Operation Flashpoint

Het is 1985 en Gorbatsjov regeert in het Kremlin. De vrijheid die hij steeds meer biedt en zijn pogingen opener te worden tegenover het Westen, zijn een aantal Sovjets een doorn in het oog, zo ook een generaal die het te veel wordt en die daardoor een eilandengroep dat beschermd wordt door de NAVO aanvalt. Aan jou dus de taak hem daar weg te krijgen!

“As close to war as you ever want to get”
Eerlijk gezegd verwachtte ik niet veel van Operation Flashpoint. Er werd namelijk nogal wat beloofd: Neem de leiding over een peloton, stap in elk voertuig dat je ziet en proef volledige vrijheid in de te spelen missies. En hoewel de demo al heel wat moois liet zien, was ik toch bang dat het spel na een paar missies heel veel van hetzelfde zou blijken te bevatten en daardoor een hoog ‘laat-maar-op-de-plank-liggen’ gehalte zou gaan krijgen. En daar komt ook nog eens bij dat ik een hele grote Delta Force fan ben en ik dus een beetje bevooroordeeld ben over hoe een oorlogssim er uit hoort te zien.

Maar werd ik toch even blij verrast! Operation Flashpoint is namelijk toch echt wat het beloofd, namelijk een enorm realistische oorlogssimulatie met alles wat daarbij hoort. In Delta Force is het af en toe spannend om om een hoekje te gaan, maar bij Operation Flashpoint begint je adrenaline al te stromen als je op een open vlakte komt. Het gevaar loert werkelijk overal en je kunt echt op ieder moment door slechts een normale soldaat neergeschoten worden. Meer dan ooit zul je je naar de grond laten vallen om zo nog enige dekking voor de rondvliegende kogels te kunnen vinden. Maar wat als er dan een vijandelijkehelicopter boven je hoofd zweeft? Dan zul je zo snel mogelijk naar de dichtsbijzijnde boom moeten rennen of kruipen, want als ze je eenmaal vanuit de lucht zien, dan ben je er wel mooi bij! Het kan overigens wel soms tot enige frustratie leiden. Computerspelers (zowel vriendelijk als vijandig) hebben namelijk nogal erg goede ogen. Ze kunnen je op een afstand van tweehonderd meter nog zien, ook al steekt slechts een schoenveter uit de bosjes waar je in gekropen bent. Ook zijn het allemaal stuk voor stuk scherpschutters. Het zal je af en toe nog lukken om twee kogels te ontwijken, maar bij de derde ben je er dan echt wel bij! Rennen heeft dan geen zin. En dan kun je ook nog maar één keer per missie het spel saven…

Weapons of war
Maar goed, een beetje moeilijke game gaat ons niet tegenhouden, wel toch? En al helemaal niet een game met zoveel vrijheid als Operation Flashpoint biedt. Je kunt namelijk zonder pardon in ieder aanwezig voertuig stappen. Hoewel het vreemd is dat iedere soldaat zomaar in staat is een tank of helicopter te besturen, is dat wel leuk! Geen zin om dat hele eind te lopen en heb je zojuist de inhoud van een vijandelijke truck tegen de vlakte gelegd? Pak die truck dan en neem de rest van je manschappen mee! Of je pakt gelijk een pantservoertuig dat toevallig net daar helemaal in z’n eentje stond. Sommige voertuigen vereisen wel meer dan één persoon, zodat je bijvoorbeeld in een tank in ieder geval een chauffeur en een schutter nodig hebt, om de vijand enige schade toe te doen. Eerlijk is eerlijk, in je eentje kan het ook, maar dan moet je steeds ergens naar toe rijden, stilstaan, uitstappen, instappen als schutter, richten, vuren, uitstappen, instappen als chauffeur en verder rijden. Dat werkt dus niet! Het aantal beschikbare voertuigen in de missies van de main campaign valt eigenlijk een beetje tegen. Lege trucks en tanks die je zomaar even kunt overnemen zijn heel sporadisch aanwezig. En dat zou toch wel handig zijn, want de terreinen zijn enorm! In de gemiddelde infanteriemissie kun je al gauw één tot twee kilometer afleggen, maar het gehele terrein is echt nog veel groter. Ik heb geruchten gehoord van 100 bij 100 kilometer, maar dat lijkt me overdreven. Maar van minstens 20 bij 20 kilometer ben ik wel zeker.

Je speelt Operation Flashpoint niet alleen de rol van soldaat. In het begin zul je wel een aantal missies als ‘David Armstrong de soldaat’ spelen, maar er zijn er ook waarin je een tankcommandant of zelfs een black op mag spelen. Dat wisselen tussen personages vond ik zelf een beetje vervelend, omdat het de contiuïteit van het verhaal in de weg zat. Maar dan was je natuurlijk niet zomaar tankcommandant geworden en dan had je dat stuk van het spel wel weer gemist. Wat wel mooi was, was dat soldaat Armstrong op een gegeven moment in rang omhoog ging en leider werd over zijn eigen peloton. Zo heb je dan de leiding over een aantal soldaten, die ieder hun eigen rol hebben. Je hebt gewone soldaten, AT soldaten met anti-tank wapens en medics. Je kunt ze naar keuze commando’s geven met een menu zoals in Police Quest: SWAT 3, of je neemt de ‘command view’ aan en geeft iedereen direct opdrachten door ze te selecteren en instructies te geven met de muis.

Je komt ogen en oren tekort
Naast de uitgebreide gameplay biedt Operation Flashpoint nog meer. De omgevingen en de objecten zien er ontzettend mooi en gedetailleerd uit: Soldaten hebben aparte bepakking die echt meebeweegt en bosjes en bomen hebben bijna echte bladeren. Het enige wat nog ontbreekt, is de ronde afwerking van het terrein, zoals in Delta Force. Al deze grafische pracht vereist in ieder geval een 3D accelerator, maar welke gamer heeft die tegenwoordig nog niet? GeForce bezitters zullen het in ieder geval leuk vinden om te weten dat het spel Hardware T&L support biedt, maar die zul je wel zelf moeten aanzetten. En dat gaat niet via de optie in het spel, maar via de speciale launcher. Het is maar dat je het weet… Opvallend is dat de terreinen dus echt enorm groot zijn, maar dat het spel nooit stottert om die immense omgevingen op te zetten. Wie het spel al een tijdje gespeeld heeft ontdekt zelf waarom: Pas als je dichterbij objecten komt, worden detail zichtbaar. Bomen in de verte zijn slechts vage omtrekken en hoe dichterbij je komt, hoe gedetailleerder die boom wordt. Dit gebeurt wel in stappen, waardoor je van het ene op het andere moment ineens een veel gedetailleerder object ziet, maar dat maakt niet zo veel uit. Het gaat er om dat het er mooi uit ziet en dat het lekker vlot loopt. En dat doet het. Ook opvallend zijn de rollen die het weer en de tijd van de dag spelen. In een zware regenbui zul je namelijk maar enkele meters om je heen kunnen kijken. Je vijanden gelukkig ook. En als het nacht is, dan is het donker en als het dag is, dan is het licht. Dat is natuurlijk logisch, maar het blijft niet altijd dag of nacht. Bepaalde missies zullen bijvoorbeeld om 3.45 uur beginnen en dan begin je met weinig zicht en een klein beetje zon aan de horizon. Hoe later het wordt, hoe lichter het ook wordt en hoe meer je dus kunt zien. Hierdoor krijg je nog meer realisme in het spel.

Naast het mooie beeld zal het geluid ook indruk maken. Wapens en voertuigen klinken zoals je verwacht dat ze moeten klinken en als je een vijandige soldaat neerschiet, dan komt er soms zo’n jammerlijke ‘aah’ uit, dat je bijna medelijden krijgt. Ook de muziek is mooi en niet irritant. Dat laatste komt hoofdzakelijk doordat muziek een grote afwezige is tijdens de missies en alleen op ‘veilige’ moment optreedt, zodat er geen afleiding ontstaat. En dat is heel belangrijk als je bijvoorbeeld door een bos sluipt en er nog enkele vijandige soldaten naar je op zoek zijn. Alleen hun voetstappen verraden hun aanwezigheid en door je daar op te richten kun je ongeveer hun locatie bepalen. Een hevig dreunende muziek op de achtergrond doet je dan geen goed!

Besturing is heel wat
Wat ook heel erg mooi is aan Operation Flashpoint, is de AI van het geheel. Hierin wijkt het spel namelijk helemaal af van Delta Force. In Delta Force kun je namelijk rustig een sigaret opsteken voordat een vijand recht voor je gevaarlijk begint te worden, maar in Operation Flashpoint is dat echt wel even anders. Zodra vijanden je zien laten ze zich direct op de grond vallen en openen ze het vuur. En ze kunnen nog goed raak schieten ook! Het is dus zaak om hun eerder te zien en gelijk actie te ondernemen. Want als ze niet terugschieten, dan zijn ze nog gevaarlijk. Ze kunnen zomaar besluiten jou van achteren aan te vallen, terwijl jij net met hun vriendjes bezig bent. Gelukkig werkt beschutting precies zoals het zou moeten werken en kun je dekking zoeken door in struiken te gaan zitten. Dit werkt soms wel iets té goed. Het lukte me namelijk eens om recht op een groep soldaten af te rennen die mij gezien hadden. Allerlei kogels ontwijkend lukte het me om in een struik te springen die zich zo’n tien meter voor hun bevond. Spontaan stopten ze met schieten en gingen ze alle richtingen op om mij te zoeken. Niet erg slim dus (maar wel handig!).

Het enige echte mankement van Operation Flashpoint is eigenlijk de besturing. Dat merk je al in de eerste missie. Bij het bewegen van de muis beweeg je in eerste instantie alleen je wapen en pas daarna begin je echt die richting op te kijken. Je hebt dus een soort ‘dead-zone’ waarin je weinig beweegt en waardoor je de muis dus erg ver moet bewegen. Daardoor heb je iets minder reactievermogen in het spel waar dat juist wel nodig is. Het besturen van een peloton is ook geen pretje. Het hoofdmenu van waaruit je opdrachten geeft bestaat al uit tien opties en iedere optie herbergt al gauw weer zes opties. Voordat je daaraan gewend bent heb je al heel wat missies moeten spelen… Voertuigen besturen is gelukkig wel vrij simpel, hoewel hier ook nog het één en ander aan mankeert. Je kunt die namelijk zowel met het toetsenbord als met de muis besturen en wel tegelijkertijd. Met de muis gaat het voertuig daarheen, waar de crosshair naartoe wijst. Zodra je de muis echter loslaat, blijft hij op een vast punt staan en dan bedoel ik wel een vast punt in het spel. Situatie: Je zit in een jeep en je beweegt de muis naar links. De jeep gaat nu naar links. Nu laat je de muis los en druk je op het toetsenbord naar rechts. De jeep beweegt nu naar rechts en de crosshair beweegt naar links. Raak je nu echter de muis weer aan, dan merkt het spel die beweging op en zal het de jeep naar links bewegen, om de crosshair weer midden in beeld te krijgen. Dat is vooral vervelend als de muis alleen maar wilt gebruiken om alleen maar iets naar boven te kijken.

Uitbreiding
Als je klaar bent met de main campaign, dan ben je nog niet klaar met het hele spel. Je kunt bijvoorbeeld nog kiezen voor de multiplayer optie en samen met een paar andere gamers een spelletje spelen. Hiervoor zit er natuurlijk Internet support in Operation Flashpoint. Deze multiplayer spellen zijn op het moment niet erg uitgebreid. Je hebt nu alleen nog maar enkele Capture the Flag en cooperative maps. Hier kun je zelf verandering in brengen door aan de slag te gaan met de met het spel meegeleverde mission editor. Hiermee kun je zelf hele mooie missies maken, ook voor single player avonturen. Als je het Internet een beetje afspeurt, dan zul je al snel een aantal maps en zelfs al enkele mods voor Operation Flashpoint vinden. Een goeie plaats om naartoe te gaan, is de Operation Flashpoint site van Codemasters. Hier vind je naast de algemene inhoud van het spel binnenkort ook enkele uitbreidingen. Bohemia Interactive, de maker van Operation Flashpoint, heeft namelijk beloofd iedere maand een uitbreiding te maken, met daarin extra missies (single en multiplayer!) en zelfs extra voertuigen. Gratis en voor niets!

Conclusie
Er is een hele grote kans dat Operation Flashpoint dit jaar de titel ‘Game of the Year’ in de wacht gaat slepen, in navolging van Half-life, Unreal Tournament en Deus Ex. Het is namelijk vernieuwend, mooi en enorm goed. De soms vervelende besturing, enkele kleine foutjes en het ontbreken van fatsoenlijke trainingen kunnen je af en toe tot wanhoop drijven, maar al met al is Operation Flashpoint echt de moeite waard. Het enige wat ik verder nog kan doen hier is een kleine tip geven: Een Black Op die op de grond ligt (‘prone’) in de nacht, is onzichtbaar zolang hij zijn wapen niet gebruikt. Dat helpt zeker in enkele missies!