Serious Sam: The Second Encounter

Het vervolg op een game die als aangename afwisseling werkte in het FPS genre is er. Heel toepasselijk heeft dit vervolg op Serious Sam: First Encounter de naam Serious Sam: The Second Encounter meegekregen. Aan mij de taak, om te gaan kijken of het tweede deel nou echt beter was..

Verhaal
Het eerste deel was op het moment dat het spel uitkwam totaal iets anders dan wat normaal gezien werd als een First Person Shooter. Het was een spel waarbij je nooit genoeg kogels had, want wat deed je nou eigenlijk? Volgens mij alleen maar die muistoets ingedrukt houden en dat allemaal maar om te proberen van die vage monsters -die je zelfs in je nachtmerries nog niet zult tegen komen- neer te maaien!. Serious Sam was dan ook echt totaal niet serieus, wat zijn naam toch wel doet vermoeden. Toch is zo’n spel waarbij je alleen maar je trekker van je mini-gun hoeft over te halen en maar rondjes hoeft blijven te draaien best leuk om even jezelf af te reageren op een !@#$ dag. Dit tweede deel beloofde nog meer en nog groter te zijn dan zijn voorganger. Een aangepaste engine zou er voor hebben gezorgd dat er nog grotere omgevingen zouden zijn en nog meer tegenstanders om te elimineren.

Ergens in het begin van de 22e eeuw, staat de mensheid op het punt te verdwijnen, door de aanvallen van Mental en zijn onderdanen. De grootste held ooit op het gebied van het bestrijden van deze vage wezens wordt terug in de tijd gestuurd om de mensheid van de ondergang te redden. Sam Stone is die desbetreffende man die mijnheer Mental, “Ho!” moet toeroepen. De tijdmachine doet hem in het land Egypte belanden en daar ontdekt onze Sam diverse aanwijzingen dat het volkje van Sirian achter deze aanvallen moet zitten. Ook merkt hij dat er nog een heel groot ruimteschip aanwezig moet zijn op een plek niet al te ver weg. Sam zal al het mogelijke proberen om de mensheid van haar ondergang te behoeden en ragt zichzelf dan ook een weg door de monsters van Mental om zo het ruimteschip te bereiken. Wanneer hij dan eindelijk na veel geknok de grote Pyramide heeft bereikt en zich nog even van een paar munitie-packs ontdoet voor een van een zeer grote reus, teleport hij zichzelf op het ruimteschip. De reis naar Sirius kan beginnen, maar het einde zal Sam nooit halen, want een aantal programmeurs van Croteam crasht tegen het ruimteschip aan met hun eigen vliegende kano, of wat het dan ook mag zijn. Sam crasht neer in Midden-Amerika, het gebied waar eens de Maya-cultuur bloeide.

Grote aangelegenheden
Wanneer je Serious Sam 2 opstart en één van de vijf moeilijkheidsgraden kiest, krijg je eerst een leuk in-game filmpje te zien, alvorens je mag beginnen. Het filmpje toont het niet al te serieuze verhaal nog eens in het kort en daarna mag de pret gaan beginnen. Het eerste dat opvalt is dat je eigenlijk bijna altijd in een immens grote omgeving speelt. De locaties, de monsters, de wapens, de hoeveelheid levens, echt alles is groot. Dat is toch echt iets wat bij Serious Sam hoort al zeg ik het zelf. Omdat alles zo enorm groot is moet je altijd alert blijven, want de monsters komen echt overal vandaan. Het enige doel in dit spel is schieten. Schiet je een weg door je tegenstanders met een van de 14 wapens uit de game, waarvan je velen in een niet al te lange periode al hebt verzameld. De wapens zijn op zich zo standaard als het maar kan, maar velen zijn wel een extra grote uitvoering. Zo heb je de dubbelloops shotgun (Double Barrel Coach Gun), die zijn werk zeker weten naar behoren uitvoert, al vind ikzelf de herlaadtijd een beetje te traag, maar dat zijn we wel gewend bij een shotgun, toch? Ook vind je een lekkere machinegun terug in de game (Thompson Submachine Gun), mijn favoriete gun, zeker weten! Als je de schietknop ingedrukt houdt, dan zweef je helemaal mee in het heerlijke geratel, en het bloed dat om je heen steeds meer aan het vloeien is. Maar het echt grote werk begint met de mini gun, die naar mijn mening toch wel een lengte heeft van 2 meter. Of neem de Cannon. Een immens kanon,
dat immens grote schade aanricht, met immens grote kannonskogels. Door de ietwat kleinere tegenstanders rollen de ballen zonder moeite heen en wanneer ze dan een tegenstander van zo’n 6 meter hoogte bereiken, ontploffen ze heerlijk. Naar mijn mening een prima afwisseling in het toch zo saaie en echt serieuze FPS-wereldje.

Spannende muziek
De monsters in Serious Sam 2 zijn erg ingewikkelde hersenspinsels. Ze zijn anders dan alles wat je ook ooit maar bent tegengekomen. De monsters zijn dommer, groter en lelijker dan ooit. En als ik het over lelijk heb, dan bedoel ik ook echt lelijk. Van intelligentie hebben ze nog nooit gehoord, evenals van een beautysalon. Meestal betekenen domme monsters een suf spel, maar in deze game ligt dat totaal anders. Want stel je voor dat je 40 van die monsters op je af ziet stormen wetende dat ze slimmer zijn dan jou. Dan kan je net zo goed al stoppen. Hoe hoger de moeilijkheidsgraad, des te dommer jij ze het liefst zult zien. Het zijn er echt veel en je zult je 200 (met 300 als ultiem maximum door powerups) levens zeker weten te waarderen. Dat is meer dan de standaard 100 levens in de andere FPS-jes. En geloof me zo snel ga je niet dood, ikzelf ben denk ik rond de tien keer dood gegaan, waaronder door twee keer in afgrond te zijn gejumped, zes keer doordat de bewegende vloer in level 2 me tegen uitstekende speren aan had gesmeten (hint: Loop gewoon rechtdoor en ook al ga je naar rechts NIET tegensturen!), en ja één keer door 60 man die op me af kwam. Maar goed, om weer terug te komen op de ingenieus bedachte monsters, ze zien er echt niet uit. Zo heb je houthakkers (Cucurbito de Pumkin, zoals ze heten), met een grote kettingzaag, die met hun pompoen als hoofd graag wat flinterdunne plakjes van Sam willen afsnijden. Of neem de meest grappige tegenstanders uit het spel, de Beheaded Bombers. Deze mannetjes, die hun hoofd al zijn kwijt geraakt, komen met veel geschreeuw en granaten in hun handen hard op je afgelopen om als echte suiciders deze granaten tegen jou tot ontploffing te brengen. Dat valt nog wel te voorzien, maar het geschreeuw dat ze maken wordt op zijn tijd toch best wel irritant. Toch heeft dat geschreeuw ook wel weer zijn voordelen, want zo weet je bijvoorbeeld dat er zo’n Beheaded bomber op je af komt! De komst van deze, of een van de andere ruim 20 vijanden, gaat gepaard met de nodige muziek. Hoe meer monsters hoe spannender en luider de muziek. Zijn er monsters in je buurt die jou het leven zuur willen maken dan zal naarmate de monsters dichterbij komen de muziek steeds opzwepender worden. Elke tune die je hoort is super, want het verveelt gewoon niet na een tijd. Je doet eigenlijk eerder je boxen harder dan dat je ze uit zet en dat is toch echt de bedoeling denk ik.

Komiek Sam
Met Sam the Man is het compleet lachen geblazen, want deze man bezit geweldige humor. Althans, op de manier dat het voor hem ingesproken is komt het er op de juiste momenten erg lekker uit. De game wordt dan ook gekenmerkt door goede uitspraken. Ik zal er eens enkele noemen. Ten eerste roept hij van alles en nog wat wanneer hij een van de verscheidene wapens oppakt. Op het moment dat je een “Thompson” oppakt zul je hem bijvoorbeeld “Now you dance my tune” horen uitkramen en bij het oppakken van de laser maakt hij de opmerking “Now I got your ticket to hell”. Zo schudt hij bij elk geweer wel een fijne opmerking uit zijn mouw. En op een gegeven moment dat je in een kamer komt, en er een ingame filmpje start, dan pakt hij een schedel op en zegt hij: “To be or not to be, that’s a serious question”. Om het dan nog even af te sluiten, nog één opmerkinkje (ik krijg er persoonlijk geen genoeg van): wanneer je op een gegeven moment van een geweldige hoogte naar beneden op een platform in een ravijn moet springen krijg je dit van Sam te horen: “Hmm, those Babyloniërs were totally crazy”. Heerlijk!

Kleurrijk en vrolijk
Als je het tot dusverre al hebt doorgelezen, snap je deze tussentitel niet echt. Kleurrijk en vrolijk in een level waar alles om bruut uitmoorden draait. Wat is daar nou weer kleurrijk en vrolijk aan. Op zich helemaal niets, maar de game ziet er zo uit. De levels spelen zich af op zonnige
locaties, waar alles helemaal groen is, en waar de bloemetjes rustig bloeien. Je zou dezelfde locaties zo kunnen verwerken in een of andere vrolijke RPG. Het ziet er allemaal behoorlijk mooi uit. De muren van de verschillende Inca- of Mayabouwwerken zijn heel erg gedetailleerd en alles ademt een sfeer uit die mij liet genieten. Maar ook de hele grote omgevingen waarin Sam zich voortbeweegt versterken dit heerlijke effect, want in feite zijn bijvoorbeeld de bomen nogal pixelachtig. En ook al zijn ze zo pixelachtig, het maakt allemaal niet uit. Ik denk eerlijk gezegd ook dat ze het zo gedaan hebben, omdat je bijvoorbeeld met een granaat/ rocket de hele boom aan flarden kunt schieten. Ook kun je hem omzagen met je kettingzaag en ga zo maar door. Je kunt het natuurlijk ook zo bekijken: door de immens grote omgevingen die je zult treffen kun je het je niet veroorloven alles enorm gedetailleerd te maken. Er moeten nog wel mensen overblijven die het spel met hun computer kunnen spelen. Nu zal je kunnen gaan genieten door de aanbevolen systeemeisen van een 650 MHz, 128 MB Ram en een 32 MB 3D videokaart, maar dat is voor menigeen alsnog wat aan de hoge kant misschien. Zeker als je maar een zielig voodoo kaartje hebt zoals ik, die namelijk maar 16 MB heeft. Wat er dan gebeurd is dat of je wapen ineens grijs wordt of juist de achtergrond. Gelukkig blijven de monsters altijd in kleur zodat ze toch opvallen.

Conclusie
Voor de FPS fans die eens wat anders willen proberen en ook graag eens wat anders willen spelen als de steeds realistisch wordende shooters is Serious Sam: The Second Encounter een aangename afwisseling. De game waarin alles groot is en waarin de levels een plezierige sfeer uitstralen zou best leuk staan in je gamesverzameling. Zeker omdat het behoorlijk lang houdbaar is. Ten eerste zul je de single player mode niet zo één twee drie uitspelen, maar nadat je dat hebt gedaan kun je er ook goed in de multiplayer modus mee aan de slag. Op LAN, internet of zelfs splitscreen kun je nog heel wat lol beleven met de inbegrepen humor in de game. Regelmatig zul je daarom iets als Crollywood op een grote berg in de achtergrond of een rode Engelse telefooncel temidden van enkele tempels kunnen treffen. Gewoon een top shooter met lekkere humor!