In Shadow Force: Razor Unit, ben je lid van de Air Force Special Operations Group. Als één van de elite Combat Controllers, die verantwoordelijk zijn voor alles van het dirigeren van luchtaanvallen tot het leiden van het luchtverkeer, ben je klaar om naar het Midden Oosten gestuurd te worden. Problemen hebben zich daar weer de kop op gestoken en jij moet een team van Army Rangers bijstaan.
Budget Delta Force
Toen ik bovenstaande beschrijving onlangs las, dacht ik: ”Hoe slecht 
kun je een spel (op dit moment) inleiden? Nou, met ‘Midden Oosten’ en ‘Problemen hebben zich daar weer de kop opgestoken’ kom je al een heel eind!” Dus of de makers proberen het spel populair te maken dankzij de Amerikaanse aanvallen in Afghanistan, of de makers hebben gewoon pech dat het spel wordt uitgebracht op het moment dat iedereen gemengde gevoelens over het Midden Oosten heeft. Maar ik ga hier geen politieke discussie van maken, want dit is ten slotte een gamessite en Shadow Force: Razor Unit is een game. Laten we maar even aannemen dat de vijanden in het spel terroristen van het type ‘wij zijn gewoon slecht en ons doel is leed over de wereld verspreiden en verder niets (geen politiek/religieus motief dus!)’ zijn en dat hun doden gewoon goed voor de mensheid waar dan ook is.
Je bent dus een Combat Controller en je wordt op een missie gestuurd om wat Army Rangers bij te staan. De demo begint met jou alleen. Je bent op zoek naar de betreffende Army Rangers, iets dat je bekend wordt gemaakt middels een voice over die met een behoorlijk zwaar accent en weinig acteervermogen is ingesproken. En vanaf daar wordt 
het spel er niet beter op. De eerste vijand verschijnt prompt nadat je je tweede voice over hebt gehoord (scripted event) en het neerschieten van hem is echt niet moeilijk, vooral omdat hij niet wordt bijgestaan door zijn collega-terroristen die vlak naast hem staan. De AI is dus behoorlijk beneden niveau. Het schieten is overigens wel aardig, want je hebt daarvoor twee views: Allereest heb je een normale view waarin een wapen model en een crosshair verschijnt en daar is iedere FPS’er wel mee bekend. De tweede view laat je over het wapen kijken, net zoals in Operation Flashpoint, waardoor het wat echter wordt. De rest van de echtheid in het spel wordt geboden door enigszins tactische gameplay. Al Quakend door een level stormen heeft voor de meeste gamers weinig zin, al is het wel mogelijk als je heel snel bent. Als je Medal of Honor: Allied Assault hebt gespeeld, dan moet je hier ook wel uitkomen, want op die manier moet je ongeveer spelen. Dat houdt dus in, dat je rustig moet lopen en af en toe moet wegduiken voor vijanden, waarna je ze flink onder vuur neemt. Maar vijanden zullen ook wegduiken! Niet dat dat veel uitmaakt, want ze lopen vaak door een doorgang, om regelmatig even langs die doorgang te lopen en op jou te schieten. Het is dus net eendjes schieten op de kermis. De wapens zijn wel realistisch, zo heb je bijvoorbeeld een M4, een AK47 en een UZI, die allemaal verschillende schade doen, net zoals dat in het echt hoort te zijn. Je kunt desondanks toch nog een redelijk aantal rake schoten van vijanden overleven.
De engine zet aardige plaatjes neer, al zal je niet stijl achterover slaan. Vervelend aan het beeld zijn in ieder geval de lichten op de wapens van vijanden, want die verblinden compleet. Dat is misschien wel realistisch te noemen, je speelt ten slotte ’s nachts, maar hier lijkt het alsof de terroristen geen zaklampen, maar bouwlampen op hun wapens hebben gemonteerd. Het geluid is aardig en het spel ondersteunt zelfs EAX, al hoor je daar niet veel van. Over het algemeen klinken de wapens best goed, schreeuwen de vijanden redelijk goed, maar zijn de al genoemde voice overs gewoon slecht. Muziek is er niet, of die is zo onopvallend dat die in ieder geval niet irriteert, maar ook niet spanningsverhogend werkt.
Je moet ondertussen wel doorhebben dat het spel behoorlijk goedkoop aandoet, maar dat is achteraf gezien niet erg. Want een oplettende gamer zal opmerken dat het spel wordt uitgegeven onder de vlag van Activision Value, dus dit spel moet een budgettitel worden. En daar moet je gewoon niet te veel van verwachten, al biedt het spel toch wel een multiplayeroptie voor maximaal 16 mensen. Een hele goede omschrijving voor Shadow Force: Razor Unit is dan ook ‘Delta Force Land Warrior met weinig geld voor de ontwikkeling en lagere kosten voor de gamer’.
Conclusie
Shadow Force: Razor Unit is een typische budgettitel: Het spel lijkt half af en is de normale prijs voor een game van rond de € 45,- echt niet waard. Maar dat is niet erg, want budgettitels gaan doorgaans voor de helft of minder over de toonbank. En dan is er best van te genieten, als de inhoud je aanstaat. Als je dus even fijn zonder al te veel zorgen terroristen wilt afschieten, dan moet je deze titel zeker in de gaten houden! En download dan op z’n minst de demo.
