Need for Speed: Hot Pursuit 2

Deeltje 6 alweer in deze immens populaire serie die ooit in de goeie ouwe tijd begon met een baanbrekende titel op het gebied van autosimulatie op de PC. Toen nog in samenwerking met het blad Road & Track en met een, in deze serie althans, ongeëvenaarde set introfilms. Het ging daarna snel de arcadehoek in met de NFS serie en zowel Hot Pursuit als High Stakes waren onvervalste arcade racers. Doet Need for Speed Hot Pursuit 2 zijn voorgangers eer aan of is er nog hoop op een vleugje realisme ?

Gelikt uiterlijk

The Need for Speed was zoals gezegd een baanbrekende titel. Tot die tijd hadden we alleen de TestDrive serie gehad die een beetje in de buurt kwam maar NFS was een dikke eye-opener wat er allemaal mogelijk was met een gewone PC. Toen in ’95 was het DOS wat de klok sloeg en moest er heel wat afgetweakt worden in autoexec.bat en config.sys om het zwikkie draaiende te krijgen op onze thuisPC.

Tegenwoordig in het Windows tijdperk gaat het allemaal wat makkelijker en je kan zeggen wat je wil maar de post-productie is bij Electronic Arts altijd dik voor elkaar. Dat moet haast wel want NFS:HP2 word op niet minder dan vier platforms uitgebracht (Gamecube, XBOX, PS2 en PC). Iedere EA game is dus voorzien van een vertrouwd sausje in de vorm van het EA intro en een gelikte game-intro. Ook de in-game menu’s zijn voorzien van allerhande effectjes en het is dan ook niet moeilijk je een weg te banen door de menustructuur.

Control is everything

De eerste tegenvaller is dat men er niet in is geslaagd om split-axis in te bouwen voor o.a. de Microsoft Sidewinder Force Feedback Wheel. Dat lijkt dus lastig maar uiteindelijk blijkt dat wel mee te vallen. Helaas voor de game is dit dus een minpunt want de auto’s blijken zo eenvoudig te controleren dat een simpele Sidewinder gamepad ruim voldoende bleek om NFS:HP2 op mijn sloffen uit te spelen.

Van enig realismie is er hier dus geen sprake en we kunnen dan ook vrij snel concluderen dat de laatste telg uit de NFS serie weer een onvervalste arcade racer is geworden.

Licenties are everything too !

Wat altijd topkwaliteit is geweest in de NFS serie en nu ook weer in NFS:HP2 zijn de licenties van de verschillende autofebrikanten. Porsche, Lamborghini, Ferrari het zit er allemaal in. Zelf de Murcièlago die ten tijde van de ontwikkeling van NFS:HP2 nog niet eens was gelanceerd. Je hebt dus de mogelijkheid om de meest exotische wagens op deze planeet helemaal veilig en vertrouwd compleet aan gort te rijden.

Jammer alleen dat er op de details dan net weer niet gelet is. Zo heeft de Murcièlago een setje extra koelsleuven in de zijkant zitten die opengaan op het moment dat er grof geplankt word met de wagen of, als je stoer wil doen tegenover de buren, die met een knop te bedienen zijn.

Achtervolgingen

De achtervolgingen zijn toch wel zo’n beetje de basis voor NFS:HP2 en daar komen eigenlijk de grootste makken aan het spel naar boven. De graphics zijn prima, het geluid is redelijk maar dat de politie je vanuit een helikopter bekogeld met brandende, ontploffende olievaten gaat er bij mij toch ff niet in. Ook is de timing tussen radio-oproepen van de politie en de daadwerkelijke actie niet goed. Zeker in de snelle auto’s zal het je regelmatig overkomen dat een politieman roept dat je met 140 mijl per uur bent voorbij geblazen terwijl hij je bij de volgende bocht staat op te wachten.

Ook krijg je bij dat soort snelheden last van ‘spawning’. En met spawning bedoel ik magisch uit de lucht vallende politieauto’s waar je prompt met een gangetje van 160 m.p.h. inrost. Ook helikopters die plotseling veel sneller blijken te kunnen vliegen omdat hun geprogrammeerde positie relatief ten opzichte van die van de speler moet blijven. Ook de snelheid van de politiewagens is in de meeste gevallen redelijk onmogelijk aangezien ze het presteren om ongeveer vier keer zo snel van 0 naar 100 te versnellen dan dat je dat zelf kan.

Conclusie

NFS:HP2 is een onderhoudende game met een uitgebreide hoeveelheid wagens en setup mogelijkheden voor individuele races. De systeemeisen zoals EA ze geeft zijn te laag (met een Athlon 1100 en een Geforce GTS2 voldoe je aan de aanbevolen systeemeisen maar heb je toch last van vertragingen). De graphics zijn gelikt en strak uitgevoerd maar voor een autosimulator moet je echt verder kijken al was het alleen maar omdat er niet eens een cockpit view beschikbaar is.

Hou je dus van Arcade racen en kan je de minpuntjes voor lief nemen dan heb je met NFS:HP2 een leuke game te pakken maar of het werkelijk de € 49,95 waard is die je ervoor moet neerleggen is een tweede.