Command & Conquer: Red Alert 2

Sinds de release van Red Alert in 1995 zijn er over de hele wereld mensen die kampen met oververmoeidheid, gebrek aan slaap en een hoge telefoonrekening. Red Alert heeft nog steeds een vaste aanhang, die pas nog teleurgesteld werd door de release van Tiberian Sun. Volgens Westwood zou het vernieuwend zijn, een nieuwe revolutie op RTS gebied. Het spel werd vele malen uitgesteld en er gingen geruchten dat Westwood de magie van spellen maken kwijtgeraakt was. Nu hebben ze met Red Alert 2 die gedachten en geruchten weer helemaal weggetrokken. Het is nog steeds geen 3D, maar heb je dat nodig om een succesvolle RTS uit te brengen? Ik denk van niet.

Het verhaal
Red Alert 2 gaat verder na het einde van Red Alert, wanneer de Allies de Russen hebben verslagen en de legermacht vernietigd. Er breken jaren van wereldvrede aan en iedereen is gelukkig. De nieuwe president van de Sovjet Unie is gekozen door de Allies en dus vredelievend. Na de dood van Stalin lijkt het gevaar geweken te zijn. Maar de nieuwe president van de Sovjet Unie is vastbesloten om de Amerikaanse honden te laten boeten voor het vernietigen van zijn vaderland. De Sovjets zijn jaren bezig geweest om nieuwe wapens en technologieën te ontwikkelen. De Allies denken dat het gevaar geweken is en rusten lekker uit van de lange oorlog. Dan op een middag vallen de Sovjets Amerika binnen op drie plaatsen en breekt de hel los. Het afweersysteem van de Allies is gesaboteerd door een nieuwe technologie van de Sovjets, namelijk de Psychounit Yuri. Deze kan mensen beheersen door hun ziel over te nemen en kan ze zo opdrachten geven. Door deze technologie ligt het hele afweersysteem van de Allies plat en kunnen de Sovjets rustig Amerika binnenvallen. Met het verhaal zit het dus wel snor, nu eens geen Allies die sterk zijn en de Sovjet Unie binnen vallen maar de Sovjets die keihard Amerika terugpakken. De Sovjets hebben zich vooral gericht op brute kracht, maar gelukkig voor de Allies heeft de president van Amerika niet stilgezeten. In het diepste geheim werden er nieuwe technologieën ontwikkeld, een stuk verfijnder dan die van de Soviets.

Het spel
De installatie verloopt redelijk vlot, eenmaal opgestart komt er een leuk filmpje. Grote pluspunt, de weergave is prachtig. Niets geen streepjes door het beeld heen, het is net alsof je TV zit te kijken en de Sovjets inderdaad Amerika binnen komen. Nadat het bordje “Welcome to Texas, drive safe” omver gereden is door een flinke Sovjet tank kan je beginnen. Het lijkt erop dat Westwood eens naar de fans heeft geluisterd. Er zit in RA 2 zowaar een tutorial missie, in deze missie word je langzaam uitgelegd hoe dat het spel in zijn werk zit. Voor de meeste RA fans zal dit gesneden koek zijn, voor anderen een leuke bijkomstigheid om het spel te leren kennen. Vooral de nieuwe interface van het spel spreekt voor zich, alles is makkelijk te vinden. Wat helemaal prettig is, je hoeft jezelf niet meer gek te scrollen om iets te bouwen! Alles is onderverdeeld in vier hoofdgroepen, hoofdgebouwen, verdedigingsbouwwerken, infanterie eenheden en de mobiele eenheden. Zodra een gebouw klaar is gaat automatisch het icoontje van die groep knipperen, op die manier kan je dus makkelijk overzicht houden met wat er klaar is en wat niet. Wat weer een voordeel is van die vier groepen, je kan twee gebouwen tegelijk bouwen. Een hoofdgebouw en een afweergeschut bijvoorbeeld. Dit komt omdat de gebouwen in een andere groep zitten.

Het bouwen van de eenheden is gewoon hetzelfde gebleven, maar nu kun je tot dertig eenheden tegelijk bestellen terwijl in Red Alert eenheden een voor een gebouwd moesten worden.
Het wordt een kwestie van een hoop eenheden bestellen en laten gaan, en af en toe de eenheden verplaatsen omdat het anders wel erg druk wordt. Om al die eenheden en gebouwen te kunnen bouwen heb je credits nodig, en veel ook. Nu is dat in RA 2 helemaal geen probleem meer, je zit namelijk al snel aan de 20.000 credits als je op dezelfde manier als in RA speelt. Een Orerefinery bouwen met een compleet leger aan Oretrucks dus. De Oretrucks hebben ook een leuke upgrade gehad, in RA was het af en toe van strategisch belang om de vijand af te snijden van zijn inkomsten. Dus was het een kwestie van Oretrucks jagen en vernietigen. Dat zal in RA2 niet meevallen, de Allies hebben namelijk een Chrono Oretruck, die, als hij eenmaal volzit zichzelf transporteert tot de voordeur van de Orerefinery. Ben je net lekker bezig om dat ding te vernietigen verdwijnt hij ineens in het niets. De Oretruck van de Sovjets heeft een boordkanon gekregen en kan tweemaal zoveel Ore vervoeren. Dat boordkanon is lekker vervelend, die maait zo een groep soldaten van je de vernieling in. Niets geen zwakke of weerloze Oretrucks meer, pluspuntje voor Westwood hiervoor.

De eenheden
De variatie aan eenheden is redelijk, beide kanten hebben leuke hebbedingen in dienst. De Allies gaan voor verfijnde techniek en de Soviets voor lompe kracht. De GI van de Allies is in staat om zichzelf met zandzakken te omgeven zodat zijn vuurbereik groter wordt. De Sovjets hebben een Conscript, een dienstplichtige infanterie eenheid die zoals de Sovjets zelf zeggen, vervangbaar is en dus lekker goedkoop. Deze is niet instaat om zich in te dekken. In RA 2 komen sommige eenheden uit RA weer terug. De V2 heeft een upgrade gehad en heet nu V3. Hij is minder effectief tegen infanterie en tanks, maar o zo gevaarlijk als hij zijn lading op een basis afvuurt. Neem daarbij de snelle herlaadtijd en we hebben een linke eenheid. De Allies hebben daar als antwoord op een Patriot installatie ontwikkeld. Deze plukt de V3 raketten uit de lucht, maar krijgen het moeilijk als het er teveel ineens zijn. Tanya is weer van de partij en ziet er leuker uit dan in het vorige deel, dat zal dan ook ongetwijfeld haar geheime wapen zijn. Zodra er vijandelijke eenheden in de buurt komen zal ze zelf het vuur openen, en schieten kan ze als de beste. Sneller en gemener is ze nu geworden, Tanya heeft namelijk haar zwemdiploma mogen halen en is dus in staat om een pakketje C4 op een Sovjetschip te plaatsen. De Attackdog is er weer, de Teslatrooper, een uiterst vervelend mannetje met een hoog energiegehalte. Deze zapt je eenheden met een flinke stroomstoot en is een leuke Tankkiller. Hij kan namelijk niet overreden worden door tanks. Zo kunnen we nog wel een half uur doorgaan, beiden zijden hebben leuke eenheden gekregen die gegarandeerd voor veel uitdagingen zullen zorgen.

Bootjes? Slagschepen!
Het mooiste van Ra was toch wel dat je een paar Cruisers kon bouwen en dan lekker je vijand helemaal aan gort knallen. De Sovjets konden als antwoord daarop een Onderzeeër bouwen en zo de schepen naar de bodem sturen. De Allies bouwden daarop weer een torpedobootjager om de onderzeeër te pakken en ga zo maar verder. Al deze eenheden zijn compleet vernieuwd. De onderzeeër kan nu bijvoorbeeld ook op landdoelen schieten, de Torpedobootjager kan het onderzeeër weer lekker lastig maken. Achterop het dek staat een klein geel vliegtuigje. Eenmaal een onderzeeër in de buurt komt deze los en bestookt de onderzeeër met dieptebommen. In RA 2 maakt ook het vliegdekschip zijn intrede, deze is ter vervanging van de Cruiser gekomen. Een vliegdekschip heeft drie vliegtuigen bij zich en heeft een redelijk groot bereik. Die meeste zee-eenheden zijn van staal, maar de Allies hebben nog een leuk wapen. Namelijk de Dolfijn, een gewoon zeediertje met een apparaatje op zijn rug dat ultrasone geluiden verstuurt. De dolfijn is net als de onderzeeër onzichtbaar voor Radar. Deze is dan ook erg effectief tegen onderzeeërs en Octopussen. Octopussen? Jazeker, de Soviets hebben de beschikking over een Octopus, deze verplaats zich onder een vijandelijk schip en sleurt hem mee de diepte in. Het enige grote minpunt van al dat zeewaardige spul is toch wel dat de schepen af en toe gigantisch lomp reageren en in de knoop raken. Ze maken regelmatig een omweg of wachten te lang met schieten. Maar dat neemt de pret van zee-eenheden zeker niet weg.

Na water komt lucht?
Ook aan de luchteenheden is weer gedacht. In RA was het een ellende om een redelijk groot squadron met vliegtuigen bij elkaar te krijgen. Niet zozeer door het gebrek aan geld maar eerder door gebrek aan ruimte. Voor elk vliegtuig had je een vliegveld nodig, voor elke helikopter een landingsplaats. Die zorgen zijn in RA2 voorbij. Je bouwt simpelweg een Air Command Center en klaar, er passen vier Harriers op. Een vliegveld voor vier vliegtuigen, dat scheelt ontzettend veel ruimte. Waar een voordeel opduikt komt meestal ook weer een nadeeltje mee. De Harriers kunnen maar eenmaal hun raketten afvuren en moeten dan weer terug. Als ze onderweg schade oplopen worden ze wel weer gerepareerd op het vliegveld. Het heeft dus eigenlijk wel meer voor- dan nadelen. De Sovjets hebben geen Harriers maar gewone simpele Zeppelins. Het Kurov luchtschip, flink volgeladen met wat zware bommen kan deze luchteenheid ontzettend hard uithalen. Het grootste nadeel van deze eenheid is de snelheid, een schildpad racet hem eruit.

Multiplayer
Voor de online multiplayer junks onder ons heeft Westwood weer een multiplayer optie ingebouwd. Je hebt de keuze tussen een netwerkspel of gewoon het internet op voor een spelletje. Hierin zijn de ontwikkelaars van Westwood weer creatief bezig geweest. Er zijn namelijk verschillende opties aanwezig. Variërend van een Quickmatch tot totale wereldmacht. In de Quickmatch wordt er een tegenstander gezocht die dezelfde vaardigheid en punten heeft als jij. De server regelt verder ook de kaart waar je op speelt en het aantal units waar je mee begint. Een leuke instap optie dus als je van verassingen houd. De World Domination Tour geeft je de mogelijkheid om samen met anderen te strijden om de macht in een gebied. Aan het einde van de dag wordt er bekeken welke partij het meest gewonnen heeft en aan de hand daarvan worden de kaarten bijgewerkt met nieuwe grensgebieden. Het uiteindelijke doel is heersen over de wereld. Deze optie kent drie scenarios, Europa, Noord-Amerika en Zuid Oost Azië. Er zijn meer dan voldoende multiplayer opties beschikbaar, om er een paar te noemen:
Free for all: Ieder voor zich, je hebt geen mogelijkheid om bondgenoten te maken.
Unholy Alliance: Elke partij krijgt een Allies en Sovjet MCV, op deze manier kunnen gebouwen van beide partijen gebouwd worden.
Megawealth: Spelers moeten Olieboortorens met de Engineer innemen om zo credits binnen te krijgen. Oretrucks zijn niet toegestaan.
Meat Grinder: Alle partijen hebben alleen maar de beschikking over infanterie en tanks.
De multiplayer opties zitten dus ook wel goed.

Geluid? HERRIE! Beeld? PRACHTIG!
Ja, de muziek. Mz, wat kunnen we daar op zeggen. Het rockt gewoon, speakers op standje wijkruzie en blik op oneindig. In RA was de muziek al heftig te noemen, in RA 2 hebben ze er een schepje bovenop gedaan. Heerlijk die gitaren en vergeet het nummer Hell March niet. Die was in RA ook aanwezig en was dan ook de favoriet van de meeste RA spelers. In RA 2 hebben ze dat nummer nog meer gitaren en ander herriemateriaal gegeven. Resultaat? Speakers naar de knoppen en de buren kwaad. Over het beeld kan ik ook niet anders dan tevreden zijn. De gebouwen en eenheden zijn een beetje cartoonachtig getekend en dat heeft wel wat. Ondanks dat RA 2 compleet 2D is blijft het gewoon mooi om te zien. Het grote nadeel van 3D RTS games vindt ik dan ook dat je snel het overzicht kwijtraakt en met je camerastandpunten loopt te knoeien. In 2D heb je daar helemaal geen last van, dit is dan ook de reden waarom Westwood weer heeft gekozen voor een 2D interface. Ze vinden het pas nodig om een 3D RTS te maken als het overzicht goed is, daar wordt op dit moment hard aangewerkt door Westwood. Ze zijn namelijk alweer bezig met de volgende game. Dune3, een volledig 3D RTS van Westwood. Maar dat duurt nog wel even. We zullen kijken of ze het voor elkaar krijgen om het overzichtelijk te houden.

Conclusie
RA 2 is een aanrader, een kassakraker, een toptitel. Dit deel kan waardig opvolger van Red Alert genoemd worden. Als je verslaafd bent aan Red Alert dan ben je ook helemaal weg van dit deel. Het geluid is goed, beeld is goed, interface en besturing is stukken beter. Kortom, voor de komende wintermaanden kan dit een welkome afleiding zijn.