Blair Witch Volume I: Rustin Parr

Na het succes van The Blair Witch Project kon een computerspel natuurlijk niet uitblijven. Om het niet kinderachtig aan te pakken is men tegelijk drie spellen gaan ontwikkelen. Ze worden alle drie ontwikkeld door de Gathering of Developers, een samenwerking tussen een aantal gamesdevelopers. Het eerste spel zal als ondertitel Rustin Parr hebben en gemaakt worden door Terminal Reality. Zij hebben vooral naam gemaakt met Fly! en Nocturne. De tweede titel wordt klaargestoomd door Human Head Studios. Dit bedrijf is nog niet echt bekend, maar dat komt wel als hun vlaggenschip Rune af is. Tot slot zal Ritual Entertainment ook nog een deel voor hun rekening nemen. Dit is wel een zeer bekende gamesontwikkelaars met titels zoals SiN en Heavy Metal: F.A.K.K.2.

Het spel zal zich op dezelfde locatie afspelen als de film, in Burkittsville dus. Hier woont een oude man die overal rond bazuint dat hij klaar is. Wanneer de politie op onderzoek uitgaat, blijkt dat hij zeven kinderen vermoord heeft. Tijdens het merendeel van de moorden heeft hij een jongen laten toekijken. Deze jongen is de enige die het verhaal kan navertellen. Door het vreemde gedrag van de man beginnen overal de geruchten over de Blair Witch de kop op te steken. Dit is een oude legende over een heks die in het bos naast Burkittsville woont. De man zegt dan ook bezeten te zijn door een stem in zijn hoofd. Hij deed alles wat de stem hem opdroeg. Het begon met onschuldige dingen zoals het buiten zetten van de vuilnis, maar het eindigde met zeven moorden. Hier komt onze hoofdrolspeelster ten tonele in de vorm van Doc Holiday. Zij is een agente van The Spookhouse, een organisatie die vreemde zaken onderzoekt.

Tot zover het verhaal, want nu is het aan jou om het raadsel rond Rustin Parr op te lossen. Wanneer het spel voor het eerst wordt opgestart, moet de monitor worden gekalibreerd. Dit is nodig zodat het zwart in het spel ook echt zwart op je monitor is. Ik heb dit nog nooit eerder gezien, maar ik vind het wel een goed idee van de makers. Vervolgens moet je beginnen aan een training. Hier leer je hoe je voorwerpen kunt manipuleren en hoe de wapens werken. Verder leer je enkele technieken om de monsters effectief naar de eeuwige jachtvelden te sturen. Na de voltooiing van de training kun je een beetje rondlopen in het geheime gebouw van The Spookhouse. Hier ontmoet je enkele mensen waarmee je kunt praten alvorens met de missie te beginnen. Dan begint het echte spel eindelijk.

Wanneer je arriveert in Burkittsville moet je inchecken in een motel en dan begint het avontuur. Je moet nu eerst met de inwoners praten waardoor je een beeld krijgt wat er allemaal speelt in het kleine dorpje. Al deze gesprekken worden opgeslagen in je notitieboek. Je kunt dus alles wat verteld wordt, later nog een keer rustig terug lezen. In dit boek vind je ook een plattegrond die automatisch wordt bijgewerkt als je weer een nieuwe locatie hebt onderzocht. Verder bevat het nog een lijst met punten die nog moeten worden uitgevoerd. Dit is wel handig als je weer eens vast zit. Het is namelijk een actie-adventure, dus er zitten enkele puzzels in het spel. Je hoeft je echter geen zorgen te maken, want de moeilijkheidsgraad van deze raadseltjes valt erg mee. Na het ondervragen van lokale bevolking is het tijd om te gaan slapen.

Wanneer ze net ligt hoort ze de deur rammelen en gaat nieuwsgierig kijken. Op het eerste gezicht zie je niks, maar als je de deur van de badkamer opendoet, schrik je je dood. Opeens is er een heel hard geluid en zie je een monster weg sprinten. Dit is zo eng dat oudere mensen er een hartaanval van kunnen krijgen. Ik ben al een paar jaar niet meer zo geschrokken. Dit zegt heel veel over de sfeer van het spel. Hieruit blijkt gewoon dat je helemaal opgaat in het spel, anders zou je niet zo schrikken. Een dikke plus voor het spel dus. Het is nu de bedoeling dat je achter het monster aangaat maar zonder wapens en gadgets kom je natuurlijk niet ver. Je hebt twee conventionele wapens die gewoon kogels afvuren. Het andere wapen is een stralingswapen waarmee je alle wezens zonder lichaam kunt doden. Denk hierbij aan spoken en andere niet tastbaar ongedierte. Deze monsters kun je niet zien dus je zult iets nodig hebben om ze op te sporen. Hier komt de Spectral Proximity Sensor in beeld, dat wel in staat is zulke monsters te detecteren. Verder heb je een nachtkijker en een zaklamp voor betere oriëntatie in donkere ruimten. Deze zijn er genoeg in het spel en zorgen dan ook voor een zeer beklemmende sfeer.

De wereld van Rustin Parr is opgebouwd door 3D objecten op een achtergrondafbeelding. Alle bewegende voorwerpen zijn in 3D en de rest is een voorgerendeerd plaatje. Deze achtergronden zijn van uitzonderlijke kwaliteit. De personages (die bewegen en dus 3D modellen zijn) zijn niet van hetzelfde niveau, maar kunnen er wel mee door. Ze hebben echter wel één hinderlijk minpunt. Wanneer je een persoon van dichtbij ziet lijkt het alsof de texture op het gezicht heen en weer schuift. Dit geeft een heel raar effect en is zeker geen pluspunt. Verder hebben de personages kleding die meebeweegt als ze zelf bewegen. Dit ziet er allemaal wel leuk uit, maar het zorgt ook voor clippingproblemen. Op deze twee minpunten na valt er echter niks op te merken aan het grafische gedeelte van het spel. Vooral de realtime schaduwen zijn prachtig om te zien, speciaal wanneer je de zaklamp gebruikt.

Ook het geluid is een pareltje van formaat. Er is geen storende achtergrondtrack, maar alleen enge muziek op de juiste momenten. Deze is echt heel goed en vergroot de sfeer aanzienlijk. Ook de geluidseffecten zoals bliksem en regen zijn erg goed gedaan. Verder bestaat het geluid nog uit de stemmen en ook op deze is niks aan te merken. Alleen de lippen bewegen niet helemaal in overeenkomst met het gesprokene.

Verder moet er ook nog een woordje gesproken worden over de besturing. Deze is een beetje aan de ongewone kant voor een spel in de derde persoon. Je bestuurt het namelijk als een FPS. Je kunt met de muis bepalen waarheen ze kijkt, niet alleen rechts en links, maar ook omhoog en omlaag. De beweging zelf moet je weer uitvoeren met het toetsenbord. Dit houdt in dat je nu ook kunt schieten in 3D, want door de muis kun je alle kanten op richten. Dit vond ik soms wel erg hinderlijk in de situaties die snelle actie vereisten. Alles went, ook deze besturing wel, maar het duurt alleen eventjes.

De conclusie is dan ook dat het een mooi spel is geworden. Op een paar kleine minpuntjes na is het gewoon goed. Voor de actiefans is dit een ‘musthave’. Verder heeft het zelfs nog iets te bieden voor de adventurefans. Laten we hopen dat de andere Blair Witch-games ook zo goed worden.