‘s Werelds eerste en enige vrouwelijke superspy is terug! En zij niet alleen,want H.A.R.M. blijkt nog lange niet verslagen te zijn. In tegendeel: Zij is van plan Cate Archer met ninja’s en mimespelers uit de weg te ruimen!
Kill Cate Archer!
Aan het einde van No One Lives Forever zagen we nog net Dmitrij Volkov in gesprek met een onbekende opdrachtgever. Dat was natuurlijk stof voor een vervolg en nu, bijna twee jaar na het eerste deel, is dat er ook! NOLF2 gaat gelijk verder waar het eerste deel ophield en Cate moet uitzoeken wie nu eigenlijk de leiding over H.A.R.M. heeft en wat deze misdaadorganisatie nog allemaal voor de wereld in petto heeft.
Tegelijkertijd zint H.A.R.M. op wraak, om wat er in het eerste deel is gebeurd. Vooral Volkov, die gereduceerd is tot gipspoppetje in een rolstoel, is niet blij met het bestaan van Cate en hij stuurt dan ook al snel een zooitje ninja’s op haar af, die even later bijstand krijgen van een groepje mimespelers.
Lithtech Jupiter engine
Als de game eenmaal opgestart, dan merk je gelijk al een flinke stap voorwaarts in graphics: Het detail is in dit deel duidelijk een stuk hoger dan in het vorige deel en ligt nu zelfs boven dat van de onlangs uitgebrachte Quake III:Arena engine based games. Superhardware is voor het spelen echter niet eens nodig, want een 1400 MHz PC met ‘slechts’ een GeForce 2 kon dit al prima laten zien in een resolutie van 1024×768, al staat de ‘overall detail’ dan op gemiddeld. Op een sterkere machine, met bijvoorbeeld een Radeon 9700 of GeForce 4 aan boord, zal het er allemaal nog strakker uitzien, maar wees toch niet te jaloers op mensen met een dergelijke PC, want de sfeer van de levels is in medium detail al meer dan genoeg.
Hot spots
Niet alleen de graphics zijn er flink op vooruit gegaan, ook de AI van de tegenstanders is flink aangepakt. In plaats van dat tegenstanders domweg rondjes lopen, doen ze namelijk nog meer. Daartoe heeft Monolith de maps van NOLF2 van speciale ‘hot-spots’ voorzien, waar vijanden een bepaalde handeling doen. Zo nodigen bepaalde muren uit tot leunen en worden bijvoorbeeld WC’s ook echt gebruikt.
Ook reageren vijanden realistischer op bepaalde gebeurtenissen. Dat varieert van het bekijken van een op de grond liggende strijdmakker tot het volgen van voetsporen in de sneeuw en ook open deuren worden onderzocht. En als ze je gezien hebben, dan vertellen ze het elkaar. Het begint zowaar op Thief te lijken!
Sluipen
Toch is de vergelijking met Thief niet helemaal juist. Toegegeven: je kunt in beide games sluipen, maar in Thief is dat dé manier van overleven, terwijl het in NOLF2 meestal een mogelijkheid is. Ik bedoel daarmee: Sluipen is slechts hier en daar een noodzaak en in de rest van de game kom je er al schietend en je af en toe verstoppend ook wel.
Het sluipen is in NOLF2 ook duidelijk meer op actie gebaseerd dan in Thief. In Thief is het mogelijk om bijna onhoorbaar en onzichtbaar rond te sluipen. In NOLF2 heb je wat dat betreft minder plaatsen om je goed te verstoppen en de bewakers zijn ook nog eens alerter en minder voorspelbaar. Waar je in Thief meestal in alle rust achter iemand langs kunt sluipen, moet je in NOLF2 achter ze langs rennen, terwijl je ze met een muntje of iets dergelijks afleidt.
Ten opzichte van het eerste deel is het sluipen wel beter geworden. Allereerst helpt de AI van de tegenstanders, die bepaalde handelingen met de rug naar je toe doen, daarbij. Ook raken ze je nu kwijt als ze niet gezien hebben welke kant je op een kruispunt bent opgegaan. Als verdere hulp kan Cate zich nu zelfs in donkere hoeken verstoppen, waar ze dan zo goed als onzichtbaar is voor (achtervolgende) vijanden. En niet onbelangrijk: Je kunt nu leunen en op die manier om een hoekje kijken.
Slaap…
De meest belangrijke wijziging in het sluipen zit hem in de mogelijkheid vijanden in slaap te laten vallen. Door middel van slaapgasgranaten, pijltjes met slaapmiddel en een stun gun is het nu mogelijk geworden een vijand zonder te doden toch onschadelijk te maken, maar dan wel voor slechts een minuut of twee. Vijanden een hele missie lang bewusteloos laten liggen (zoals in Thief…) is helaas niet mogelijk. Je kunt ze wel als ze op de grond liggen de wapens afnemen en andere spulletjes van ze afpakken, al hebben ze na het wakker worden vaak bijzonder snel weer een nieuw wapen te pakken.
Slapende en gedode vijanden kun je nu ook oppakken en uit het zicht leggen. Dat is echt een goed idee om te doen, want als tegenstanders iemand op de grond zien liggen, dan zullen ze proberen die te wekken en bij het aantreffen van een dode gaan ze je zoeken. En dat aantreffen gebeurt vaak genoeg, want gedode vijanden worden vaak één voor één door de game met levende aangevuld.
Gadgets
Een superspion is natuurlijk niets zonder speeltjes van de ontwikkelafdeling en ook NOLF2 biedt weer een aantal apparaatjes om de vijand te slim af te zijn. De belangrijkste is de CT-180 utility launcher, waarmee je niet alleen de al genoemde slaappijltjes kunt afschieten, maar ook camera disablers, glue bombs, tracking darts en electric darts.
Van de andere gadgets en wapens die je kunt vinden, zijn vooral de banaan en de ‘angry kitten device’ de meest opvallende. De banaan doet wat die moet doen: Vijanden laten uitglijden, zodat ze ook knock-out gaan. Vreemd genoeg reageren vijanden in de buurt, zelfs al zien ze het niet eens gebeuren, hier heel direct op en komen ze vol agressie zoeken naar een spion. De angry kitten is een robot die eruit ziet er uit als een klein lief poesje, dat door vijanden met rust wordt gelaten. Komen ze echter te dicht in de buurt, dan springt de robotkat naar ze toe, terwijl het een springlading tot ontploffing brengt.
Skill points
Nieuw in NOLF2 is het character development systeem, zoals dat in RPG’s ook is te vinden. Nou ja, nieuw is het eigenlijk niet, want in NOLF schijnt dit ook al gezeten te hebben, al was het niet zo direct toepasbaar of aangegeven als in deel 2.
Door het vinden van intelligence items (briefjes, dossiers en foto’s) en het halen van missiedoelen, krijg je nu punten. Deze punten kun je weer aan verschillende eigenschappen spenderen, zodat je bijvoorbeeld beter kunt sluipen of meer munitie kunt dragen. Het is dus een goed idee om wat meer tijd in een gebied door te brengn en dus niet bij het volbrengen van de missiedoelen naar het volgende gebied te gaan.
Tegenvallertjes
Een groot pluspunt van NOLF was de humor die in de game zat. Deze is helaas in veel kleinere mate overgenomen in deel twee. Belachelijke tegenstanders (op de mimespelers na) zijn vrijwel verdwenen en ook het aantal hilarische gesprekken die je kunt afluisteren is duidelijk een stuk minder geworden.
Gelukkig hebben de meeste vijanden in bepaalde situaties nog wel geinige uitspraken. Neem bijvoorbeeld de Russen, die zodra ze zonder wapen wakker worden, zeker weten dat “een superspion ze dat heeft afgepakt”. Ook de gemompelde uitspraak “I do not want to fill out the paperwork” wanneer ze een gedode tegenstander vinden, waarna ze deze op laten lossen, is wel leuk, al worden al deze uitspraken bij herhaling nummer twintig een beetje flauw.
Minder belachelijkheid lijkt ook in de omgevingen te zitten, want die zijn meer realistisch geworden. Gigantische eilandbases en ruimtestations zijn bijvoorbeeld niet meer te vinden. Daarvoor in de plaats zijn ‘echtere’ locaties gekomen, maar dan wel met het al genoemde hoge detail.
De doorloop tussen die locaties is ook een stuk anders geworden. Waar je in het eerste deel van level naar level ging, heb je nu aan elkaar geregen gebieden, waar je tussen heen en weer kunt. In een aantal missies is dat heen en weer gaan ook noodzaak.
Opvallend aan die gebieden is hoe klein ze qua omvang zijn. Ik kan me uit het eerste deel nog een aantal grote gebieden herinneren, maar plaatsen van dergelijke omvang vond ik in NOLF2 niet meer terug. Nou is dat nog niet zo’n groot probleem dankzij het aaneenrijgen van gebieden, maar het aantal gebieden en de verscheidenheid erin is ook kleiner geworden. Dit resulteert uiteindelijk in een game die niet alleen qua omvang kleiner is dan het voorgaande deel, maar door de kleinere verscheidenheid in levels ook voor het gevoel veel korter is.
Coop
Gelukkig zijn er nog een paar dingetjes, die het korter zijn van de game minder erg maken: Allereerst is de prijs van de game lager dan die van de meeste games van tegenwoordig. De meeste winkels zullen de game namelijk aanbieden voor ‘slechts’ 35 euro, terwijl andere toptitels tegenwoordig voor 45-50 euro over de toonbank gaan.
De tweede meevaller is de aanwezigheid van een coop multiplayer! Jawel, in NOLF2 is het mogelijk deze vaakgeprobeerde, maar vrijwel nooit gelukte multiplayerspeelmodus te spelen! Je kunt het met maximaal vier gamers opnemen tegen de vijanden, maar dan wel in speciaal daarvoor gemaakte missies. Het is dus niet mogelijk het volledige single player gedeelte met meerdere spelers te doen, maar aan de andere kant speel je wel een paar missies die direct verband houden met het verhaal en heb je dus een soort van extra episode.
Een tip voor mensen die geen koppeling tussen meerdere computers tot stand kunnen brengen: Je kunt de extra missies ook in je eentje doen. Start daartoe een LAN-game op, die je dan zelf host.
Conclusie
No One Lives Forever 2: A Spy In H.A.R.M’s Way is waarschijnlijk even wennen voor de spelers van deel één, maar die zullen, net als nieuwelingen in de No One Lives Forever-serie een prima game aantreffen. De betrekkelijk korte speelduur en de in mindere mate aan te treffen humor kunnen aan het speelplezier maar weinig schade aan toebrengen.
