Blair Witch Volume I: Rustin Parr

Na het succes van The Blair Witch Project kon een computerspel natuurlijk niet uitblijven. Om het niet kinderachtig aan te pakken is men tegelijk drie spellen gaan ontwikkelen. Ze worden alle drie ontwikkeld door de Gathering of Developers, een samenwerking tussen een aantal game developers. Het eerste spel zal als ondertitel Rustin Parr hebben en gemaakt worden door Terminal Reality. Zij hebben vooral naam gemaakt met Fly! en Nocturne. De tweede titel wordt klaargestoomd door Human Head Studios. Dit bedrijf is nog niet echt bekend, maar dat komt wel als hun vlaggenschip Rune af is. Tot slot zal Ritual Entertainment ook nog een deel voor hun rekening nemen. Dit is wel een zeer bekende gamesontwikkelaar met titels zoals SiN en Heavy Metal: F.A.K.K.2.

De oplettende kijkers zullen de naam Rustin Parr wel herinneren. Hij was de oude man die zeven kinderen naar zijn blokhut lokte en deze ook allemaal vermoorde. Achteraf zei hij dit gedaan te hebben onder invloed van de Blair Witch. Zij wordt verantwoordelijk gehouden voor alle opmerkelijke zaken in de omgeving van Burkittsville. Vlak na de kindermoord begint het spel. De hoofdpersonage is Doc Holiday, die haar eerst opwachting maakte in het spel Nocturne. Rustin Parr kan dan ook gezien worden als de opvolger van Nocturne, een niet onaardige horroradventure. Doc is een agente van The Spookhouse, een soort van FBI. Het is haar taak dit vreemde voorval tot op de bodem uit te zoeken.

Het spel zal vooral bestaan uit het lek schieten van verschillende wezens zoals weerwolven, spoken en ander ongedierte. Dit met gebruik van conventionele wapens zoals een 9 mm pistool of een karabijn, maar deze werken niet echt op spoken en andere niet-tastbare wezens. Daarom is er de Charged Radiance Emitter, een wapen dat speciaal ontworpen is voor het doden van eerder genoemde wezens. Het is een bijzonder krachtig wapen dat zeer effectief is, maar ook langzaam weer oplaad.
Ook zullen er weer allerlei handig hebbedingetjes voorradig zijn die je het leven veraangenamen. Bijvoorbeeld de onmisbare nachtkijker. Deze zul je zeker nodig hebben in alle donkere steegjes en onverlichte spookhuizen. Je moet hem echter wel strategisch inzetten, want hij loopt op batterijen. Je moet natuurlijk ook opletten dat je niet naar een lichtbron kijkt, want dat kon nog wel eens pijn gaan doen. Een ander leuk speeltje is de Spectral Proximity Sensor, ontwikkeld door Doc haarzelf. Hiermee kun je de aanwezigheid van “niet-lichaamelijke entiteiten” opsporen. Het heeft echter ook een groot nadeel, want met dit apparaat in je hand kun je geen vuurwapen gebruiken.
Het zal niet alleen moord en brand zijn, want er is ook nog een puzzelelement. Zo af en toe zullen de hersencellen hun steentje moeten bijdragen aan het succesvol verlopen van het spel. Deze puzzels zullen niet van adventureniveau zijn, maar toch moeilijker dan in Nocturne.

Er zullen ook enkele verbeteringen aangebracht worden in de engine van Nocturne. Zo zal Doc nu een stuk sneller strafen dan in haar eerste optreden. Dit was ook wel nodig, want dat ging echt veel te traag. Ook zijn de karakters nu veel gedetailleerder. Het is nu mogelijk dat ze boos, bang of blij kijken. Zelfs knipperen met de ogen behoort nu tot de mogelijkheden. Verder is er nu lipsynchronisatie voorzien, wat toch wel een beetje extra geeft. Tenslotte zal het spel nu beter draaien op oudere systemen, dat is natuurlijk altijd mooi meegenomen voor de gamers met een krap budget.

Het is nu afwachten of de mensen van Terminal Reality een mooi spel in elkaar gedraaid hebben. Het klinkt allemaal wel mooi en aardig, maar of het echt een goed spel wordt weten we pas over een tijdje. Laten we ze maar het voordeel van de twijfel geven.