Tom Clancy`s Ghost Recon

Na een hele hoop Rainbow Six is Red Storm maar eens aan iets anders begonnen. Hoewel, er zit nog steeds een Tom Clancy franchise op en het blijft een tactische shooter en er zitten nog steeds geen weapon models in. Maar een ander theme, een nieuwe engine en zelfs een RPG-element maken van Ghost Recon toch echt iets anders dan Rainbow Six.

De Russen vallen aan!
Ghost Recon speelt zich in 2008 af. De wereld zal dan toch eindelijk een keer veilig zijn, zou je kunnen denken, maar dat is niet zo. Mensen blijven mensen en mensen voeren oorlog als ze te lang hebben stilgezeten. Deze keer is het de beurt aan de Russen, of beter gezegd, een beweging binnen de Russische bevolking. Deze groep mensen vindt het eigenlijk wel een leuk idee om Rusland weer Soviet Unie te noemen en daartoe alle vroegere en ondertussen zelfstandig geworden delen gelijk ook weer in te lijven. Zo zijn Kazachstan en de Ukraine ook vrij snel weer onderdeel van wat zij hun land noemen. De Koude Oorlog ook nog niet helemaal vergeten, beginnen de Verenigde Staten te doen wat ze altijd doen: De onder de voet gelopen landen helpen weer vrij te worden en de wereld beschermen tegen al het kwaad (en ondertussen in eigenbelang handelen, maar ik wil hier geen politiek verhaal van maken). Navy Seals willen ze niet inzetten en het befaamde maar tevens ontkende Delta Force evenmin. Om te helpen bij deze klus sturen ze elite groene baretten naar het nieuwe front. De leden van dit selecte gezelschap blinken uit in de nieuwste tactieken en ze hebben toegang tot de meest geavanceerde technologie om op het slagveld te overleven. Ze zijn de eerste eenheden die vijandig gebied betreden en de laatste die vertrekken. Als je ze ziet, dan is het al te laat. Als je ze al ziet, want ze sluipen geruisloos rond. Misschien dat ze daarom ook wel de ‘Ghosts’ worden genoemd.

Tactiek in het veld
Ik ben een behoorlijke fan van tactische/militaire shooters. Ik geniet van de Delta Force-serie (de games, de films zijn overigens ook wel aardig) en ik vind Operation Flashpoint absoluut het spel van 2001 en toch heb ik Rainbow Six nauwelijks gespeeld. Ter verdediging: In Rainbow Six zat er voor mij te veel nadruk op de planning. En een missie die uit zichzelf wordt uitgespeeld zonder dat je zelf al te veel hoeft te doen, dat spreekt mij niet zo aan. Vandaar dat ik me meer op SWAT 3:CQB en Delta Force heb gelegd. Ghost Recon heeft ook weinig planning aan het begin van een missie en is voornamelijk actiegericht. Je krijgt een korte inleiding met de orders en daarna begint vrijwel direct de actie, tenminste, nadat je je team hebt uitgekozen. Dat team bestaat uit maximaal zes personen, verdeeld over maximaal drie ‘fire teams’. Je kunt hier overigens voor ‘auto assign’ kiezen, waardoor een standaard team klaargezet wordt. Een beetje ervaren speler zal zijn of haar eigen team kiezen, om zo het beste team voor een missie klaar te zetten. Die gamers kunnen kiezen uit vier verschillende typen eenheden, die ieder vier verschillende uitrustingen hebben: Rifleman, Support, Demolitionist en Sniper. De rifleman is de standaard soldaat en draagt standaard een M16. Daarnaast kan er nog voor een M203 granaatwerper, een verrekijker, een pistool met geluidsdemper of extra munitie gekozen worden. Support kies je voor het zwaardere werk, want die kan de wat zwaardere machinegeweren hanteren, samen met bijvoorbeeld weer dat pistool met geluidsdemper of een verrekijker. De demolitionist gebruik je alleen in missies die erom vragen en dat zijn missies waarbij een doel moet worden opgeblazen, of waar je tanks kunt tegenkomen, want de demolitionist draagt naast een M16 ook nog explosieven of een anti-tank wapen. Die tanks kom je overigens vaker tegen dan je verwacht! Het opblazen van een doel met explosieven gebeurt echter niet real-time, maar je ziet het pas achteraf in een avi-filmpje. Zonder Geo-Mod engine (uit Red Faction) zou dit er misschien toch al niet mooi uitzien, maar toch is het een beetje jammer. Het opblazen van een brug als een tank erover heen rijdt, of als afleiding, zou het spel nog weer leuker maken. De sniper is wat je ervan verwacht: De sluipschutter. Naast het sluipschuttersgeweer kun je hierbij ook weer voor het pistool of de extra munitie gaan.

Eindelijk slimme eenheden
Alle eenheden die je kiest voor een missie kun je in principe zelf besturen. Maar omdat je natuurlijk niet steeds wilt wisselen tussen eenheden worden alle spelers die je op een bepaald moment niet bent, bestuurd door de computer. Als je een bepaald fire team kiest, dan neem je de besturing van de persoon die je als leider hebt gekozen aan en zullen de andere leden van dat team je volgen. De andere fire teams kun je via een overlay map opdrachten geven. Je kunt ze dan naar een bepaalde locatie sturen en daarbij opgeven welke richting ze moeten kijken. Verder kun je per fire team opdracht geven hoe het moeten bewegen (stoppen, doorgaan tot ze aangevallen worden of hoe dan ook doorgaan) en wanneer ze mogen schieten (zo weinig mogelijk, zodra ze vijanden zien of zodra er vijanden zouden kunnen zijn). Dat geeft enige controle over de fire teams en de eenheden, maar niet zoveel als in Operation Flashpoint. Dat is wel eens een gemis, omdat je ook geen formaties kunt instellen voor een fire team. In sommige missies zou dat echt handig zijn. Ook kun je niet even een eenheid aangeven waar die moet gaan staan, omdat die plaats nou eenmaal betere dekking biedt.
Gelukkig zijn je eenheden in Ghost Recon absoluut niet stom. Schold ik (en menig andere gamer) in andere squad based games manschappen nogal eens de huid vol, zonder dat het zin had overigens, in Ghost Recon kunnen ze prima zelf overleven. Mits je ze de juiste kant laat opkijken en je ze de juiste orders hebt gegeven. Eenheden lopen eigenlijk nooit voor je langs in een vuurgevecht en dat is echt een verademing vergeleken met enkele andere games! Toch moeten ze nog leren goede dekking te zoeken en af en toe enigszins terug te trekken. Lopen doen de Ghosts wel beter en ook heel realistisch. Het is daarom wel eens leuk om te zien, hoe een ander fire team een doel benadert. Eerst gaat er eentje voorop, de anderen kijken rond voor vijanden en volgen zodra de eerste hen wenkt. Zijn ze eenmaal buiten gevaar, dan zullen ze sneller gaan lopen.
Nadeel van die goede AI is echter wel, dat vijanden dus ook best slim zijn. Ze gooien zich bij een schotenwisseling direct op de grond en zullen vanuit een beschutte positie proberen aan te vallen. Toch heeft de vijandige AI een beetje een té goed idee van wat er gebeurt, want als je eenmaal op ze schiet, dan weten ze direct precies waar je zit. Het maakt dan niet uit of je achter een rots zit, vanwaar je door rond de hoek leunen slechts één schot hebt gelost, of dat je als sniper een hoop camouflage draagt en in een bosje verscholen zit.

RPG en Land Warrior
Zoals al eerder is vermeld, bevat Ghost Recon een echt RPG element. Hiertoe heeft elke eenheid vier eigenschappen: Weapon, stealth, endurance en leadership. Weapon bepaalt hoe snel een eenheid na een beweging gericht kan schieten, stealth hoe stil een eenheid bij bewegen is en endurance hoe vaak die geraakt kan worden voordat de dood volgt. Leadership is een wat ingewikkelder eigenschap: Voor iedere drie punten die aan leadership worden toegekend, stijgen de eigenschappen van de eenheden in het fire team met één punt. Echter, de eenheid met de hoogste leadershipwaarde is degene die die punten uitdeelt. Het heeft dus geen zin om een team van drie soldaten te voorzien die hoge leadershipwaarden hebben. Je kunt ze dan beter over de drie fire teams verdelen.
Om de eigenschappen te verhogen, moet je een eenheid missies laten winnen. Voor iedere missie waaruit een eenheid levend komt, krijgt die eenheid een punt, dat weer aan één van de eigenschappen kan worden toegekend. Je kunt zo dus je eigen specialisten creëren. Maar het spel kent ook échte specialisten. Als je namelijk een missie haalt, waarbij je alle missiedoelen haalt, dus ook de secundaire, dan krijg je er een specialist bij. Dit zijn eenheden die al hoge waarden voor bepaalde eigenschappen hebben. Zij zijn echter ook de enige personen die bepaalde wapens kunnen hanteren, zoals de OICW en de MP5SD. Er zit zelfs een medic tussen. Als je alle specialisten wilt hebben, dan moet je wel in een missie uitkijken, dat je niet eerst de vijand volledig uitroeit, alvorens de missiedoelen te halen. Want zodra alle vijanden in een missie gedood zijn, slagen alle primaire doelen direct en heb je de missie gehaald. De secundaire doelen slagen dan echter niet.
Om niet volledig van hun eigen zintuigen afhankelijk te zijn, maken de Ghosts gebruik van het Land Warrior systeem. Hierdoor krijg je een soort radar onder in beeld. Deze radar heeft drie ringen. De buitenste ring is in vier delen verdeeld en geeft de richting aan van wapengeluiden. De middelste ring is ook in vier delen verdeeld en elk verlicht deel geeft aan, waar zich nog vijanden bevinden. De middelste ring, of eigenlijk: de middelste stip, geeft aan dat één of meer vijanden zich binnen 40 meter van jou bevindt. Hier wordt dus geen richting aangegeven en dat maakt het allemaal wat spannender als deze ring ineens oplicht.
Hoewel het spel heel vele realisme heeft, viel mij toch één ding op: Geen enkel persoon heeft (zichtbare) scope drift. Scope drift is het ‘zwaaien’ van de crosshair, omdat een wapen nou eenmaal nooit helemaal stil gehouden kan worden. Hiervoor in de plaats heb je wel een gebied waar kogels zullen inslaan, dat naarmate je langer stil zit, steeds kleiner wordt.

Nieuwe engine
Voor Ghost Recon is Red Storm helemaal aan een nieuwe engine begonnen. En dat is te merken ook! De omgevingen zijn behoorlijk strak. De begroeiing in de bossen is bijvoorbeeld heel mooi om te zien. Maar je zult niet alleen bossen tegenkomen, maar ook steden. En daar kun je rondlopen, zonder dat de framerate op sommige plaatsen drastisch in elkaar zakt. Zet echter niet alle visuele pracht op de allerhoogste stand, want dan haalt een AMD 1,4 GHz met 512 MB RAM en een GeForce 2 GTS 64 MB het nog niet. Toch zul je de resolutie vrij hoog moeten zetten. Bij een resolutie van 800×600 ziet de omgeving er nogal blokkerig en korrelig uit, waardoor vijanden moeilijk te zien zijn. In 1280×960 is alles stukken beter te zien, maar dat moet je systeem natuurlijk wel trekken…
Naast mooie omgevingen, die wel 400×400 meter groot kunnen zijn, biedt het spel ook mooie weers- en tijdseffecten. In de eerste missie is het bijvoorbeeld nogal vroeg en daardoor mistig in de verte, iets wat behoorlijk echt lijkt. In latere missies lijkt de zon ook erg uitnodigend voor een tijdje zonnebaden, terwijl andere missies je het koud doen krijgen van de regen die neerstroomt. Ook zijn er missies die ’s nachts gespeeld moeten worden. Daarin vallen de wat mindere lichteffecten op; lichtbundels van koplampen zien er nog steeds kegelvormig uit. De engine biedt helaas ook niet de mogelijkheid door bepaalde soorten materiaal te schieten, iets wat het spel wel mooier zou maken. Ook kwam ik hier en daar wapens tegen die door muren staken. Gelukkig kon de drager van het wapen mij dan nog niet zien. Het instappen in voertuigen is ook iets wat niet mogelijk is.
Het geluid van het spel is dik in orde en daar valt verder ook weinig over te zeggen. Het was leuk om stemmen van manschappen achter je (‘Following your lead’) ook echt achter je te horen. Hiervoor zul je waarschijnlijk wel over de juiste geluidskaart moeten beschikken. Ghost Recon ondersteunt verder ook EAX 2.0, dus áls je nog een reden zocht om een SoundBlaster Audigy (SoundBlaster Live! is uit) te kopen, dan is dit er wellicht eentje.
De engine biedt ook nog save games en quick saves, iets wat het realisme omlaag brengt, maar het spel wel weer wat makkelijker maakt. Op die manier verlies je ook niet die eenheden, die je net tot zulke goede sluipers of schutters had opgewaardeerd. Dode eenheden worden wel vervangen, maar nieuwe eenheden hebben eigenschappen met daaraan beginwaarden gekoppeld. Het laden van een savegame stopt ook de huidige replay. Inderdaad: Je kunt na een missie zien wat je gedaan hebt en dat zelfs bewaren. Dan kun je ongelovige medespelers laten zien dat je een missie ook werkelijk gehaald hebt.

Na de campaign
Het spel is na het spelen van de main campaign van vijftien missies nog niet direct iets wat je op de plank legt, want je hebt ook nog de Quick Missions. Een quick mission is een missie die een al uitgespeelde missie uit de campaign als basis heeft. Je kunt drie verschillende quick missions spelen: Mission, recon en fire fight. Een mission is eigenlijk de missie die je al gespeeld hebt. Je kunt hem dus nog eens overdoen, als je dat leuk vindt. Bij recon moet je vanaf het insertion point naar het extraction point zien te komen, terwijl je bij fire fight alle vijanden in het gebied moet ‘neutraliseren’.
Als je het spel in je eentje beu bent, dan kun je nog altijd met wat kameraden gaan spelen. Ghost Recon heeft namelijk ook een stevig multiplayer gedeelte aan boord. Je kunt hierbij voor soloplay, teamplay en co-op gaan. Voor solisten zijn er drie typen gameplay: Hamburger Hill, waarbij je zo lang mogelijk een bepaalde plaats moet doorbrengen, Last Man Standing, de winnaar is de laatste die overblijft en Sharpshooter, de standaard deathmatch. In een team kun je ook Hamburger Hill en Last Man (Team) Standing spelen, maar heb je als derde mogelijkheid Search and Rescue, waarbij je drie gijzelaars in veiligheid moet brengen. Co-oppers kunnen de single player quick missions met meerdere mensen tegelijk spelen.
Al het multiplayergeweld kan via Internet via het onlangs door uitgever Ubi Soft opgezette Ubi.com gespeeld worden.

Conclusie
Van Ghost Recon wordt vaak gezegd, dat het een mix is van Delta Force en Operation Flashpoint. Ik sluit me aan bij deze uitspraak. Ghost Recon bevat de squads en enigszins de controle erover van Operation Flashpoint, terwijl het iets meer het theme en de wat arcade-achtige gameplay van Delta Force heeft. Ghost Recon is een hele mooie tactische shooter dat absoluut een hoge waardering waard is. Het heeft hele mooie omgevingen en een bijzonder goede AI, waardoor het spel je steeds weer tot spelen lokt.
Laatste bericht: Onlangs is er een mission pack voor Ghost Recon aangekondigd. Dit hoort in het voorjaar van 2002 te worden uitgebracht en heeft een conflict tussen Ethiopië en Eritrea als achtergrond.