Giants: Citizen Kabuto

Nu videogames al een tijdje bestaan lijken alle genres al zo’n beetje uitgemolken en het lijkt er ook op dat er geen nieuwe genres ontdekt gaan worden. Wat doe je dan? Je pakt een aantal genres te gelijk, zoals 3D shooter, real time strategy en jetski racing, voorziet het van enorm mooie graphics, voegt wat extra humor toe en je geeft het product de mysterieuze naam Giants: Citizen Kabuto.

Drie genres
Het samenvoegen van genres in één enkel spel is iets wat al vaker geprobeerd is. Soms gaat het goed, zoals bij Deux Ex en soms gaat het wat minder goed, zoals bij Outcast. En nu probeert Planet Moon een spel te verkopen waarbij een 3D shooter met RTS (Real Time Strategy) en een vleugje jetski racing gecombineerd wordt. Op dit moment is er een ander spel dat ook zoiets probeert: Sacrifice. Hierbij wordt RTS met 3D actie gecombineerd. Het is overigens wel leuk om te weten dat Sacrifice door Shiny geproduceerd heeft en dat Planet Moon voornamelijk uit ex Shiny medewerkers bestaat. Maar waar Sacrifice het meer van het strategisch inzetten van gecreëerde wezens lijkt te moeten hebben, moet je bij Giants zelf alle actie ondernemen. Veel van de missies van het single player gedeelte zijn overigens gebaseerd op het 3D shooter element van het spel. Je moet hierbij overigens wel goed nadenken, want er is hier een beetje invloed van games als Delta Force en Project I.G.I. ingeslopen: Je zult strategisch moeten aanvallen en niet blind naar binnen stormen zoals in menig FPS (First Person Shooter). Dat je hierbij kunt wisselen tussen 3rd person en 1st person view is een groot pluspunt. In de eerste view heb je namelijk veel overzicht en in 1st person view kun je makkelijker raak schieten, vooral als je daarbij nog snel even wat projectielen moet ontwijken. De shooter missies bestaan altijd uit het uitschakelen van bepaalde doelen of het bereiken van een bepaald punt op de kaart. De strategy missies zijn bij de shooter missies vergeleken slechts een beetje anders, want hierbij moet je naast het aanvallen van de andere basis ook zelf een basis opbouwen. Dit bouwen is volledig op actie gebaseerd. Jij bent namelijk de enige die resources kan verzamelen en de vijand kan uitschakelen, ook wat betreft de verdediging in het begin. Het bouwen van de basis is op zich niet bijzonder. Je moet wat Smarties (kom ik later op terug) verzamelen die voor je bouwen en om ze te laten bouwen moet je ze te eten geven in de vorm van het vlees of de zielen van Vimps, een soort koeien. Je hebt slechts drie verschillende gebouwen en per gebouw kun je er maar één neerzetten om die later naar de volgende vorm te upgraden. Je kunt verder nog vier verschillende muren om je basis bouwen, die ook upgradebaar zijn. Als je alle gebouwen gemaakt hebt, dan kun je het partyhouse bouwen. De Smarties die hierbinnen feesten kunnen dan nog een paar geschutstorens en andere kleine extra’s maken. Dit betekent dat je altijd dezelfde basis maakt en altijd pas als de rest al staat de basis van haar eigen verdediging kunt voorzien. Naast shooter en strategy missies zijn er nog de jetski racing missies, die een leuke afleiding zijn.

Het Eiland
Een game zonder plot en enigszins uitgewerkte figuren en wat bijpassende cutscenes is eigenlijk helemaal niets aan, zo bleek laatst nog… Gelukkig stelt Giants in dat opzicht totaal niet teleur. Integendeel: De cutscenes en bepaalde figuren zullen je langer blijven heugen dan menig missie. Het verhaal is als volgt:
Ergens in de ruimte vliegt een enorm stuk platte steen, dat ‘Het Eiland’ wordt genoemd. Dit eiland bestaat uit een hoop water met wat eilandjes daar bovenuit stekend. De dominante soort op dit eiland is de Reaper. Dit zijn mensachtige wezens, die in het water leven en waarvan de mannen simpele soldaten zijn en de vrouwen over magie beschikken. Ook leven er nog Smarties, een soort dwergvolk dat vaak als slaaf wordt gebruikt. Om het eiland te beschermen maakten de Reapers een enorm monster genaamd Kabuto. Kabuto wilde echter niet goed luisteren en dreef de Reapers verder de zee in. De huidige koningin van de Reapers, Sappho, wil echter weer dat de Reapers de dominante soort worden en om dat te kunnen volbrengen heeft ze twee dingen gedaan: Ze heeft de macht over Kabuto verkregen en Delphi geschapen. Maar ondertussen zijn de Meccaryns ook nog eens op het Eiland neergestord… De volgende personages zul je in het spel spelen:

De Meccaryns
Op weg naar de planeet Majorca (nee, niet met dubbel ‘L’) is het schip van de Meccaryns (Baz, Tel, Reg, Bennett en Gordon) opgeslokt door de Giant ‘Gibbon’ Fish die door de ruimte ‘zwemt’. Na maanden in de maag van dat beest te hebben gezeten, zijn ze er eindelijk weer langs de achterkant uit gekomen en zijn ze voor reparaties op Het Eiland geland. Hier zijn ze de Smarties tegengekomen en ze zijn er een beetje toe gedwongen om deze wezentjes te helpen tegen de Reapers.
De Meccaryns moeten het voornamelijk van conventionele wapens hebben, zoals het pistool, het machinegeweer en de Milleniumgun, die mortiergranaten afvuurt. Ook hebben ze een jetpack, waarmee ze slechts korte afstanden kunnen vliegen en kunnen ze aan een krachtveld of camouflage komen.
Het grootste voordeel van de Meccaryns is het feit dat er vijf van zijn en dat jij als hoofd van de groep speelt. Je bent daardoor in staat de andere Meccaryns simpele orders te geven, zoals ‘val dat aan’ en ‘blijf hier’. Helaas kun je ze hiervoor niet apart selecteren, maar volgt de hele groep die orders. Het is overigens handig om zo vaak mogelijk orders te geven, want tijdens het aanvallen zijn ze een stuk intelligenter (lees: ze gaan dan minder snel dood).

Delphi
Delphi is een Sea Reaper en niet zomaar eentje: Zij is de beste van alle Sea Reapers. Tenminste, dat was de bedoeling toen koningin Sappho haar creëerde. Maar nu wil ze haar moeder vermoorden, omdat die zo wreed is. Delphi heeft een arsenaal aan bogen, waarvan de pijlen overeenkomen met de munitie die de Meccaryns kunnen schieten. Verder heeft ze nog een zwaard, waarmee ze enorm snel pulp van haar vijanden kan maken. Als laatse heeft Delphi, net als alle andere Sea Reapers, magische krachten. Om deze te kunnen gebruiken moet ze eerst in de leer bij Yan, de samurai Smartie. Deze schele meester is een verhaal apart, maar je moet het zelf zien om het te begrijpen… Van Yan leer je bijvoorbeeld dat je gebruik kunt maken van een vuurmuurspreuk, waarmee je een muur van vuur (hèhè,,) naar je vijanden kunt schieten. Maar je kunt ook de hagelspreuk op ze loslaten, waarmee je een aantal ijsblokken op je vijand kunt laten neerstorten. Ook leer je de turbo te gebruiken, iets wat op de jetpack van de Meccaryns lijkt. De turbo kun je gebruiken om Delphi sneller te verplaatsen of om op plaatsen te komen waar je rennend en springend niet komt. Maar het is vooral handig om snel naar een vijand te bewegen, om deze vervolgens met het zwaard in stukjes te hakken.
Halverwege de campagne van Delphi zul je een aantal races op een jetski (Reaperski) moeten winnen. Deze Reaperskis zijn gelukkig met raketwerpers en turbos uitgerust, dus dat mag niet al te moeilijk zijn. Geef een race trouwens niet te snel op als iemand anders heel ver voor lijkt te liggen, want volgens mij zit er een foutje in het spel waardoor je altijd wint…
Net als de Meccaryns kan ook Delphi een basis bouwen, maar in plaats van vlees moet zij zielen verzamelen van gedode wezens (inclusief vijanden!) om de Smarties gelukkig te houden.

Kabuto
Toen Kabuto geboren was, had hij al snel door dat hij helemaal alleen was. Op dat moment kon hij twee dingen doen: Vrienden maken of zich een god wanen. Het werd het laatste en Kabuto begon zonder pardon de Sea Reapers uit te moorden. Kabuto is nu echter onder de invloed van koningin Sappho die het grote wezen als wapen gebruikt in haar zucht naar de totale dominantie van het Eiland.
In het begin van de Kabuto campagne is Kabuto nog heel klein. Dit duurt echter niet lang, want na het eten van enkele Smarties (slechte Smarties, wel te verstaan) groeit Kabuto tot de reus die hij eigenlijk is. Daarna kan hij nog Smarties eten om zo maximaal twee eieren te leggen. Uit deze eieren komen Kabuto nakomelingen (wat zou er anders uitkomen?) en deze kun je opdrachten geven. Helaas gaat dit niet zo gemakkelijk als bij de Meccaryns en daar komt nog eens bij dat deze nakomelingen oerstom zijn: Ze vallen dat aan wat ze aan moeten vallen en verder niets. Ze gaan ook niet dood, zo lijkt het wel. Zonder de nakomelingen te gebruiken kun je met Kabuto de campagne ook halen. Kabuto kan namelijk heel snel genezen door vijanden op te pakken en op te peuzelen. Verder kun je adrenaline-aanvallen uitvoeren. Hiervoor moet je eerst tot het gewenste adrenalineniveau opladen om vervolgens een vernietigende aanval los te laten. Kabuto kan geen bases bouwen: Kabuto molt de basis van anderen.

Het spel zelf
Het verhaal en de mix van de gekozen gamegenres is erg goed uitgevoerd. De humoristische cutscenes houden het spel leuk en de missies houden het spel interessant genoeg om door te blijven spelen. Maar de graphics tillen het spel helemaal naar een hoger niveau. Deze zijn namelijk superstrak, hoewel een goed uitgerust systeem wel zeer aan te raden is. En dan heb ik het al gauw over gigahertzen en GeForces. Maar als aan die voorwaarde is voldaan dan heb je ook een spel wat er ontzettend mooi uitziet. Vooral Kabuto met zijn gebumpmapde lichaam ziet er heel indrukwekkend uit. Ook de omgevingen zijn heel mooi afgewerkt en lekker groot. Je waant je in ieder geval in een tropisch paradijs.
Verder is de muziek lekker en dat helpt best bij het spelen, net als de rest van het geluid. Helaas zijn de 3D effecten van het geluid uitgeschakeld. Als je deze echter inschakelt (in de readme van het spel staat hoe), dan gaat de performance weer achteruit. Jammer maar helaas…
De gameplay is ook goed, hoewel je er aan zult moeten wennen dat de pijltjestoetsen verleden tijd zijn en dat toetsen als ‘w’, ‘a’, ‘s’ en ‘d’ de richting van het gespeelde personage bepalen.
Ook de AI van de vijanden maakt het spel interessant. Hoewel er maar zo’n vijf verschillende soorten vijanden zijn, zijn bijvoorbeeld de Reaper guards zo slim om steeds aan te vallen en weg te rennen en, waar mogelijk, achter bomen te schuilen.
Helaas zitten er enkele foutjes in het spel. Zo kwam het bij Delphi voor dat Borjoyzee, die bij de Meccaryns hoort, werd genoemd in plaats van Yan. Ook schijnt het spel bij een aantal mensen vaak te crashen, maar dat viel bij mij wel mee: Ik heb slechts twee crashes meegemaakt. Bij deze crashes is, naast de crash zelf, wel vervelend dat er niet gesaved kan worden: Dit gebeurt automatisch tussen de missies. Deze missies zijn gelukkig niet al te moeilijk en ook niet al te lang. Bij de missies waarbij een basis moet worden gebouwd blijven de gebouwen zelfs staan als je weer opnieuw (nadat je dood bent gegaan, bij een crash niet!) moet beginnen, dus Giants uitspelen moet niet al te moeilijk zijn.
Het spel biedt ook nog een multiplayer optie met de varianten: DeathMatch, Capture the Smartie en Base Building.

Conclusie
Hoewel de afzonderlijke genres niet zo’n heel bijzonder spel hadden opgeleverd, heeft de mix van shooter, RTS en racing een interessant en onderhoudend spel opgeleverd. Samen met de goede humor, de zeer moeie graphics, de sfeervolle omgeving en de goede gameplay is dit spel een aanrader voor iedere gamer waarvan de systeemeisen op zijn of haar systeem slaan.