo snel mogelijk achter te komen wat voor fCon zo belangrijk is, en hier een stokje voor te steken, en ook maar even via de computer vaderlief te redden. Jawel zowaar een origineel verhaal dit is weer eens wat anders dan met aliens bedolven planeten uitkammen of terroristen van hun gijzelaars ontdoen. Maar er is meer naast het hoofdverhaal zijn er ook nog een aantal uitstapjes in de vorm van “mini-games”. Wat dacht je van Light Cycle Races en de disk arena’s.

Mini Games

De disk arena is het enige wat ik mij nog kan herinneren van toen ik Tron als een kleine knaap zag. Twee opponenten stonden tegenover elkaar op zwevende platforms gelegen boven een gapend gat. Zij probeerde zo snel mogelijk de platforms onder elkaar weg te schieten met de daarvoor bestemde disks. Monolith heeft dit ook in de game verwerkt en dat is ze erg goed afgegaan. Het is erg leuk om bijvoorbeeld even 10 minuutjes disks te gooien. In plaats van het standaard “goh wat verveel ik mij”potje patience of mijnenveger. Let wel op: Deze mode is op zijn minst verslavend te noemen. En het is niet voor het eerst dat andere dingen erbij inschoten als ik weer even online ging om tegen anderen te frisbeeën.

En dan zijn er ook nog de light cycle races welke divers worden ontvangen. De een noemt ze geweldig en raakt helemaal hooked aan deze snelle minigame. Terwijl andere het helemaal niets vinden en deze mode liever niet in de game terug hadden gezien. Hoe je het ook wendt of keert de light cycle races horen echt thuis in deze game. Ze zaten ook in de film en behoren dus ook tot de opvolger.
Light cycle races kan je zien als een botsauto ritje op leven en dood. Je bestuurt een zeer snelle motor die een dodelijke streep achterlaat. Als iemand tegen de streep aan rijdt is deze dood. Het is dus een beetje als een multiplayer versie van snake. En hoewel ik niet weg ben van deze mode is het toch wel grappig. Vooral als je online speelt waar de concurrentie nog wat beter is dan die van de computer.

Al met al is Tron dus een hele complete game. Een grafisch kunstwerkje met een leuk verhaal, goede gameplay en leuke extraatjes. De game zal je wel even zoet houden en als je hem hebt uitgespeeld kan je altijd nog online kunsten laten zien. Zijn er dan geen minpunten? Jawel maar deze vallen in het niet bij de vele pluspunten van het spel. Zo is het spel in het begin wel een beetje moeilijk terwijl het naar het einde toe steeds makkelijker word door de extra wapens en utilliy’s (denk maar niet dat het je makkelijk afgaat hoor). Ook zijn de levels hoe origineel ze zijn soms wel wat eentonig. Steeds weer bestaan de levels uit blokken en andere strakke voorwerpen, wat natuurlijk heel mooi is. Maar vooral als je lang achter elkaar speelt wel een beetje kan gaan vervelen. Inderdaad geen grote tekortkomingen, vandaar ook het hoge cijfer.