Azurik: Rise of Perathia

Op de Xbox hebben we gelukkig geen smurfen die van rechts komen waar je lekker overheen kunt rijden. Nope, de Xbox heeft een Azurik die van rechts komt waar je overheen mag rijden.

Nou, ongeveer de kwaliteit van die intro, is ook de kwaliteit van het spel waar ik het deze keer over wil hebben, namelijk Azurik: Rise of Perathia. Begrijp me niet verkeerd, er zijn een hoop dingen die dit spel ook goed doet, maar ook twee factoren die het spelplezier dermate vergallen dat het geen topper is. We beginnen maar eens met de goede kanten van Azurik.

Wat het goed doet…
De graphics van Azurik zijn werkelijk prachtig. Je zal misschien een klein minpuntje vinden in de grafische kwaliteit van het hoofd van Azurik en het ontbreken van de speciale effecten als je in het water springt. Dat is eigenlijk het enige wat ik kan vinden, want er valt grafisch gewoon helemaal niks aan te merken op dit spel. Hetzelfde geldt eigenlijk voor het geluid, niks op aan te merken en al helemaal niks te klagen.

Het verhaal is wel aardig. Kortweg bestaan er in het rijk van Perathia een zestal disks die de orde behouden. Op een kwade dag vindt een slechterik de Death-disk en worden de andere disks vernietigd. Perathia dreigt ten onder te gaan in chaos. Tenminste, als Azurik het niet verhelpt. Met je staf (de Albion) die gedurende het spel altijd bij je is, ga je op een queeste om de disks weer te repareren en het kwaad te verdrijven. Dat lijdt je door vier verschillende realms, Fire, Water, Earth en Wind. Alle vier bevatten zij ook hun eigen soort gameplay. Puzzels in de ene realm, platforms in de andere, zo ongeveer. Toch een beetje standaard verhaaltje, maar het voldoet wel.

Met de staf kun je ook de elementen oproepen. Zo kun je een ijsschild of een bol van energie maken om je te beschermen. Of je vuurkracht gebruiken om wat te zien in het donker. Je kan je Albion ook een elementaire kracht geven zodat je sneller wezens dood. Al met al is dit systeem wel goed uitgewerkt met vele combinaties van knoppen om je wat te doen te geven.

Maar wat doet dit spel fout?
Dit spel zou wel een topper zijn geweest als het niet aan twee dingen had gelegen: de camera en de besturing. De cameravoering is erg onhandig gedaan, waardoor je bij puzzels en terwijl je rondloopt nogal eens het overzicht kwijtraakt. De enige keer wanneer de camera wel meewerkt is als je vecht en dat is dan op zich wel weer goed. De besturing valt wel mee, tenzij je moet gaan springen. Dan merk je gewoon dat ook de besturing onhandig in elkaar is gezet. Bovendien zijn sommige puzzels nogal onlogisch en voel je je soms een beetje verdwaald in de gigantische wereld van Perathia.

Conclusie
Natuurlijk, als de camera en de besturing niet werken in een spel als dit is dat eigenlijk al funest. Toch doet het spel genoeg goed om wel te blijven boeien. Het verhaal is superboeiend en het spelen is ook erg variërend in de verschillende realms. Hoewel je soms gewoon maar wat aan het doen bent op zoek naar een oplossing is het wel een redelijke platformer geworden met mooie graphics, aardige gameplay en een falende camera. Zeker geen topper dus, maar voor sommige mensen misschien wel het aanschaffen waard.